اول ماه مه یعنی روز همبستگی جهانی طبقه کارگر با مردم غزه
پیامی از یکی از هواداران گروه «۱۰ مهر» به‌مناسبت اول ماه مه
اول ماه می از سال ۱۸۸۶، روز کشتار کارگران در شیکاگو بهعنوان یک پدیدهٔ زندۀ تاریخی تا امروز در حرکت بوده و در عصر امپریالیسم، بخش جدائی‌ناپذیر از همبستگی بین‌المللی طبقهٔ کارگر جهان با جنبشهای رهائیبخش ملی بوده و هست.
اول ماه مه امسال به‌دلایل روشن در تاریخ جهان ثبت خواهد شد. رژیم صهیونیستی اسرائیل در پناه امپریالیسم جهانی و بهامید پیروزی، و شکست مقاومت قهرمانانۀ مردم فلسطین، نوار غزه و کرانهٔ باختری را برای هفت ماه به‌طور شبانه روزی بمباران کرده است. این رژیم تاکنون بیش از ۳۵ هزار نفر را به شهادت رسانده، و بیش از هفتاد هزار نفر مجروح و یک ونیم میلیون نفر آواره و بیخانمان برجا گذاشته است. در حالی که قساوت ضدبشری و نسل‌کشی دولت صهیونیستی تمام جهان را در بهت و حیرت فرو برده است، مقاومت شگفت‌انگیز مردم غزه توانست برای اولین بار مرزهای سانسور رسانههای امپریالیسم و صهیونیسم را درهم شکست و در قلبهای کارگران و زحمتکشان جهان لانه کرد. کارگران و زحمتکشان جهان در همبستگی با مردم غزه خیابانهای کشورهای سراسر جهان، به‌ویژه غرب، را تسخیر کردند. امروز به‌همت مقاومت و همبستگی بین المللی، رژیم صهیونیستی به لکهٔ ننگی در دامان بشریت تبدیل شده است. کارگران جهان اول ماه مه را به روز همبستگی با مردم فلسطین تبدیل کردند و به بهترین شکل وحدت بین کارگران جهان را با خلقهای تحتستم بهنمایش گذاشتند.
کارگران و زحمتکشان میهن ما نیز در حالی به استقبال اول ماه میروند که با دو وظیفهٔ بزرگ تاریخی روبرو هستند. وظیفه اول، یعنی پاسداری از انقلاب و استقلال ملی، از این واقعیت ناشی می‌شود که کارگران و زحمتکشان ایران صاحبان اصلی و رکن اساسی پیروزی انقلاب در بهمن ماه ۱۳۵۷، که باعث استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران شد، بودند. جمهوری اسلامی ایران نیز به‌خاطر مقاومت چهل‌ساله در مقابل توطئههای رنگارنگ امپریالیسم و صهیونیسم نقشی برجسته در حفظ استقلال ملی و شکل‌گیری و تقویت جبههٔ مقاومت در منطقه استراتژیک خاورمیانه داشته است. امروز که مردم خاورمیانه در حال نبردی تاریخ‌ساز علیه امپریالیسم و صهیونیسم هستند، وظیفهٔ سنگین دفاع از ایران بیش از گذشته بردوش طبقهٔ کارگر ایران سنگینی می‌کند.
اما پیچیدگی اوضاع از آنجا ناشی می‌شود که طبقهٔ کارگر ایران وظیفهٔ مهم دیگری نیز دارد. این وظیفه نیز از این واقعیت ناشی می‌شود که حاکمیت طبقاتی سرمایه‌داران تجاری – مالی بر ساختار اقتصادی کشور، و اجرای برنامههای نئولیبرالی و تعدیل اقتصادی، زندگی کارگران و همۀ زحمتکشان ایران را با دشواریهای جدی روبرو کرده است. همان‌طور که در سند «کارپایه» ذکر کردید، برای شما رفقای «۱۰ مهر» مثل روز روشن است که جمهوری اسلامی ایران بدون مرزبندی قاطع با سیاست‌های اقتصادی نئولیبرالی و بهبود وضع زحمتکشان قادر نخواهد بود با موفقیت از استقلال میهن حراست کند. اگرچه جمهوری اسلامی در دو سال گذشته با تغیرات اساسی در سیاست خارجی و اتخاذ سیاست گردش به شرق و جنوب گامهای مهمی به جلو برداشته، ولی بهبودی وضع معیشت کارگران و زحمتکشان همچنان نیازمند تغیرات بنیادی است.
اینجا اشاره به این نکته نیز ضروری است که تعدادی از نیروهای چپ در ایران، که برخی نیز خود را مارکسیست ـ لنینیست می‌دانند، با بهره‌برداری فرصت‌طلبانه از نارضایتیهای اقتصادی و زدن برچسب «ماجراجویی» به سیاست خارجی مترقی ایران، کوشش میکنند مسیر همبستگی رزم‌جویانهٔ طبقهٔ کارگر ایران با مبارزات مردم فلسطین را منحرف کنند. نقل قول زیر از سند «کارپایهٔ» شما عمیقاً گویای موقعیت این جماعت بی‌مسؤولیت است. شما با تحلیل درست از اوضاع جهانی چنین نتیجهگیری میکنید که: این انحراف
به‌ویژه در مورد جمهوری اسلامی ایران و نقش فزایندهٔ آن در شکل‌گیری و تقویت جبهه مقاومت اهمیتی صدچندان پیدا می‌کند. موقعیت جغرافیایی – استراتژیک ایران در آسیا و خاورمیانه، … حاکی از این است که حذف این نقش کلیدی از طریق تضعیف یا به‌زیر کشیدن حکومت جمهوری اسلامی در شرایط خطیر کنونی، تنها خدمتی آشکار به امپریالیسم برای درهم شکستن این جبههٔ بین‌المللی خواهد بود، که بی‌تردید قدرت‌های امپریالیستی و متحدان آن‌ها، به‌ویژه آمریکا و اسرائیل، به چنین اقدامی خوشامد خواهند گفت و به آن یاری خواهند رساند.
مبارزه برای کسب حقوق دموکراتیک در چارچوب دفاع قاطع از استقلال ملی مسیری است که کارگران و زحمتکشان ایران، به‌رغم همهٔ دشواری‌ها و موانع گوناگون، در حال پیمودن آن هستند.
پیروز باد مبارزهٔ مردم غزه علیه جنایات رژیم صهیونیستی
پایدار باد همبستگی کارگران جهان و ایران با مردم غزه
۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۳