خلق قهرمان فلسطین تسلیم نخواهد شد

آنچه در غزه می‎گذرد همه آن چیزی است که فاشیست‎های آلمان در اردوگاه‎های مرگ اما به‌دور از گوش‌ها و چشم‎ها انجام می‎دادند، با این تفاوت که ابزار مرگ صهیونیست‎ها از پیشرفته‎ترین ادوات جنگی هستند و شیوه‎های آدمکشی آنها نیز از تنوع حیرت‎انگیزی برخوردار است. همۀ این فجایع باورنکردنی در فضای باز و پیش چشم میلیاردها سکنۀ کرۀ زمین صورت می‎گیرد.

اسرائیل همزمان با توسل به ابزار سختِ کشتار، مانند بمب‌های آتش‌زنۀ فسفری و موشک‎باران و توپ و تانک و هرگونه سلاح سبک و سنگین دیگر، به ابزار نرم قتل‎عام مانند قطع آب و برق و سوخت و کمک‌رسانی‌های دارویی و غذایی به مردم جنگ‌زدۀ غزه، متوسل شده است. صهیونیست‎ها با بمباران نانوائی‎ها و مخازن آب و بیمارستان‎ها و درمانگاه ها، دست به کشتار اسیران، فقیران، بیماران، گرسنه‌ها‎ و‎ تشنه‌ها زده‎اند.

سخنگوی وزارت امور داخلی غزه اعلام کرده ‎است: آنچه رسانه‌ها دربارۀ کشتار و جنایات اسرائیل بیان می‌کنند قطره‌ای از دریا و بسیار ناچیز ‎است. همهٔ نانوایی‎ها به‌علت حملات اسرائیل تعطیل شده‎اند که این گواهی‌دهندهٔ فاجعۀ خطرناکی است.

دکتر احمد المندری، مدیر سازمان بهداشت جهانی در بخش مدیترانهٔ شرقی، نیز گفته‎است: حدود ۱۵ بیمارستان از مجموع ۳۵ بیمارستان غزه دیگر کار نمی‎کنند.

تنها در حمله‎ای به یک نانوائی در غزه، ده نفر جان خود را از دست دادند و با بمباران یک نانوایی مجهز به برق، تأمین نان برای بیش از صدهزار سکنۀ اطراف این نانوائی متوقف شد. با تعطیلی نانوائی‎ها و نرسیدن نان به‎دست مردم، خطر مرگ جمعی بر اثر گرسنگی، ساکنان غزه را تهدید می‎کند. ممانعت از رسیدن سوخت به مراکز تولید و بیمارستان‎ها و درمانگاه‎ها، ابعاد فاجعه در غزه را از کنترل خارج کرده و می‎رود تا این منطقۀ ۳۶۰ کیلومتر مربعی به گورستان دو میلیون ساکنان آن بدل شود.

هم‎اکنون خبر از فاجعۀ جسدخوری توسط سگ‎های سرگردان در خیابان‎ها و اماکن متروکه و ویرانه‎های حاصل از بمباران‎های بی‎وقفۀ اسرائیل، به گوش می‎رسد؛ رویدادی که در کتاب‎ها می‌خواندیم و به اعصار گذشته تعلق داشت. اگر در قرون گذشته تنها مردان در جنگ‎های تن‎به‎تن کشته می‎شدند، اینک با حملات مدرن‎ترین ادوات جنگی و توسط مدعیان آزادی و حقوق بشر، انسان‎ها به‌طور گروهی از زن و مرد و پیر و جوان و کودک و نوزاد به‌یکباره از بین می‎روند و بازماندگان نیز بر اثر گرسنگی و جراحات جنگی و بیماری جان خود را از دست می‎دهند.

همۀ این اقدامات ضدبشری دولت اسرائیل با هدف به‌تسلیم کشاندن مردم مقاوم غزه و تن دادن آنها به کوچ اجباری و واگذاری سرزمین خویش به صهیونیست‎های اشغالگر است. اما تاکنون هیچ‎کدام از این حربه‎های نابکارانه در شکستن قدرت مقاومت مردم غزه، موفق نبوده است. جهان شاهد آن است که مردی با سر و روی خونین از زیر آوارها بیرون کشیده می‎شود و سلام بر مقاومت را فریاد می‎کشد. پژواک سخنان کودکی که جلوی دوربین‎ها «جانم فدای غزه، همۀ هستی ما فدای فلسطین» را فریاد می‌زد، و یا فریاد آن کودکی که با شهامت در مقابل دریچۀ دوربین چشم‎ بر چشم قاتلان خانواده‎اش دوخته بود و می‎گفت «گیرم که مرا هم کشتید، با فردائیان من چه می‎کنید؟» هنوز در گوش جهانیان باقی ‎است.

بنا به برخی گزارشات، عده‌ای از ساکنان غزه که از امکانات مالی و یا ارتباطات برخوردارند، تن به مهاجرت داده‌اند، اما اکثریتی که در غزه مانده و یا می‎مانند، یا از اقشار تهیدست غزه هستند و یا به مقاومت در برابر اسرائیل پایبندند. این دسته از مردم غزه، پایه و مایۀ اصلی قدرت فزایندۀ جبهه‎های مقاومت و نیروهای مسلح جانباز این جبهه‎ها در فلسطین اشغالی و منطقه هستند. این مقاومت عامل اصلی پیروزی مردم غزه در جنگی نابرابر علیه صهیونیسم و همدستان غربی آن ‎است.

اقدامات کورکورانۀ ارتش اسرائیل علیه مردم غزه، از سویی نشانۀ زوال این دولت متجاوز و تلاش عصبی آن برای حفظ بقای خویش است، و از سوی دیگر برحق بودن مبارزات مردم به‌پا خاستۀ فلسطین در دفاع از حقوق و موجودیت خویش را نمایان کرده ‎است. آنچه امروز در غزه می‎گذرد با همۀ وقایع تلخ و سهمگین آن، حکایت از نبرد سرنوشت‎سازی دارد که میان دو دنیای میرا و بالنده در سراسر جهان، جریان دارد. تاریخ به ما می‌گوید: جهان در دست باورمندانی خواهد بود که آیندۀ آن را رقم می‌زنند.