موشک‌های آوریل
نویسنده: اسکات ریتر ــ
مترجم: ابوالقاسم گلستانی ــ
موشک ایرانی پرتاب گردید. شمار زیادی از این موشک‌ها برای حمله به اسرائیل مورد استفاده قرار گرفت. حملهٔ تلافی‌جویانهٔ ایران به اسرائیل به‌عنوان یکی از بزرگترین پیروزی‌های قرن حاضر در تاریخ ثبت خواهد شد.
بیش از دو دهه است که دربارهٔ ایران می‌نویسم. در سال ۲۰۰۵، سفری به ایران داشتم تا «حقیقت میدانی» را در مورد آن ملت کشف کنم، حقیقتی که سپس آن را در کتابی به نام ایران را هدف قرار دهید گنجاندم و همکاری آمریکا و اسرائیل را برای ایجاد توجیهی برای حملهٔ نظامی به ایران بیان کردم؛ حمله‌ای که برای سرنگونی حکومت دینی ایران طراحی شده است. من این کتاب را با کتاب دیگری به نام عهدشکن در سال ۲۰۱۸، که تلاش ایالات متحده و اسرائیل را به‌روز کرد، پی گرفتم.
در نوامبر ۲۰۰۶، در سخنرانی در دانشکده روابط بین‌الملل دانشگاه کلمبیا، تأکید کردم که ایالات متحده هرگز «دوست خوب» من اسرائیل را رها نمی‌کند، هرچند البته عاقبت ما این کار را کردیم. پرسیدم چه چیزی می‌تواند چنین اقدامی را تسریع کند؟ من متذکر شدم که اسرائیل کشوری مست از غرور و قدرت است و ما آمریکایی‌ها به اسرائیل نمی‌پیوندیم مگر این‌که ایالات متحده بتواند راهی برای برداشتن کلیدهای احتراق اتوبوسی که اسرائیل به سمت پرتگاه می‌راند، بیابد.
سال بعد، یعنی ۲۰۰۷، در خلال سخنرانی در کمیتهٔ یهودیان آمریکا، اشاره کردم که انتقاد من از اسرائیل (که بسیاری از حضار را علیه من شوراند) ناشی از نگرانی برای آیندهٔ اسرائیل بود. من بر این واقعیت تأکید کردم که بخش اعظم یک دهه را صرف محافظت از اسرائیل در برابر موشک‌های عراقی کرده‌ام، هم در دوران خدمتم در «طوفان صحرا» (جنگ اول خلیج فارس علیه عراق از اوت ۱۹۹۰ تا فوریه ۱۹۹۱ ـ م)؛ جایی که در کمپین ضدموشکی اسکاد نقش داشتم و هم به‌عنوان بازرس تسلیحات سازمان ملل متحد، جایی که من با سازمان اطلاعات اسرائیل کار کردم تا مطمئن شوم موشک‌های اسکادِ عراق از بین رفته‌اند.
به جمعیت حاضر گفتم: «آخرین چیزی که می‌خواهم ببینم، سناریویی است که موشک‌های ایران بر خاک اسرائیل اصابت می‌کنند. این نتیجهٔ اجتناب‌ناپذیر سیاستی است که بیشتر با عقل سلیم هدایت می‌شود تا تکبر، مگر این‌که اسرائیل مسیر خود را تغییر دهد.»
در شب ۱۳ و ۱۴ آوریل ۲۰۲۴، نگرانی‌های من به‌صورت زنده در مقابل مخاطب بین‌المللی مخابره شد ـــ موشک‌های ایرانی بر اسرائیل باریدند و اسرائیل برای توقف آنها هیچ کاری نتوانست بکند. همان‌طور که کمی بیش از ۳۳ سال قبل اتفاق افتاده بود، زمانی که موشک‌های اسکاد عراق بر دفاع موشکی پاتریوت آمریکا و اسرائیل چیره شدند و ده‌ها بار در طول یک ماه و نیم به اسرائیل حمله کردند، این بار موشک‌های ایرانی در یک طرح حملهٔ ترکیبی بر سیستم‌های دفاع موشکی اسرائیل غلبه کردند و اهداف تعیین‌شده در داخل اسرائیل را بدون مجازات هدف قرار دادند.
به‌رغم به‌کارگیری یک سیستم دفاع ضدموشکی یکپارچه و گسترده، شامل سیستم موسوم به «گنبد آهنین»، باتری‌های موشکی پاتریوت ساخت ایالات متحده و رهگیرهای موشکی «اَرو» و «دیوید اسلینگ»، همراه با هواپیماهای آمریکایی، بریتانیایی و اسرائیلی، و سامانه‌های دفاع ضدموشکی کشتی‌های آمریکا و فرانسه، بیش از ده‌ها موشک ایرانی به فرودگاه‌ها و تأسیسات دفاع هوایی به‌شدت محافظت شده‌ٔ اسرائیل اصابت کردند.
حملهٔ موشکی ایران به اسراییل، به‌اصطلاح، غیرمنتظره نبود، بلکه انتقامی بود برای حملهٔ اول آوریل اسرائیل به ساختمان کنسولگری ایران در دمشق، که جان چند فرمانده ارشد نظامی ایرانی را گرفت. در حالی که اسرائیل در گذشته حملاتی را علیه پرسنل ایرانی در داخل سوریه انجام داده است، حملهٔ ۱ آوریل نه‌تنها با کشتن پرسنل بسیار ارشد ایرانی، بلکه با حمله به قلمرو مستقل ایران، یعنی کنسولگری ایران، متفاوت با قبل بود.
منبع: کانال تلگرامی «قرن آسیا»، ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴