رفیق بشر شناسایی از میان ما رفت
در واپسین دقایق نیمه شب شنبه، ۲۳ اسفند ماه ۱۳۹۳، بشر از میان ما رفت.
او متولد بهمن ماه سال ۱۳۳۱ بود.
پیش از پیروزی انقلاب در دانشگاه آزاد برلین در رشته جامعه شناسی تحصیل می‌کرد.
با پیروزی انقلاب، درس را رها کرد و به‌سوی میهن انقلابی شتافت و تمامی وقت و انرژی خود را در اختیار حزب گذاشت.
در سال ۱۳۵۹ به عضویت هیأت اجرائیه سازمان جوانان حزب توده ایران برگزیده شد.
پس از یورش به حزب توده ایران، دستگیر گردید و از بازماندگان فاجعه ملی کشتار زندانیان سیاسی بود.
رفیق توده‌ای هم‌بندش از او می‌گوید:
«بسیار شکنجه شده بود. اما فشارهای طاقت‌فرسا اثری بر پایبندی او به آرمان سوسیالیسم برجا ننهاده بود. بشر در جریان تصمیم‌گیری‌ها و در نشست‌های گروهی در زندان همواره چیزی برای گفتن داشت و آنچه می‌گفت، نه تنها بر دل می‌نشست، بلکه گفتارش حاوی نقطه‌نظراتی بود که از پختگی و درک سیاسی او حکایت می‌کرد.
همواره خوش خلق و بگو بخند بود. به فوتبال علاقه ویژه‌ای داشت و در این ورزش از تبحر زیادی برخوردار بود. استعداد زیادی برای فراگیری زبان داشت و در زندان به آموختن زبان فرانسه پرداخت.
در سالیان گذشته برای مدتی در ونزوئلا به کار مشغول بود. در آنجا نیز به یادگیری زبان اسپانیولی پرداخت و در تدارک تهیه جزوه‌ای برای کارگران ایرانی در ونزوئلا بود. با این هدف که کارگران ایرانی این امکان را بیابند تا مکالمات ضروری مورد نیاز خود را به زبان اسپانیولی فرا بگیرند.»
بشر ۴ سال پیش، پس از یک خونریزی مغزی به کما رفت و به مدت ۴ سال نیز زندانی تختش شد؛ تا نیمه شب ۲۳ اسفند ماه.
یادش گرامی باد
* گفتنی است که بشر، فرزند زنده‌یاد علی شناسایی، از پیش‌کسوتان جنبش کارگری ایران بود. زنده‌یاد علی شناسایی در سال ۱۳۲۰ همزمان با تأسیس حزب توده ایران به حزب پیوست و نام ارگان‌های حزبی را بر پسران خود نهاده بود: بشر، ظفر و رهبر
در کتاب «شهیدان توده‌ای» از انتشارات حزب توده ایران در سال ۱۳۸۱، از جمله چنین آمده است:
«رفیق علی شناسایی کارگر کارخانه دخانیات بود و در مقاطع گوناگون نقش مهمی در سازماندهی مبارزات کارگری و اعتصابات به‌عهده داشت. در بهمن ۱۳۲۷ به اتهام شرکت در«توطئه ترور شاه» دستگیر و به یک سال زندان محکوم شد. در اسفند ۱۳۳۳ به نمایندگی از سوی سندیکاهای کارگری ایران به‌منظور شرکت در سندیکای جهانی کارگران مخفیانه به خارج از کشور رفت. اما هنگام بازگشت با تنی چند از یارانش، از جمله رفیق شهید حسن حسین پورتبریزی در بیروت دستگیر و به ایران تحویل داده شد. رژیم بار دیگر رفیق را به ۵ سال زندان محکوم کرد. به‌دلیل روحیه مقاوم و سرسختی که داشت یک سال بر سال‌های محکومیت او افزوده شد و این یک سال را در زندان برازجان (تبعیدگاه زندانیان سیاسی) در شرایط بسیار دشواری سپری کرد. پس از رهایی از زندان، خانه او پناهگاه چهره‌های درخشان مبارزان توده‌ای و کارگری از جمله رفیق علی امید بود. با پیروزی انقلاب مبارزه علنی خود را از سر گرفت و تمام توان و وقت خود را در اختیار حزب گذاشت. در کنار کارهای حزبی و سندیکایی، ساعات کوتاه استراحت خود را صرف ترجمه کتاب برای کودکان و نوجوانان می‌کرد.
رفیق علی شناسایی در اولین یورش به حزب (۱۷ بهمن ۱۳۶۱) دستگیر شد و پس از ۱۸ ماه شکنجه در آبان ماه ۱۳۶۳ به شهادت رسید».