به فریبکاری بگوئیم هرگز + ۱
ــ میترا تهامی ــ
رئیسی وارد عرصه انتخاباتی می‌شود. پیشینه ابراهیم رئیسی به سوژه تبلیغاتی شماره یک جناح مقابل بدل می‌شود.
رئیسی را «آیت‌الله قتل‌عام» می‌نامند. هشدار می‌دهند که اگر وی پیروز میدان انتخابات بشود، «قتل‌عام درمانی» در کار خواهد بود.
شگفتا که عضو دیگر هیأت مرگ (مصطفی پورمحمدی)، یکی از اعضای کنونی کابینه کاندیدای مورد حمایت‌شان را به‌دست فراموشی می‌سپارند.
دکتر حسن روحانی در همایش انتخاباتی ندا سر داد: به فریبکاری بگوئیم هرگز!
به ریاکاری بگوئیم هرگز!
۱۱+۱ را فراموش نکنید. در روز رأی‌گیری، یازده تن را با خود همراه کنید!
در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری، ما نیز با او هم‌صدا می‌شویم و ندا سر می‌دهیم: فریبکاری هرگز!
ریاکاری هرگز!
اما عبارتی را نیز اضافه می‌کنیم: استانداردهای دوگانه هرگز!
قاتل مطرود، قاتل مقبول
موسم انتخابات است و نامزد دو جناح اصلی اصول‌گرا (جامعه مدرسین حوزه علمیه قم ـ جامعه روحانیت مبارز) و جبهه پایداری را به‌خوبی می‌شناسیم:
ابراهیم رئیسی، یکی از اعضای هیأت مرگ در جریان فاجعه ملی کشتار زندانیان سیاسی در سال ۶۷.
رئیسی وارد عرصه انتخاباتی می‌شود. پیشینه ابراهیم رئیسی به سوژه تبلیغاتی شماره یک جناح مقابل بدل می‌شود.
رئیسی را «آیت‌الله قتل‌عام» می‌نامند. هشدار می‌دهند که اگر وی پیروز میدان انتخابات بشود، «قتل‌عام درمانی» در کار خواهد بود.
شگفتا که عضو دیگر هیأت مرگ (مصطفی پورمحمدی)، یکی از اعضای کنونی کابینه کاندیدای مورد حمایت‌شان را به‌دست فراموشی می‌سپارند.
روحانی به‌هنگام معرفی وزرای پیشنهادی کابینه‌اش در مجلس در سال ۹۲، در مورد پورمحمدی گفته بود:
«ایشان نیاز به معرفی ندارند، آقای پورمحمدی سال‌ها وزیر کشور بودند، مسئولیت‌های دیگری در مقاطع مختلف داشتند، رئیس سازمان بازرسی در حال حاضر هستند، از فضلای حوزه علمیه قم، دارای تحصیلات اجتهاد هستند و هر کجا ایشان بوده چهره موفقی بوده است. هم بخش اجرا و هم بخش قضا را تجربه کرده است و همه جا به‌عنوان چهره موفقی بوده الان هم به‌عنوان استاد حوزه و دانشگاه مشغول فعالیت تدریسی هستند. البته ایشان تنها وزیر دادگستری و رابطه بین دو قوه نخواهند بود و به‌خاطر تجربیات فراوانی که دارند از تجربیات ایشان در هیات دولت استفاده خواهیم کرد.»
به‌دنبال انتشار فایل صوتی جلسه دیدار آیت‌الله منتظری با اعضای هیأت مرگ و برملا شدن فاجعه ملی کشتار زندانیان سیاسی، پور محمدی از سوی خبرنگاری مورد پرسش قرار می‌گیرد.
واکنش او به قرار زیر است:
«خداوند فرمودند بر کفار رحم نکنید چون آنها به شما رحم نمی‌کنند و به منافقان نباید رحم کرد چرا که اگر بتوانند شما را به خاک و خون می‌کشند که کشیدند» (۱)
باری موسم تبلیغات انتخاباتی است و در خبرها می‌خوانیم که در همایش انتخاباتی شهر ساری، «مردم با شعارهایی همچون زندانی سیاسی آزاد باید گردد، آزادی اندیشه گازانبری نمیشه، و … از روحانی استقبال کردند.»
گفتنی است که مصطفی پورمحمدی، از‌جمله همراهان روحانی در این همایش است.
در شرایطی که افشاگری در مورد پیشینه رئیسی، به‌عنوان هدف اصلی تبلیغاتی تعریف شده است، پورمحمدی، یکی دیگر از اعضای هیأت مرگ، که همچنان بر این باور است که «نباید بر کفار رحم کرد»، در همایش انتخاباتی روحانی شرکت می‌کند و در صدر می‌نشیند.
طرفه آنکه شعار زندانی سیاسی آزاد باید گردد، آزادی اندیشه گازنبری نمیشه، در فضا طنین‌انداز است. (۲)
از یاد نبرده‌ایم که واکنش افراد منسوب به اصلاح‌طلبان نسبت به انتشار فایل صوتی آیت‌الله منتظری در ارتباط با کشتار زندانیان در سال ۶۷ به‌طور عمده طیفی از سکوت و مخالفت را دربرمی‌گرفت.
تاجزاده نیز سخن از آشتی ملی راند، بدون آنکه به حق مسلم مردم ایران و بازماندگان قتل‌عام در ارتباط با آگاه شدن از چند‌و‌چون کشتار و سرنوشت عزیزانشان اشاره‌ای بکند. (۳)
جذب آرای خاکستری با استانداردهای دوگانه
روحانی از مردم می‌خواهد که دوم خرداد ۷۶ را در اردیبهشت ۹۶ تکرار کنند.
روحانی می‌داند که چنانچه رأی‌دهندگان او را در قطب مخالف نامزد مورد حمایت رهبر جمهوری اسلامی قرار دهند، سیل آرا به‌سویش سرازیر خواهد شد.
سردار باقر ذوالقدر پس از برگزاری انتخابات سال ۸۴ سخن از یک طراحی پیچیده و چند لایه رانده بود.
در انتخابات پیش رو کدامین طرح در حال اجراست؟
شوق و شور انتخاباتی و مشارکت بالا را کدام نامزد می‌تواند بهتر به مرحله اجرا درآورد؟
بخش بزرگی از نیروهای اصول‌گرا، رئیسی را به‌عنوان نامزد خود اعلام کرده‌اند.
این‌گونه به‌نظر می‌رسد که عزم روحانی بر آن است که با عبور از خطوط قرمز و در پیش گرفتن رویکرد تهاجمی، آرای اقشار متوسط را به صندوق خود سرریز کند.
بنابراین تم‌های تبلیغاتی بر مسئله آزادی‌ها متمرکز می‌شود.
حسن روحانی در جریان یک سخنرانی در شهر همدان، کاندیدای جناح مقابل را این‌گونه مورد هدف قرار می‌دهد: «مردم ایران اعلام می‌کنند آنهایی که در طول ۳۸ سال فقط اعدام و زندان بلد بودند را قبول ندارند.»
به‌یاد نمی‌آوریم که پیش ازین نوشته یا گفتاری از وی پیرامون مخالفت با اعدام‌های دهه ۶۰، یا مسئله زندانیان سیاسی و حصر در سال‌های پس از پیروزی انقلاب بهمن ۵۷ خوانده یا شنیده باشیم.
اما می‌دانیم که موضوع حصر آیت‌الله منتظری در جلسه شورای عالی امنیت ملی به تصویب رسیده است.
نام حسن روحانی (دبیر وقت شورا) و علی لاریجانی به‌عنوان دو نماینده منتخب رهبری را در ترکیب اعضای شورای عالی امنیت مشاهده می‌کنیم. (۴)
در همایش انتخاباتی اردیبهشت ۹۶، روحانی در شهر همدان اما به مسئله حصر می‌پردازد و می‌پرسد:
با چه قانونی عزیزان ما را خانه‌نشین کردید؟ (۵)
در رابطه با برخورد با دانشجویان نیز نگاهی داشته باشیم به نوشته‌ای که در بهمن ماه ۸۷ منتشر شده است و ارتباطی با افشاگری‌های تبلیغاتی کنونی ندارد:
«در مساله ۱۸ تیر، شورای عالی امنیت ملی کمی با سستی کار کرد.
«آقای «روحانی» دبیر وقت شورا در آن زمان در خارج از کشور بود و جلسات شورا که به ریاست رئیس جمهور (سید محمد خاتمی) تشکیل می‌شد، اجازه نمی‌داد که بسیج وارد شود و جلوی شلوغی‌ها را بگیرد.
«وقتی آقای روحانی به کشور بازگشت، مجوز را صادر کرد و این کار موجب شد تا برپاکنندگان این غائله، به لانه‌هایشان بازگردند». (۶)
به امروز برمی‌گردیم و گزارش‌های همایش‌های انتخاباتی را مرور می‌کنیم.
روحانی در همایش انتخاباتی شهر تبریز بر اخلاق سلام می‌کند و می‌گوید:
ما می‌خواهیم در این کشور دروغ نباشد ولی باز هم دروغ می‌گویند.
می‌گویند دولت سند ۲۰۳۰ را قبول کرده است در حالی که دولت می‌گوید فرهنگ ایرانی و اسلامی را اجرا می‌کند. آنها آنقدر پُررو شدند که گزارش دروغ به محضر رهبری می‌فرستند.
حاضران فریاد شوق سر می‌دهند. (۷)
دروغگویی محکوم است. اما نگفتن حقیقت نیز ارزش به‌شمار نمی‌آید.
یکی از اصول پایه‌ای سند ۲۰۳۰، برابری جنسیتی است. دولت می‌گوید که فرهنگ اسلامی و ایرانی را اجرا می‌کند. در نتیجه اجرای اصل برابری جنسیتی سند یونسکو در ایران منتفی است.
در جایی دیگر، در جریان مناظره سوم انتخاباتی، روحانی خطاب به قالیباف می‌گوید که اگر در مورد پرونده‌ای مردانگی نکرده بودم و جلوی انتشار آنرا نگرفته بودم، اینجا ننشسته بودی.
در روزهای بعد در رسانه‌های اصلاح‌طلب در مورد کم و کیف این پرونده فاش‌گویی می‌شود.
اما این پرسش را مطرح نمی‌سازند که آیا مدعیان اصلی این پرونده ، مردم ایران نیستند؟
ایا دارندگان حق رأی می‌باید سپاسگزار باشند؟ چرا که آقای روحانی مانع انتشار این پرونده شده است؟
چرا و چگونه رای می‌دهیم؟
فرض را بر این بگذاریم که از دوم خرداد ۷۶ به این سو با در نظر داشتن مولفه‌های زیر رأی داده‌ایم:
* بررسی پیامدهای احتمالی پیروزی هر یک از کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری در عرصه‌های متفاوت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی
* چشم‌انداز ایجاد فضای بازتر و در نتیجه امکان فعالیت برای تشکل‌های صنفی و مدنی
* رای مطالبه‌محور، چرا که دوران برگزاری انتخابات، فرصت مناسبی را برای طرح مطالبات فراهم می‌آورد.
و …
از همین رو حتی در روزهای نزدیک به انتخابات نیز دست به خود‌سانسوری نمی‌زنیم.
ما اشاره به کژی‌ها را خلاف مصلحت سیاسی نمی‌دانیم.
چرا که اصلاح‌طلب حکومتی نیستیم.
زیرنویس‌ها
۱ـ پورمحمدی درباره اعدام‌های ۶۷: خداوند گفت به کفار رحم نکنید
۲ـ حماسه ساری در استقبال از روحانی
۳ـ واکنش‌ها به نوار صوتی آیت‌الله منتظری درباره اعدام‌های ۶۷
واکنش رفسنجانی به انتشار فایل صوتی آیت‌الله منتظری
واکنش مدیر‌عامل بنیاد باران به انتشار فایل صوتی آیت‌الله منتظری
۴ـ ناگفته‌هایی از آغاز و فرجام حبس خانگی آیت‌الله منتظری، بانیان آن و اولین واکنش رسمی به حصر ایشان
۵ـ روحانی در همدان: با چه قانونی عزیزان ما را خانه‌نشین کردید؟
۶ـ حسن روحانی مجوز دخالت بسیج در وقایع ۱۸ تیر را صادر کرد
۷ـ روحانی در تبریز: ۲۹ اردیبهشت بار دیگر خرداد ۷۶ را زنده می‌کنیم