آلایش تاریخ و پیدایش دولت اسرائیل
«آلایش تاریخ ترفندی است که همواره و در همه حال و همه جا به یک ترتیب پیش می‌رود و عُمالش نیز همیشه یک گروه از مردم هستند: ظالمانی که حیا را نمی‌شناسند. امروزه بیش از ۱۲۰ سال از عمر جریان صهیونیسم که تاریخ یهودیت را به ظلم و بی‌حیایی آلوده کرده، می‌گذرد، و با وجود اینکه نمونه‌ای از یک شیوه آپارتاید و نژادپرستی شناخته می‌شود، ماهیت ارتجاعی‌اش غلظت بیشتری گرفته است (مصوبه مجمع عمومی سازمان ملل درباره ماهیت نژادپرستانه صهیونیسم، که به سال ۱۹۷۵ اعلام شده بود، پس از فروپاشی شوروی و اردوگاه سوسیالیسم با فشارهای آمریکا و متحدانش از جانب همان سازمان لغو شده است). این جریان ستمگر بخش بزرگی از جهان بشری را با خصومت با یهودیت ـ این یادگار ترقی بشری و یکی از پنج سازنده دورانِ محور در تاریخ بشریت ـ برانگیخته است. عصری که تاریخ بشریت بر محور آن می‌چرخد (توین بی، ص ۲۱۵) و سازندگانش یعنی چینیان، هندیان، ایرانیان، یهودیان و یونانیان در این دوره، ماهیت معنوی آدمی و تاریخ واقعی او را بنیان نهادند (یاسپرس، ص ۷۸ـ۷۷). این پدیده، یعنی صهیونیسم، که اسکلت شکننده‌اش حتی از ورای گوشت و پوست ضخیمی که ارتجاع و امپریالیسم بر تن آن پوشانیده، خودنمایی می‌کند. بر فراز داربستی که حامیانش برافراشته‌اند، تمام قد در برابر تاریخ ایستاده است تا مگر سرنوشتی را که محتوم خود اوست به تمام یهودیان تسری دهد. ستمگری پایان‌ناپذیر این پاجوش نژادپرستی و تبعیض مذهبی، صدها میلیون نفر از مردم جهان را ـ اعم از مسلمان و غیرمسلمان ـ که دلبستگی انسانی‌شان دستخوش فرقه‌گرایی‌ها نشده است، بر آن می‌دارد تا هر یک به فراخور حال و توانایی‌های خود، از قلم نهادن بر تومارهای اعتراضی تا جان دادن در زیر زنجیر بولدوزرهای اسرائیلی ـ آن‌گونه که راشل کوری دختر شجاع و بزرگوار آمریکایی کرد ـ به مبارزه علیه صهیونیسم و اسرائیل برخیزند. دامنه این همبستگی‌های انسانی هر روز افزون‌تر و فشرده‌تر می‌شود و همین انسانیت جهانشمول، نگرانی‌های ـ ستمگران بی‌حیا ـ را که بخشی از معرفت طبقاتی آنان است به توحش و بربریت حیوانی می‌رساند. چرا که خود را در سایه‌سار امپریالیسم در امان می‌بیند و چون دایره‌ی این سایه‌سار کاستی می‌گیرد، به دامن سیاهکارترین اجزای آن می‌آویزد تا مگر شیرینی آن امنیت به خطر افتاده را در کام خود دوباره‌سازی کند. به روابط اسرائیل با آمریکا در ۱۵ سال گذشته بنگریم تا ببینیم که استقرار نئوکان‌های آمریکا در کاخ سفید، چه خشنودی‌ها برای صهونیست‌ها نداشته است. دولت اسرائیل امروزه شاید در اوج قدرت سیاسی و نظامی خود قرار داشته باشد ـ البته به یمن وقاحت سردمداران کنونی آمریکا ـ اما اسرائیل ضمیمه قدرتی است که خود با زبان دیگری زوال‌یابندگی‌اش را اعلام داشته است. بنابراین یادمان نرود که: فواره چون بلند شود سرنگون شود.»
برای مطالعه متن کامل این مطلب به فایل پیوست مراجعه کنید.