بیانیه مشترک روز جهانی کارگر
کارگران و کارمندان و بازنشستگان، همگی جزو پیکر واحد نیروی کار کشورند که منبع اصلی تولید ثروت و رفاه کل جامعه‌اند. برخورداری از یک زندگی عزتمندانه حق همه مردم ایران است. تلاش برای گرفتن حق، نیازمند اتحاد سراسری نیروی کار است. اتحاد کارمندان و کارگران و بازنشستگان، اتحادی ذاتی و حیاتی است تا مانع اهداف شوم دولت‌ها و کارفرماها در نابودی زندگی و نهادها و اموال متعلق به زحمت‌کشان شوند.
سالروز اول ماه مه، روز اتحاد و همبستگی جهانی کارگران را به همه کارگران و زحمت‌کشان ایران، شادباش می‌گوییم. همزمان همدردی عمیق خودرا با هم‌میهنان سیل‌زده و مصیبت‌دیده خود در سراسر کشور اعلان می‌داریم و به‌طور اکید خواستار انجام نهایت خدمات دولتی و همیاری هم‌میهنان‌مان برای کاهش رنج‌ها و دردهای این مصیبت هستیم.
همان‌گونه که همه کارگران و فعالان اجتماعی اطلاع دارند، به‌منظور گرامی‌داشت چنین روزی در سراسر جهان، جشن و راه‌پیمایی میلیونی کارگران و زحمت‌کشان، و دانشجویان و روشنفکران و هنرمندان برگزار می‌شود. اما در ایران، به‌مدت ۴۰ سال است که گرامی‌داشت مستقل روز کارگر، جرم تلقی شده است و با برگزارکنندگان گرامی‌داشت روز کارگر، مانند خلاف‌کاران و جانی‌ها با بازداشت و زندان پاسخ داده شده و از برگزاری آن ممانعت به‌عمل آمده است. کارگران و زحمت‌کشان ایران از حق تشکل‌های صنفی خود در شکل سندیکاها و اتحادیه‌های کارگری محروم بوده و با فعالان کارگری به سخت‌ترین شکل ممکن برخورد شده است. با مدعیان حقوق کارگران و زحمت‌کشان، با سختی و خشونت برخورد شده است تا نامی از کارگران در عرصه کشور برده نشود.
از سوی دیگر در آستانه روز کارگر، کارگران و زحمت‌کشان و خانواده‌های آنها، با وخیم‌ترین دوران زندگی خود با بیکاری، دستمزد نامکفی و وضعیت معیشتی غیر‌قابل تحمل مواجهند. بازنشستگان، اعم از لشکری، کشوری، تأمین اجتماعی و سایر بازنشستگان نیز، با سخت‌ترین دوران معیشتی و حقوقی خود از بدو تأسیس صندوق‌های بازنشستگی تاکنون مواجهند.
بیکاری گسترده
بیکاری وسیع میلیون‌ها نفری موجود در ایران، یکی از بزرگ‌ترین مشکلات جامعه کارگری ایران است. بیکاری، یعنی نداشتن شغل برای کسانی که در سن کار هستند. بیکاری پدیده‌ای اجتماعی است و مسئول بیکاری نیروی آماده به کار کشور که میلیون‌ها کارگر و جوانان تحصیل کرده را شامل می‌شود، کسی جز حاکمیت و سیاست‌های ضد کارگری آن در تمام این سال‌ها نبوده و نیست. برنامه‌ریزی برای ایجاد اشتغال جزو وظایف حاکمیت و دولت است که تاکنون نادیده گرفته شده است.
کارگران و بازنشستگان در زیر خط فقر
امروزه اکثریت عظیم کارگران و کارمندان و بازنشستگان در زیر خط فقر قرار دارند و در تأمین معیشت خانواده، اجاره خانه، درمان، خرج تحصیلات فرزندان خود و در یک کلمه، یک زندگی درخور و شایسته زندگی انسانی در مضیقه و فشار شدیدند.
تحمیل حداقل دستمزد به میلیون‌ها کارگر و کارمند، استخدام روزمزد با قرارداد‌های سفید امضا و حتی بدون قرارداد، تعیین حداقل دستمزد سالانه توسط وزارت کار با نرخی خیلی کمتر از نرخ واقعی تورم، آنها را به خاک سیاه نشانده است. نمونه آخر آن، تعیین حداقل حقوق و دستمزد کارگران به مبلغ یک میلیون و پانصدهزار تومان در ماه است که کفاف تنها ۱۰ روز از مخارج ماهانه خانواده یک کارگر را می‌دهد. در همان‌حال، میلیون‌ها نفر با دستمزدی کمتر از حداقل مصوب مشغول به‌کارند.
حال و روز بازنشستگان نیز مانند کارگران است. در تمامی ۳۰ سال گذشته حقوق و مستمری بازنشستگان لشکری و کشوری، همواره کسری چشمگیر حقوق و مزایای واقعی آنها در زمان اشتغال تعیین شده است. مستمری بازنشستگان سازمان تأمین اجتماعی نیز به‌دلیل عدم انجام تعهدات خود نسبت به پرداخت حق بیمه واقعی توسط کارفرماها به‌طور غیر‌قابل باور و حیرت‌انگیزی تا حد حداقل دستمزد کاهش می‌یابد.
این ظلم و اجحاف بر کارگران و کارمندان، از طریق تبانی و ساخت و پاخت سازمان تأمین اجتماعی با کارفرماها انجام می‌شود که دود آن در مقیاس ملی، فقط و فقط به چشم بیمه‌شدگان و بازنشسته‌ها می‌رود و آنها را در ایام پیری و ازکارافتادگی از یک زندگی آرام، محروم می‌کند. بازنشستگان زحمت‌کش کشور نیز مانند کارگران، به‌خوبی بر سیاست‌های خانمان‌برانداز فقیر‌سازی کارکنان و بازنشستگان و رانده شدن میلیونی آنها به زیر خط فقر آگاه هستند.
خصوصی‌سازی اموال صندوق‌های بازنشستگی
کل صندوق‌های بازنشستگی اعم از لشکری و کشوری و تأمین اجتماعی به میلیون‌ها نفر از کارکنان فعلی و بازنشستگان در چندین نسل بعد تعلق دارد و لاغیر. آنها هیچ شریکی جز خودشان ندارند، نه دولت و نه کارفرماها. تعیین دولت و کارفرماها به‌عنوان دو شریک بیمه‌شدگان هیچ معنایی ندارد و باید از ازقوانین استخدامی و سازمان تأمین اجتماعی حذف شود. دولت و کارفرماها هیچ حقی در صندوق‌های بازنشستگی ندارند تا شریک نامیده شوند. کارگران و کارمندان و بازنشستگان، چنین شرکایی را که هیچ‌گونه حق انتفاعی در صندوق‌های بازنشستگی ندارند، به‌رسمیت نمی‌شناسند، چون، از این طریق است که دولت‌ها اموال متعلق به مردم را چپاول و غارت کرده‌اند. رئیس‌جمهور و دولت و مجلس و کل حاکمیت، به چه حقی و چرا به‌جای تقویت صندوق‌های بازنشستگی که وظیفه قانونی‌شان است در فکر نابود ی و چپاول و غارت و خصوصی‌سازی اموال صندوق‌ها هستند؟ اموالی که برای تأمین مخارج میلیون‌ها بازنشسته با ذخیره خودشان خریداری شده و تنها راه حفاظت بین نسلی این اموال است.
دولت‌ها و شخص رئیس‌جمهور به چه حقی قصد دارند اموال متعلق به صندوق‌ها را تحت عنوان خصوصی‌سازی به غارتگران بدهند؟
حیاط خلوت کردن شرکت‌های سرمایه‌گذاری صندوق‌های بازنشستگی موجب شده است تا که کوس رسوایی دزدی‌ها و اختلاس‌های غارتگران دولتی در جهان بپیچد و نام ایران را در لیست فاسدترین کشورهای جهان قرار دهد.
آقای روحانی، رئیس‌جمهور در بهمن ماه ۹۷ از روی نیات حاکمیت پرده برداشت. وی نشان داد که در اجرای سیاست‌های اقتصادی نئولیبرالی خود و حاکمیت، خواب‌های وحشتناکی برای نابودی شرکت‌های سرمایه‌گذاری تأمین اجتماعی (شستا) دیده است و ناقوس نابودی شستا را به صدا درآورد.
کارگران آگاهند که دولت فعلی و حاکمیت موجود به‌هیچوجه در فکر کارگران و زحمت‌کشان نیستند. حاکمیت ایران در پی حاکم کردن نظام سرمایه بر ایران، ضد‌کارگری‌ترین روش‌ها و سیاست‌های اقتصادی را برای رسیدن به اهداف خود به‌کار بسته است. دولت‌های گذشته به پیروی از اهداف کلان حکومت، جز اعمال سیاست‌های اقتصادی نولیبرالی به‌نفع سرمایه‌داران و به زیان کارگران و زحمت‌کشان، هدف دیگری نداشته‌اند. چنانکه همگان شاهدند، اجرای این سیاست‌ها چیزی جز تیره‌روزی برای کارگران و کارمندان و بازنشستگان به ارمغان نیاورده است.
ما با همبستگی کامل با کارگران و زحمت‌کشان اعلان می‌کنیم:
ـــ کارگران و زحمت‌کشان و بازنشستگان در تحقق و برخورداری از حق قانونی‌شان برای تشکیل تشکل‌های صنفی، سندیکاها و اتحادیه‌های کارگری، خواستار پایان دادن به سرکوب فعالان کارگری و صنفی‌اند؛
ـــ کارگران و زحمت‌کشان و بازنشستگان با اتحاد و همبستگی سراسری خود با تمام قوا تا دستیابی به مزد و حقوق مکفی خود و خروج از زیر خط فقر از پا نخواهند نشست؛
ـــ کارگران و زحمت‌کشان و بازنشستگان به‌طور قاطع با طرح ضد کارگری پارامتریک قانون بازنشستگی که در مجلس طرح شده است، مخالفند و خواستار جایگزینی آن با طرح درآمد‌زای واقعی از محل اخذ حق بیمه واقعی از کارفرمایان و دولت برای صندوق‌های بازنشستگی هستند؛
ـــ کارگران و کارمندان و بازنشستگان با هرگونه خصوصی‌سازی اموال متعلق به خود مخالفند و این اقدامات را در ضدیت با آینده خود و فرزندان‌شان قلمداد می‌کنند و خواستار توقف و قطع برنامه‌های خصوصی‌سازی اموال مردم‌اند؛
ـــ کارگران و بازنشستگان خواستار ترمیم سطح حقوق و دستمزد سال ۹۸ بالاتر از خط فقر و تأمین خدمات درمانی و رفاهی رایگان هستند، بنابراین بیمه‌های تکمیلی که در خدمت خصوصی‌سازی درمانند می‌بایست حذف شوند و خواهان ارائه الحاقیه (متمم) بودجه به مجلس در اسرع وقت هستند؛
ما بازنشستگان بار دیگر با گرامی‌داشت اول ماه مه، روز جهانی کارگر، اعلان می‌کنیم که کارگران و کارمندان و بازنشستگان، همگی جزو پیکر واحد نیروی کار کشورند که منبع اصلی تولید ثروت و رفاه کل جامعه‌اند. برخورداری از یک زندگی عزتمندانه حق همه مردم ایران است. تلاش برای گرفتن حق، نیازمند اتحاد سراسری نیروی کار است. اتحاد کارمندان و کارگران و بازنشستگان، اتحادی ذاتی و حیاتی است تا مانع اهداف شوم دولت‌ها و کارفرماها در نابودی زندگی و نهادها و اموال متعلق به زحمت‌کشان شوند.
اتحاد سراسری بازنشستگان ایران
اتحادیه نیروی کار پروژه‌ای
بازنشستگان سندیکای بافنده سوزنی
بازنشستگان فلزکار ـ مکانیک
جمعی از کارگران صنف فلزکار و مکانیک