«ناتو»ی عربی ــ اسرائیلی علیه ایران؛ از راه نرسیده، مُرد
اجلاس سران در نقب، شاهد سطح بی‌سابقه‌ای از همکاری‌های امنیتی اعراب و اسرائیل برای مقابله با محور مقاومت بود. اما این اجلاس در پس‌زمینه دگرگونی‌های تکان‌دهنده در موازنه قدرت جهانی برگزار شد. آیا می‌توان گفت از راه نرسیده، مرده است؟
از میان سه اجلاس سران، که در پنج روز گذشته در نقب، شرم‌الشیخ و عقبه برگزار شد، اجلاس اسرائیل بدون شک برجسته‌ترین اجلاس آن بود که با هدف تاج‌گذاری به‌عنوان رهبر منطقه و ایجاد یک شبه ناتو عربی ــ اسرائیلی برگزار شد. محصول جانبی توافقنامه ابراهیم که در سال ۲۰۲۰ امضاء گردید.
انتظار می‌رود اجلاس «تاریخی» که در جنوب فلسطین اشغالی برگزار شد، و در روز دوشنبه به پایان رسید، «سنگ بنای» ائتلاف جدید را بگذارد. این پنجمین دوره‌ای است که اجلاسی از این دست با حضور آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا و همتایانش از مصر، امارات، مراکش و بحرین و کشور میزبان، اسرائیل، برگزار می‌شود.
این تحول به‌ویژه از آن جهت نگران‌کننده است که قدرت اشغالگر اسرائیل، به‌طور رسمی از سوی اعراب در همه سطوح مورد استقبال عمومی قرار گرفته و امنیت اسرائیل را با دولت‌های عربی شرکت‌کننده در این اجلاس به‌عنوان وزنه تعادلی مقابل «محور مقاومت» به رهبری ایران مرتبط می‌کند.
در اتحاد علیه ایران
هراس متقابلی که شرکت‌کنندگان در اجلاس نقب را برانگیخته است، مبتنی بر این احتمال است که مذاکرات وین به توافق هسته‌ای جدید با ایران منتهی شود که برجسته‌ترین آنها لغو همه تحریم‌ها، به‌رسمیت شناختن نقش منطقه‌ای ایران و آزادسازی حدود ۱۰۰ میلیارد دلار از دارایی‌های مسدود شده همراه با غرامت که تا ۲۰۰ میلیارد دلار می‌رسد می‌باشد؛ و نکته بسیار بااهمیت، حذف سپاه پاسداران از لیست سازمان‌های تروریستی خارجی آمریکا است.
از آنجایی که این اجلاس تنها دو روز به طول انجامید، احتمالاً دستور کار برای منشور یک اتحاد، یک معاهده دفاعی مشترک و یک برنامه اقدام میدانی امنیتی ــ نظامی کاملاً آماده، وجود داشته است. از آن زمان گزارش شده است که امارات، بحرین و مراکش در این مذاکرات برای دستیابی به سامانه دفاعی گنبد آهنین اسرائیل نیز ابراز علاقه کرده‌اند.
نمی‌توان انکار کرد که ایران و نیروهای مسلح هم‌پیمانش در منطقه، تهدیدی وجودی برای کشور اشغالگر اسرائیل ــ که البته به نفع ما عرب‌هاست ــ می‌تواند باشد، اما چه خطری برای ۱۱۰ میلیون مصری و یا مراکش دارد که بیش از ۵هزار کیلومتر دورتر از ایران قرار دارند؟
«اجلاس شرم» یا «اجلاس خجالت‌آور»
این اجلاس که توسط جناح‌های فلسطینی به‌عنوان اجلاس سران بی‌آبرو نامیده می‌شود، قرار است به یک رویداد سالانه یا دوسال یکبار تبدیل شود تا راه را برای یک «ناتو» عربی ــ اسرائیلی هموار سازد. این رویداد، بدون در نظر گرفتن مسأله فلسطین و یهودی‌سازی اورشلیم، تنها می‌تواند به‌طرز غم‌انگیزی، متضمن تکه تکه شدن جهان عرب گردد و برای اتحادیه عرب کشنده باشد.
مشاهده حضور وزرای خارجه کشورهای عرب در نشست نقب در نزدیکی مقبره دیوید بن گوریون، بنیانگذار اسرائیل، منظره دردناکی بود. پیش از اجلاس، حتی گزارش شده بود که بازدید از مزار او و زیارت قبر وی بخشی از برنامه این سفر بوده است، هرچند تأیید نشد که آیا همه مقامات عرب در آن شرکت کرده‌اند یا نه؟ با این وجود، اصلاً جای تعجب نخواهد بود اگر به احترام او تاج گلی بر مزارش گذارند و برای آمرزش روحش فاتحه‌ای هم بخوانند.
این اوج تحقیر و تسلیم است ــ آیا تاکنون یک مقام اسرائیلی یا آمریکایی از مقبره جمال عبدالناصر رهبر مصر بازدید کرده است؟
جابجایی شن‌ها؟
ظهور کشور اشغالگر اسرائیل به‌عنوان رهبر ائتلاف نوپای منطقه‌ای، شکست بزرگی برای مخالفان پروژه صهیونیستی است. اما این ائتلاف نه در مقابله با ایران و محور مقاومت موفق خواهد بود و نه می‌تواند نگرانی‌های امنیتی کشورهای عضو خود را برطرف کند. برای مثال، حملات موشکی اخیر ایران به تأسیسات ادعایی موساد در کردستان عراق، هشداری جسورانه در برابر هرگونه فعالیت فتنه‌انگیز آینده توسط کشورهای متخاصم بود.
سعید خطیب‌زاده، سخنگوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران با محکوم کردن کنفرانس شرارت روز دوشنبه، از آمادگی تهران برای همکاری با سایر کشورهای منطقه برای مقابله با توطئه آمریکایی ــ صهیونیستی برای ایجاد تفرقه و بی‌ثباتی در غرب آسیا خبر داد.
این رویداد در حالی رخ می‌دهد که ایالات متحده یک رشته شکست‌های سیاسی در عراق، افغانستان، سوریه و ونزوئلا را تجربه کرده است. واشنگتن دیگر تنها ابرقدرت جهان نیست و این موضوع اخیراً در جنگ اوکراین، با کنار گذاشتن متحدانش و ناتوانی ناتو در واکنش استراتژیک در درگیری نیابتی خود علیه روسیه، به نمایش گذاشته شد.
با توجه به منطقه غرب آسیا، غرب در جلب حمایت کشورهای عربی برای به انزوا کشاندن و تحریم مسکو نیز شکست خورده است. شاید با توجه به رویدادهای جاری، ایجاد یک اتحاد با الهام از ناتو، در زمان و دوران اشتباهی اتفاق افتاده است.
ضروری است سایر کشورهای عربی که عضو این بلوک تحت رهبری اسرائیل نیستند، سکوت خود را بشکنند و به‌سرعت برای دفاع از خود و منافع مردم خود، جبهه واحد عربی ــ اسلامی تشکیل دهند. به‌طور خاص، ما در مورد سوریه، عراق، یمن، لبنان، گروه‌های مقاومت فلسطین و همچنین الجزایر و برخی از کشورهای حاشیه خلیج فارس صحبت می‌کنیم که هنوز موضع خود را اعلام نکرده‌اند، مانند کویت و عمان.
این ائتلاف جایگزین به جای اتحاد خیانتکاری که در نقب تشکیل شد، از حمایت یک قدرت منطقه‌ای یعنی جمهوری اسلامی ــ احتمالاً با قابلیت‌های هسته‌ای ــ و یک اتحاد بین‌المللی چین و روسیه مجهز به انرژی هسته‌ای برخوردار خواهد بود که آماده است تا وضعیت موجود و نظم بین‌المللی را همانطور که می‌دانیم برهم بزند.
* https://thecradle.co/Article/columns/8583
نقب ــ صحرای نِگِب یا نِگِو (به عبری: נֶגֶב، به‌معنای خُشک) (به عربی: ٱلنَّقَب) بیابانی پهناور در جنوب اسرائیل است که ۵۵ درصد از خاک آن کشور را دربرمی‌گیرد. در این ناحیهٔ وسیع، جمعیت نسبتاً کم و پراکنده‌ای زندگی می‌کند. صحرای نقب کم‌و‌بیش هموار است؛ ولی در این بیابان، تپه‌های شنی و دره‌های باریک و وادی‌های متعددی نیز وجود دارند که زیبایی خاصی به آن می‌بخشد.