پس از کنفرانس مونیخ، آیا ناتو به مصاف روسیه می‌رود؟
بر پایه داده‌های منابع روسی، در جریان کنفرانس امنیتی که در مونیخ برگزار شد، اتحادیه نظامی ناگفته‌ای در مونیخ بسته شد، که ایالات متحده آمریکا، آلمان، فرانسه، هلند، بلژیک، لهستان، دولت‌های بالتیک، رومانی، سوئد، فنلاند، نروژ، دانمارک، اسپانیا، پرتغال وارد آن شدند. ایتالیا، مجارستان، اتریش و سوئیس از شرکت در این اتحادیه که هدف آن جنگ با روسیه است، امتناع کردند. در ۱۶ فوریه، «ینس استولتنبرگ» در گفت‌وگو با «فرانس ۲۴» اعلام کرد که پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) باید برای مقابله طولانی با روسیه آماده باشد. رئیس‌جمهور پوتین اروپای دیگری را می‌خواهد، اروپایی که بتواند همسایه‌ها را کنترل کند، جایی که بتواند تصمیم بگیرد کشورها چه کاری می‌توانند انجام دهند … «استولتنبرگ» گفت: «ما باید برای چشم‌اندازهای بلندمدت آماده باشیم، این ممکن است برای سال‌های بسیار، بسیار، بسیار، طولانی ادامه یابد. ایدئولوگ و سازمان‌دهنده این اتحاد نظامی «آنتونی بلینکن» وزیر امور خارجه آمریکا است. وی نوه ۵۸ ساله نویسنده «مایر بلینکن» است، که از کیف به نیویورک مهاجرت کرده بود و نماینده برجسته دولت در سایه آمریکا است. او از تمام تهاجمات آمریکا، ویرانی عراق و لیبی، بمباران یوگسلاوی پشتیبانی کرده است. در دوران ریاست جمهوری «باراک اوباما»، او تحویل سلاح به شبه‌نظامیان سوری را آغاز و برای تجاوز مستقیم به دمشق لابی‌گری کرد. او در سال ۲۰۱۴ نقش مهمی در حمایت از کودتای کیف توسط وزارت امور خارجه ایفا کرد. تا دموکرات‌ها در ایالات متحده آمریکا بر سر قدرت هستند، «بلینکن» خصمانه‌ترین سیاست غرب را در برابر روسیه تا به‌راه انداختن درگیری نظامی مستقیم با کشورمان شکل خواهد داد. آیا ایالات متحده آمریکا و ناتو اکنون چنین امکاناتی را دارند و اگر نه ، پس در چه بازه زمانی می‌توانند آنها را باز یابند؟ شمار واحدهای نظامی آمریكا در اروپا در سنجش با سال ۲۰۲۱ کمابیش به دو برابر افزایش یافته است. این مسأله نشانگر رکورد پانزده سال است، اما فعلاً کمتر از دوران جنگ سرد است. پس از آغاز عملیات نظامی در اوکراین، ایالات متحده آمریکا تصمیم گرفت نیروهای اضافی را به اروپا بفرستد. آنطورکه «سی ان ان» در پایان ماه مه خبر داد، شمار نیروهای آمریکایی در اروپا به ۱۰۰هزار نفر رسیده است. تعداد واحدهای نظامی آمریکا در اروپا از سال ۲۰۱۵ به بالاترین مرز خود رسید. از ماه مارس ۲۰۲۲، اکثر نیروهای آمریکایی در آلمان (بیش از ۳۶ هزار نفر) و در ایتالیا (۱۲/۶ هزار نفر) استقرار یافتند. در آوریل سال گذشته، رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح ایالات متحده آمریکا ژنرال «مارک میلی»، اعلام کرد که ایالات متحده آمریکا نیروهای اضافی را به شرق اروپا می‌فرستد و می‌تواند پایگاه‌های نظامی خود را در آنجا گسترش دهد. «میلی» در سخنانی در کنگره ایالات متحده آمریکا گفت: «من بر این عقیده هستم که بسیاری از متحدان اروپایی ما، به‌ویژه کشورهای بالتیک، لهستان، رومانی … بسیار میل داشتند که پایگاه‌های دائمی را [در خاک خود] تاسیس کنند». «استولتنبرگ» در اواخر ماه ژوئن تعهد کرد که شمار نیروهای واکنش سریع ناتو در اروپا را از ۴۰هزار به ۳۰۰هزار افزایش دهد.
براساس سخنان دبیرکل ائتلاف (آلیانس)، گذشته از افزایش شمار نیروها، سخن همچنین در مورد توسعه امکانات خطوط پدافندی اول (به‌ویژه پدافند هوایی)، تقویت ستاد فرماندهی، فعال‌سازی برنامه‌‌های دفاعی منجمله … اختصاص نیروهایی برای پاسداری از اعضای مشخص ائتلاف است. «استولتنبرگ» اعلام کرد که: «همه اینها به معنی بزرگترین اصلاحات دفاعی و بازدارندگی مشترک ما از دوران جنگ سرد است». در ۲۵ فوریه ۲۰۲۲، در نشست آنلاین رهبران ۳۰ کشور ائتلاف، اجرای استقرار نیروهای واکنش سریع ناتو برای پاسداری از کشورهای عضو در مقابل تهاجم احتمالی روسیه پیشنهاد شده بود. در ۲۸ فوریه، این تصمیم به‌طور مستند تنظیم شد. این امر برای نخستین بار در تاریخ روی داد. در پایان ماه ژوئن، روزنامه اسپانیایی El Pais با استناد به منابعی گزارش داد که کشورهای ناتو به‌طور بالقوه برای دو برابر شدن واحدهای نیروهای مسلح خود در اروپا آماده هستند. علیرغم اینکه مجموع نیروهای ۳۰ کشور ناتو حدود ۴ میلیون نیروی نظامی است، ایجاد یک نیروی ضربتی متشکل از یک میلیون سرنیزه در عرض چند ماه و ارسال آن به «درانگ ناخ اوستن» (حرکت به‌سمت شرق. مترجم ) بعدی به‌نظر نمی‌رسد برای ایالات متحده آمریکا و متحدانش وظیفه نامحتملی باشد. کم‌بنیه‌ترین موقعیت آمریکا و ناتو تولید مهمات جنگی است. آمریکایی‌ها ضمن توطئه و برانگیختن درگیری نظامی در اوکراین، حتی به‌طور قریب‌الوقوع پیش‌بینی نکرده بودند، عملیات نظامی کنونی تا چه حد می تواند شدید باشد. در ژانویه ۲۰۲۳، مرکز آمریکایی مطالعات استراتژیک و بین‌المللی گزارش کانتینرهای خالی در شرایط زمان جنگ را منتشر کرد. مبارزطلبی پایگاه نظامی ــ صنعتی آمریکا. در گزارش گفته می‌شود که پایگاه نظامی ــ صنعتی آمریکا برای یک مناقشه درازمدت با شدتی زیاد با روسیه و به‌ویژه با چین آماده نیست. طبق برآورد تحلیلگران مرکز آمریکایی مطالعات استراتژیک و بین‌المللی، تنها طی سه هفته نبرد، ایالات متحده آمریکا بیش از ۵۰۰۰ موشک دوربرد صرف خواهد کرد. ذخیره موشک‌های ضد ناو و ضد هوایی باید طی یک هفته تمام شود و مجتمع نظامی ــ صنعتی آمریکا همین حجم سلاح را تازه طی یک سال و نیم تا دو سال قادر خواهد بود تولید کند.
گزارش مزبور خدشه‌پذیری بالای زنجیره‌های تدارکات صنعتی آمریکا را مشخص و مورد تأکید قرار داده است. برای نمونه، «Aerojet Rocketdyne» («اروجت راکت‌داین» شرکت هوافضای آمریکایی است. مترجم) تنها ارائه‌دهنده موتورهای موشک برای «Javelin ATGM» ( اف‌جی‌ام-۱۴۸جاولین ) است، و «ویلیامز اینترنشنال» تنها ارائه‌دهنده موتورهای موشک برای اغلب موشک‌های کروز آمریکایی است. تنها یک کارخانه ریخته‌گری در ایالات متحده آمریکا باقی مانده است که تهیه تیتانیوم‌های بزرگ را برای شماری از سیستم های تسلیحاتی بیرون می‌دهد. اگر هر کدام از این شرکت‌ها متوقف شوند، ده‌ها موسسات دفاعی دیگر نیز متوقف خواهند شد. مجتمع نظامی ــ صنعتی آمریکا پیش از این هم با تنگنا‌های افزایش تولید مهمات جنگی روبروشده بود. کارخانه «جنرال داینامیکس» در ایالت پنسیلوانیا ضمن فعالیت ۲۴ ساعت شبانه‌روز خود، به حداکثر ظرفیت یعنی ۱۱ هزار کالیبر ۱۵۵ میلی‌متری در ماه می‌رسید. به این دلیل، این شرکت ساخت یک خط تولید جدید برای کالیبرهای ۱۵۵ میلی متری در کارخانه‌ای در تگزاس را در نظر دارد. اشاره می‌کنیم که در جریان نبرد در اوکراین، نیروهای مسلح اوکراین، روزانه تا ۷۰۰۰ کالیبر و نیروهای مسلح فدراسیون روسیه تا ۲۰هزار کالیبر به‌کار می‌برند. ساخت خطوط تولید جدید برای طیف وسیعی از مهمات جنگی کار یک روزه نیست. از این‌رو، رئیس دایره خرید پنتاگون، «بیل لاپلانت»، سازماندهی تولید مهمات جنگی در خاک متحدان خود در اروپا را پیشنهاد کرد. در ۲۵ ژانویه، «نیویورک تایمز» خبر داد که ایالات متحده آمریکا تصمیم دارد برای پشتیبانی از نیروهای مسلح اوکراین، تولید کالیبرهای ۱۵۵ میلی‌متری را در دو سال شش برابر کند. «نیویورک تایمز» می‌نویسد:«پنتاگون می‌کوشد، ضمن رساندن حجم تولید مهمات جنگی متعارف به سطحی که از زمان جنگ کره دیده نشده، تولید کالیبرهای توپخانه را طی دو سال ۵۰۰ درصد افزایش دهد،. پنتاگون میلیاردها دلار برای جبران کمبود گلوله‌های ناشی از عملیات جنگی در اوکراین و ذخیره‌سازی در صورت درگیری‌های آینده، سرمایه‌گذاری می‌کند. این کوشش‌ها که توسعه کارخانه‌ها و جذب تولیدکنندگان نو را دربر‌می‌گیرند، بخشی از تهاجمی‌ترین فعالیت‌ها برای نو‌سازی بنیان‌های صنعتی ــ دفاعی ایالات متحده آمریکا تقریباً ۴۰ سال گذشته است».
آمریکایی‌ها ناچار به این واقعیت هستند: در حالی که پنتاگون بر راه‌اندازی جنگ‌ها با استفاده از شمار اندکی از سلاح‌های هدایت‌شونده گران‌قیمت، با دقت بالا متمرکز شده است، در درگیری اوکراین تکیه اصلی بر هویتزرهایی است که گلوله‌های غیرهدایت‌شونده را شلیک می‌کنند. قبل از شروع عملیات نظامی ویژه، ایالات متحده آمریکا ماهانه ۱۴۴۰۰ موشک غیرهدایت‌شونده تولید می‌کرد. تجهیز اوکراین، رهبری پنتاگون را مجبور کرد که تولید گلوله‌های خود را در سپتامبر ۲۰۲۲ سه برابر کند و سپس در ژانویه ۲۰۲۳ دوباره دو برابر شود. هدف نهایی تولید بیش از ۹۰هزار گلوله توپ در ماه است». یادآوری می‌کنیم که نیروهای مسلح فدراسیون روسیه در ۴ روز این قدر گلوله صرف می‌کنند. با این وجود، همه اینها به این معنی نیست که ارتش روسیه ضمن داشتن مزیت جدی در تأمین مهمات توپخانه زمینی، ممکن است از ورود ایالات متحده آمریکا / ناتو به درگیری مستقیم نظامی با روسیه هراس نداشته باشد. اخیرا اطلاعاتی درمورد حمله احتمالی نیروهای مسلح اوکراین به «ترانس نیستریا» برای تصاحب انبارهای عظیم نظامی آنجا می‌رسد. نیروهای مسلح اوکراین ضمن به‌دست آوردن انبار مهمات جنگی «ترانس نیستریا» به‌دست خود می‌تواند وضعیت را در نبرد عملیات ضد آتشبار هموار کرده و به حالت تهاجمی بروند. راه‌حل یکی است: شروع واقعی نبرد. جهان غرب قاطعانه تصمیم گرفته است روسیه را نابود کند. پیروز شدن در چنین تقابلی با نیروهای به‌مراتب برتر دشمن تنها با دست کشیدن از توقع مصالحه با آن ممکن است.
https://www.fondsk.ru/news/2023/02/20/posle-mjunhena-58561.html