نسل‌های آینده دین خود را در برابر ارتش سرخ به‌جا خواهند آورد
از پیام چرچیل به استالین در ۲۲ فوریه ۱۹۴۵: «نسل‌های آینده دین خود را در برابر ارتش سرخ بدون هیچ شرطی درست آنطور که ما انجام می‌دهیم، به‌جا خواهند آورد، بازماندگانی که شاهد این دستاوردهای باشکوه خواهند بود.»
مردم شوروی ضمن دفاع از میهن خود در جنگ بزرگ میهنی، دیگر ملت‌ها را از اسارت و نابودی فیزیکی نجات دادند و از هلاکت بسیاری از دولت‌ها جلوگیری کرده و اجازه نابودی تمدن بر روی زمین را ندادند. از تمامی رهبران غربی که برآورد بالایی از نقش اتحاد جماهیر شوروی و ارتش سرخ آن در شکست فاشیسم آلمان کردند، «چرچیل» روشن‌تر از دیگران بیان کرده بود. از بیانات «چرچیل» نخست‌وزیر بریتانیا در رادیو در بحبوحه نبرد پیروزمندانه استالینگراد در ۱۵ فوریه سال ۱۹۴۳: «به‌جای پیروزی‌های سهل و غنایم جنگی غنی که هیتلر و اردوی او در غرب به‌دست آورده بودند، در روسیه آنها فقط شکست و ناکامی خود را یافتند، و کوس رسوایی جنایات باورنکردنی و ناشناخته خود را در هر کوی و برزن زدند، شمار زیادی از سربازان آلمانی را از دست دادند و فقط باد‌های سرد و خشک نصیب آنها در گستره‌های پوشیده از برف روسیه شد. این امر … در نهایت اوضاع جهان را تعیین می‌کند و چنان پیروزی را ممکن می‌سازد که قبلاً ممکن به‌نظر نمی‌رسید.» ۲۷ اکتبر ۱۹۴۴ «چرچیل» در پیامی خصوصی به «ای. و. استالین» اذعان داشت: «… مخصوصاً این ارتش روسیه بود که ماشین جنگی آلمان را از بین برد.» سخنان نخست‌وزیر بریتانیا از پیام خصوصی خود به استالین که چهار ماه بعد در ۲۲ فوریه ۱۹۴۵ فرستاده شد به‌همان اندازه تأثیرگذار هستند: «نسل‌های آینده دین خود را در برابر ارتش سرخ بدون هیچ شرطی درست آنطور که ما انجام می‌دهیم، به‌جا خواهند آورد، بازماندگانی که شاهد این دستاوردهای باشکوه خواهند بود.»
«فرانکلین دلانو روزولت» هم در مورد دستاوردهای برجسته نظامی ارتش سرخ صحبت کرد. در سالی دشوار برای ارتش سرخ در سال ۱۹۴۲، رئیس‌جمهور آمریکا نوشت: «در جبهه اروپا، مهمترین رویداد سال گذشته، بی‌شک، حمله درهم‌شکننده ارتش بزرگ روسیه به گروه‌بندی‌های مقتدر و نیرومند آلمانی بود. نیروهای روسی بیشتر از تمامی دیگر نیروهای سازمان ملل، نیروی انسانی بیشتر، هواپیماها، تانک‌ها و تسلیحات دشمن مشترک ما را از بین بردند ــ و همچنان به نابودی ادامه می‌دهند». «روزولت» دیرتر تأکید کرد: «ارتش سرخ و مردم روسیه بی‌شک به نیروهای مسلح آلمان راه شکست قطعی را تحمیل کردند». «جی. ترومن» که جایگزین «روزولت» در مقام رئیس‌جمهور و فرمانده عالی شد، گذشته از این که او معتقد به رویارویی با اتحاد جماهیر شوروی بود، در ارزیابی نقش اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی در جنگ جهانی دوم نیز انصاف و بی‌طرفی خود را حفظ کرد: «ما قویاً از سهم باورنکردنی و فوق‌العاده‌ای که توسط اتحاد جماهیر شوروی قدرتمند در امر تمدن و آزادی پرداخت شد، قدردانی می‌کنیم. شما شایستگی و یارایی آزادی‌خواهی و مردمی فوق‌العاده شجاع برای درهم شکستن نیروهای شیطانی بربریت را، هر چقدر هم که قدرتمند باشند، ثابت و نشان داده‌اید». اکنون ارزیابی‌های بسیار متفاوت از غرب یورش می‌آورند. سخنان به ظاهر پیش‌گویانه «چرچیل» در مورد اینکه «نسل‌های آینده دین خود را در برابر ارتش سرخ بدون هیچ شرطی درست مانند ما که انجام می‌دهیم، به‌جا خواهند آورد» به‌نظر می‌رسد که برآورده نشده است. … چند روز پیش، «کارول ناوروتسکی»، رئیس بنیاد یادبود ملی لهستان، ضمن توضیح در مورد تخریب بنای قدردانی از ارتش سرخ، در شهر «گلوبچیتسا» که در سال ۱۹۴۵ در منطقه «اوپوله» ساخته شده بود و یاد و خاطره تقریباً ۷۰۰ سرباز جبهه اول اوکراین ارتش سرخ را که در نبردهای شهری کشته شده بودند را، جاودانه می‌ساخت به طرزی بدبینانه و ناخوشایند مطالبی بیان داشت.
این فاشیست لهستانی گفت: «ما باید بیش از ۳۰ سال صبر می‌کردیم تا چنین اشیایی فرو بریزند … زمانی که آخرین آنها فرو بریزد، ما کاملاً راضی خواهیم بود … این ــ یادبود تحقیر قربانیان و یادبود احترام بسیار نسبت به مجرمان است. … ما با اشیایی سروکار داریم که آگاهی عمومی را از بین می‌برند». در میان قربانیان “ناوروتسکی” لهستانی‌هایی بودند که توسط ارتش سرخ از دست آلمان‌ها آزاد شده بودند و در میان مجرمین ــ نجات‌دهندگان شوروی که کشته و شهید شدند. بهتره اجداد “پان” (خطاب مودبانه برای یک مرد. مترجم) لهستانی جایی در آشویتس برای صابون می‌رفتند تا ظاهر و قیافه «اشغالگران» مسکویی را می‌دیدند»! وی همچنان متعجب شده بود، که این “پان” که بخشی از ساکنان لهستان، از‌جمله مقامات محلی، «به‌طرز عجیب و غیرعادی» از ناسپاسی و نمک‌نشناسی به کسانی که جان خود را دادند تا نسل فعلی لهستانی‌ها زنده بمانند، خودداری می‌کنند. طی این سال‌ها چیزهای زیادی تغییر کرده است … با این وجود، در غرب، همه حاضر نیستند که قهرمانی‌ها و دلاوری‌های تاریخی ارتش سرخ را فراموش کنند. در صوفیه، علیرغم تردیدهای شرم‌آور مقامات (اجازه دادن یا نه؟)، در ۹ ماه مه، مراسم راهپیمایی “هنگ جاویدان” اجرا می‌شود. «پاول ایوانف»، رئیس بنیاد بلغاری “هنگ جاویدان”، اعلام کرد که کمیته سازماندهی تصمیم ندارد راهپیمایی را لفو کند، این مراسم برگزار می‌شود. در ۸ ماه مه، از مرکز پاریس تا قبرستان “پر لاشز” «هنگ جاویدان» در پاریس حرکت کرد. روس‌ها به‌همراه فرانسوی‌ها در آن شرکت کردند. در نشریه “فیگارو” در مورد جشن هشتادمین سالگرد نبرد استالینگراد در ولگوگراد در فوریه، خوانندگانی با نام مستعار “ددال” و “سلون موی” چنین واکنش نشان دادند: “متفقین به لطف و برکت روس‌ها پیروز شدند و ایالات متحده آمریکا با پشتیبانی تاکتیکی در فرانسه دیر کرده بود، زیرا قبل از آن در ایتالیا گیر افتاده بود … اما بازماندگان جنگ مخصوصاً پیروزی در استالینگراد را به‌یاد دارند. و آنها برای این کلمه دعا کردند. در نبرد برای شهر … “ورماخت” نخستین شکست واقعی خود را در آن جنگ خورد … و این رویداد تبدیل به یک تحول واقعی شد».
بگذار سخت باشد، اما پایداری در برابر فشار جنون‌آمیز دروغ‌های امروزه ممکن است! ممکن و لازم است.
سازش به‌معنای خیانت به پدران و پدربزرگان است.
پیروزی بزرگ ــ عظمتی است که غیرممکن است تسلیم کرد!