گابریل گارسیا مارکز: انسانی پیشرو و ضدامپریالیست

پییر لوران، دبیر اول حزب کمونیست فرانسه
 ـــ منبع: اومانیته، ارگان مرکزی ح.ک.ف. ـــ ۱۸ آوریل ۲۰۱۴

گابریل گارسیا مارکز دیگر در میان ما نیست. یکی از پدران ادبیات آمریکای لاتین و یکی از بزرگترین نویسندگان سدهٔ بیستم از میان ما رفت، یک قاره و فراتر از آن، میلیونها خواننده را در دنیا یتیم گذاشت. گابریل گارسیا مارکز، خبره در واژهها و استاد در ادبیات بود؛ او استادی در رمان نویسی بود که با نوشتن رمان «صد سال تنهایی»اش موفق شد عصارهٔ تمام آمریکای لاتین را به بیرون بتاباند.

امروز، برای این که بتوانیم «گابو» (آن گونهای که دوستانه او را مینامیدند) را بستاییم، باید پیش از هرچیز بتوانیم او را که نویسندهای از آمریکای لاتین بود درک کنیم و آثارش را از طریق نگاه او بخوانیم. گابریل گارسیا مارکز انسانی پیشرو و ضدامپریالیست بود؛ همان امپریالیسمی که طی سالهای زیاد به آمریکای لاتین صدمه زده بود. او از تاریخ پرفراز و نشیب این قاره در سدهٔ بیستم، که برای خلقهای آمریکای لاتین اینهمه پرتلاطم بود، بهعنوان شاهد و در عین حال بازیگر، گذر کرد.

گابریل گارسیا مارکز غولی بود؛ چهرهای از آن نسل نویسندههای افسانهای، از «بورگس» گرفته تا «آمادو»، بود که آمریکای لاتین به دنیا هدیه کرده است. او افتخار یک قاره، نویسندهای جهانشمول بود که پرشورانه به آمریکای لاتین تعلق داشت.