سهم کارگران از پروژههای هزاران میلیاردی قرارگاه خاتم چقدر است؟
این اولین بار نیست که قرارگاه خاتم سپاه، کارگرانی را که چند صد هزار تومان حقوق طلبکارند، عاصی میکند و به خیابان و اعتراض و اعتصاب میکشاند.
قرارگاهی که میگوید به پروژههای زیر سه هزار میلیارد تومان وارد نمیشود، بارها معیشت کارگران پروژههایش را لنگ خرج روزمره خود گذاشته و آنها را شرمنده خانوادههایشان کرده است. آنها خوب میفهمند که میرحسین چرا از داخل حصر بر سر کسانی فریاد میزند که «از جیب مستضعفان و پابرهنگان و فقرا فسادهای عظیم در کشور ایجاد کردهاند.»
انقلاب ۱۳۵۷ در ایران، انقلاب آرمانها و ارزشها بود، قرار بود ایران به مدینه فاضلهای اسلامی تبدیل شود که در آن جمهور حکومت میکنند. قرار بود که حق حاکمیت در دست خود مردم باشد. قرار بود حق انتخاب با همه مردم باشد، بدون در نظر گرفتن اینکه مرد یا زن، سفید یا سیاه و دارای این عقیده یا آن عقیده هستند.
سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در نخستین هفتههای پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فرمان بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران تشکیل شد تا از آرمانها و ارزشهای بشری و اسلامی ایران پاسداری کند. قرار بود سپاه پاسداران از جان و مال مردم حفاظت کند، قرار بود نیروهای مسلح در امور اقتصادی و سیاسی دخالت نکنند.
اما امروز در آستانه سی و ششمین سالگرد پیروزی انقلاب ایران، برخی سپاهیان با کمک و همکاری برخی از مسئولان، جان و مال، آینده و گذشته مردم این کشور را به تاراج بردهاند، چوب حراج بر منابع ملی زدهاند، جیبهای خود را پر میکنند و مردم بیپناه کشور را روز به روز فقیرتر. از آرمانهای اسلامی بهعنوان دستاویزی برای فریب مردم و سرکوب دلسوزان و معترضان استفاده میکنند و اصول جمهوریت را به تمسخر میگیرند.
پس از پایان جنگ ایران و عراق قرارگاه خاتمالانبیاء با دستور رهبری به عرصههای اقتصادی وارد شد و با استفاده از سرمایههای ملی بهسرعت به بزرگترین پیمانکار پروژههای دولتی تبدیل گردید. محمود احمدینژاد در طول ۸ سال ریاست خود بر دولت، برای جلب حمایت و قدرت سپاه، دست این نهاد بزرگ نظامی را در همه عرصهها باز گذاشت. به این ترتیب عملاً سپاه پاسداران نه تنها بخش دولتی و خصوصی اقتصاد را در دست گرفت بلکه به «دولت در سایه» تبدیل شد.
این روزها تقریباً هیچ پروژه بزرگ اقتصادی امکان و اجازه آغاز بهکار ندارد، مگر اینکه پشتیبانی، شراکت و حمایت یکی از شرکتها یا برادران سپاهی را داشته باشد. شرکتهای وابسته به قرارگاه خاتمالانبیاء در سالهای اخیر بودجههای هزاران میلیاردی را از سرمایههای ملی و بیتالمال دریافت کردهاند.
کار این قرارگاه این شده که با استفاده از رابطه و سندسازی و ترک مناقصه و … پروژههای بزرگ و بودجه آنها را بگیرد، بخشی از بودجهها را حیف و میل کند و بخشی دیگر را به شرکتهای پیمانکار داخلی و خارجی بسپرد تا آیا پروژهها را به سرانجام برسانند یا نه. اما برخی از شرکتهای وابسته به این قرارگاه نه تنها بزرگترین فسادهای اقتصادی تاریخ ایران را رقم زدند و میزنند، بلکه حتی در کارخانههای زیر مجموعه خود به حقوق چند صد هزار تومنی کارگران هم رحم نمیکنند.
روز گذشته خبر رسید که دهها نفر از کارگران کارخانه واگن پارس اراک در خیابان مجاور این کارخانه تجمع کردهاند، دلیل اعتراض این کارگران عدم تمدید قرارداد کاری نمایندهشان بود. خبرگزاری کار ایران، ایلنا، اعلام کرد که روز شنبه ۶ دی علاوه بر تجمع بیش از ۱۰۰ نفر از کارگران در خیابان، صدها نفر از دیگر کارگران کارخانه هم دست از کار کشیدهاند.
اعتصاب کارگران واگن پارس از روز چهارشنبه و پس از آن آغاز شد که کارفرما قرارداد علی درخشندهبخت، رئیس شورای اسلامی کار این کارخانه را تمدید نکرد. گفته میشود که در کارخانه واگن پارس اراک دیگر اعضای شورای اسلامی کار هم تهدید کردهاند که اگر قرارداد درخشندهبخت تمدید نشود از سمت خود استعغا میدهند.
با این حال نماینده قرارگاه خاتمالاوصیای سپاه پاسداران، سهامدار عمده واگن پارس، روز پنجشنبه در جمع کارگران اعتصابی حاضر شد و آب پاکی را روی دست همه ریخت. او گفت عدم تمدید قرارداد نماینده کارگران با نظر این قرارگاه صورت گرفته است!
در طول سالهای اخیر دهها مورد از دست اندازیهای سپاه بر منابع ملی افشا شده است. تنها یک نمونه از استفاده قرارگاه خاتمالاوصیاء از بیتالمال در خرداد سال ۹۱ افشا شد. در آن زمان نامجو، وزیر نیروی دولت احمدینژاد اعلام کرد که دولت با پرداخت منابع صندوق توسعه ملی به قرارگاه خاتمالاوصیاء برای ساخت یک سد در کشور تاجیکستان موافقت کرده است. با آنکه برداشتهای غیرقانونی دولت از صندوق توسعه ملی سابقه داشته، اما پرداخت بودجه کشور به یک قرارگاه سپاهی برای کار عمرانی در یک کشور دیگر، از عجایبی بود که احتمالاً برای اولین بار رخ میداد.
این خبر یک روز پس از آن اعلام میشد که احمدینژاد بهطور ناگهانی چند تن از معاونان خود را جابهجا کرد. پس از این جابهجاییها، ریاست صندوق توسعه ملی به محمدرضا فرزین رسید که مسئولیت ستاد هدفمندی یارانهها را نیز برعهده داشت. صندوق توسعه ملی پس از آن جایگزین حساب ذخیره ارزی شده بود که دستاندازیهای پیاپی دولت احمدینژاد به آن، چیزی از دلارهای نفتی در حساب ذخیره ارزی باقی نگذاشته بود. بههمین خاطر، مجلس و مجمع تشخیص مصلحت دست به تشکیل صندوق توسعه ملی زدند تا امکان برداشتهای بیحساب دولت از درآمدهای نفتی خارج از بودجه را سد کنند.
در دولتاحمدینژاد پس از آنکه رستم قاسمی وزارت نفت را در دست گرفت، قراردادهای بسیاری به پیمانکاران وابسته به سپاه سپرده شد، بهطوری که بر اساس گزارشها در سال ۹۱، تعداد قراردادهای همین دو قرارگاه خاتمالانبیاء و خاتمالاوصیاء در دو حوزه نفت و گاز به بیش از ۵۰ مورد میرسید.
اما آیا حتی یک هزارم رقم این پروژهها به کارگران آنها میرسید؟
سه ماه پیش جمعی از کارگران بیکار شده پروژه «پل میان گذر» دریاچه ارومیه که زیر نظر شرکت «صنایع دریایی ایران صدرا» وابسته به قرارگاه خاتم الانبیاء سپاه فعالیت دارند، با امضای طوماری از پرداخت نشدن حدود ۹ ماه حقوق معوقه خود خبر دادند.
کارگران بیکار شده پل میان گذر ارومیه در طومار خود با اشاره به اینکه شرکت صدرا به بهانه مشکلات مالی از ۹ ماه گذشته وضعیت شغلی آنها را بلاتکلیف کرده است، نوشتند: از سال ۸۲ که شرکت صنایع دریایی ایران صدرا فعالیت خود را در پروژه پل میان گذر ارومیه آغاز کرد، ۴۰۰ کارگر مشغول به کار شدند اما تا امروز تعداد کارگران شاغل در این پروژه به ۳۰ نفر کاهش یافته است.
در بخش پایانی این نامه امضاءکنندگان تصریح کردند: بهدلیل اتمام پروژه بهزودی کارگاههای مستقردراطراف پل میان گذر دریاچه ارومیه توسط مسئولین صنایع دریایی (ایران صدرا) جمعآوری میشود، کارگران نگرانند که با جمعآوری تجهیزات کارگاهی ایران صدرا در پروژه پل میان گذر ارومیه دستشان کوتاه شود.
این در حالی بود که در همان روزها اطلاعات تکان دهندهای در گزارش یک خبرگزاری رسمی منتشر شد که از نقش برخی اعضای قرارگاه خاتمالانبیاء و بازنشستگان سپاه در کلاهبرداری تحت عنوان فروش نفت خبر میداد. بر اساس این گزارش، این افراد از مدارک جعلی و قلابی استفاده کرده و بدون اینکه نفتی فروخته باشند بابت فروش آن حق دلالی میگیرند؛ و بدتر از همه آنکه شرکت نفت هم در جریان کارهای ایشان هست و مقابله نمیکند.
اشتهای بازوی اقتصادی سپاه برای در اختیار گرفتن پروژههای اقتصادی به جایی رسید که ابوالقاسم مظفری، فرمانده قرارگاه سازندگی خاتمالانبیاء در مصاحبه ای در سال ۹۱ که به قصد دفاع از عملکرد این قرارگاه اقتصادی – نظامی انجام داده بود گفت: قرارداد زیر سه هزار میلیارد قبول نمیکنیم.
حالا کار به جایی رسیده که کسانی که محمود احمدینژاد به آنها لقب برادران قاچاقچی داد، یا به قول حسن روحانی رییس جمهور ایران کسانی که پول و اسلحه و قدرت و رسانهها را در اختیار دارند، تقریباً بیشتر سرمایههای ملی را در دست گرفتهاند و در عینحال پای خود را روی گلوی ضعیفترین بخش از مردم ایران گذاشتهاند و به آنها اجازه نفس کشیدن هم نمیدهند.
اینجاست که مشخص میشود چرا میرحسین موسوی اعلام کرده «آمادهام تا حقایق مربوط به سرچشمههای فساد عظیمی که کشور و انقلاب را در خود غرق کرده است، بیان کنم. برانداز کسانی هستند که از جیب مستضعفان و پابرهنگان و فقرا فسادهای عظیم در کشور ایجاد کردهاند.»