این هشدار امکانی را برای اوکراین (یا آنچه که از کشور اوکراین باقی مانده) فراهم خواهد آورد راهی برای برقراری صلح بیابد. من بعید می‌دانم که اوکراین و غرب اهمیت این موقعیت مثبت را درک کنند. حملات به اتباع جدیدالورودِ روسیه ادامه خواهند یافت و روسیه واکنش نشان خواهد داد. برخلاف شش ماه گذشته که روسیه با خویشتنداری عمل کرد، این بار احتمالاً تاکتیک تهاجمی‌تری را در پیش خواهد گرفت که شاملِ از کار انداختن سیستم تأمین برق اوکراین، حمله به مراکز فرماندهی و از جمله حمله به اقامتگاه اصلی زلنسکی در کیف خواهد بود. این حملات منجر به تشدید بیش از پیش مناقشه خواهد شد ولی اوکراین و ناتو امکانات محدودی برای واکنش خواهند داشت. چرا؟

امروز جنگ سرد درست مثل سریال‌های ‌هالیوودی دوباره و با تمامی‌ قدرت به صحنه بازگشته و نقش اصلی در این سریال را رئیس‌جمهور روسیه، پوتین به‌عهده دارد و مجتمع نظامی‌ ــ صنعتی با اشتهای تمام مشغول تیز کردن دندان‌ها برای بلعیدن لقمه است.
رؤسای دولت‌ها و حکومت‌های اروپا به شهروندان، مؤسسات و شرکت‌ها تذکر می‌دهند که خود را آمادۀ رکود تورمی ‌نمایند و همزمان کنسرن‌های بزرگِ انرژی سودهایی با ارقامی‌ نجومی‌ می‌برند.
درست مانند بحران اقتصادی پانزده سال پیش که باید مردم کمربندهای خود را سفت می‌کردند، بحران فعلی هم شرایط مطلوبی برای تقسیمِ مجددِ ثروت به نفع طبقات حاکم آماده کرده است.

در جریان عملیات نظامی ‌ویژه نیروهای مسلح روسیه در اوکراین، تسلیحاتی که غرب در اختیار طرف اوکراینی قرار می‌دهد، نقش ویژه‌ای به‌لحاظ روانشناسی ایفا می‌کند. از آغاز عملیات نظامی ‌ویژه نیروهای مسلح روسیه، تسلیحاتی که ایالات متحده آمریکا و ناتو وعده رساندن آنرا به «قربانی تجاوز روسیه» داده بودند، از ابزاری برای انجام یک کارزار نظامی‌ به یک استدلال سیاسی تبدیل شده است.

ارسال گاز روسیه به اروپا از خط لولۀ «نورد استریم یک» کاهش یافته و دلیل آن توربین گازی است که در کانادا تعمیر شده و اکنون به‌جای تعبیه در خط لولۀ روسیه در آلمان خاک می‌خورد. روسیه اشکال را در فقدان اسناد و مجوزهای لازم برای تحویل توربین به روسیه می‌بیند و آلمان این ادعای روسیه را رد می‌کند. علی‌ایحال واقعه‌ای که در گذشته اتفاق افتاده توجیه‌گر رفتار محتاطانۀ امروز روسیه است: ۴۰ سال پیش انفجاری در روسیه رخ داد که مسبب آن سازمان سیا بود.

در ماه مارس ۲۰۲۲ رسانه‌ها و شبکه‌های اصلی خبری، تنها و تنها از «پروپاگاندای روسیه» می‌گویند، اما اگر به آرشیو خود رجوع کنند خواهند دید که آنچه «پروپاگاندا» می‌نامند، همان اخباری است که در هشت یا هفت سال گذشته در رسانه‌های خود منتشر کرده‌اند.