غارت مستمر ونزوئلا توسط غرب

هفتۀ پیش زمانی که افکار عمومی جهان درگیر مسائل دیگری بود یکی از بزرگ ترین دزدی هایی که در دوران معاصر از کشوری صورت گرفته به وقوع پیوست. دولت رئیس جمهور ایالات متحدۀ آمریکا ” جو بایدن ” به یکباره برای غارت و چپاول بسیاری از دارایی های ونزوئلا چراغ سبز داد: شرکت نفت ونزوئلا ” سیتگو” * که مقر آن درآمریکاست ، میلیون ها دلار از دارایی های ونزوئلا در بانک های آمریکا و یک فروند هواپیمای ونزوئلا.
کلّیۀ دارایی های فوق الذکر از مدت ها پیش توسط ایالات متحدۀ آمریکا مصادره یا دسترسی به آن ها مسدود شده بود. ولی فرمان اخیر رئیس جمهور ایالات متحدۀ آمریکا، در میانۀ خصومت بی پایان این کشور علیه ونزوئلا امید مردم ونزوئلا را برای بازپس گیری این اموال تقریباً از بین برد. این اقدام ضربۀ دیگری به اقتصاد ونزوئلا وارد خواهد کرد و درد و رنج مردم این کشور را که به دلیل سال ها محاصرۀ اقتصادیِ ایالات متحده حادث شده افزایش خواهد داد.
البته اپوزیسیون برانداز ونزوئلا برای پیشبرد فعالیت های ضد دولتی خود کماکان به دارایی های این کشور که در بانک های ایالات متحده ضبط شده اند دسترسی خواهد داشت و این امر چندان تعجب آور نیست، چه سال هاست که دولت ونزوئلا از دسترسی به دارایی های خود محروم شده و همزمان ایالات متحدۀ آمریکا امکان دسترسی به این اموال را برای اپوزیسیون فراهم آورده است. اپوزیسیون ونزوئلا از این دارایی ها برای سفر به واشنگتن، لابی گری برای اِعمالِ تحریم های بیشتر علیه ونزوئلا تا زندگی لوکس اعضای اپوزیسیون، برگزاری دیدارهای آنلاین و یا برگزاری مراسم های انتخاباتی در محلات متوسط نشینِ ونزوئلا استفاده خواهد کرد. اپوزیسیون نام این کارزار را ” مبارزه برای آزادی و دموکراسی ” نهاده است.
اخیراً وزارت خارجۀ ایالات متحده به مجلس ملیِ منحلۀ ونزوئلا که در اصل وجود خارجی ندارد و  اپوزیسیون هنوز به آویخته است، دسترسی به 347 میلیون دلار از دارایی های مسدود شدۀ ونزوئلا را اعطا کرد. ژانویۀ سال جاری پس از برکناری ” رئیس جمهور خود خوانده – خوان گایدو ” دادن پول به اپوزیسیونِ  مورد حمایت واشنگتن موقتاً قطع شده بود. حال پس از فرار ” خوان گایدو ” (احتمالاً با گرفتن انعام خوبی از آمریکا) نوبت به ” دینورا فیگورا ” (ساکن اسپانیا) و سایر نمایندگانِ مجلسِ منحله رسیده است که این سیرکِ مضحک را ادامه دهند و از منافع اموالِ ونزوئلا بهره مند شوند. برای این به اصطلاح” نمایندگان ” اهمیتی ندارد که دورۀ نمایندگی آن ها در ژانویۀ 2022 خاتمه یافته است.
همانطور که گفته شد واشنگتن پول مسدود شدۀ ونزوئلا را در اختیار اپوزیسیون قرار داد ولی از آزاد کردن سه میلیارد دلاری که طبق توافقنامۀ نوامبر 2022 بین دولت ” مادورو” و اپوزیسیون که در مکزیک منعقد شد و قرار بود در اختیار دولتِ ” مادورو” قرار داده شود خودداری کرد. دولت ونزوئلا در نظر داشت این پول را صرف سرمایه گذاری در عرصۀ خدمات اجتماعی کند و حال با فقدان آن امیدی به بهبود شرایط زندگی مردم ونزوئلا نیست.
روایت ارائه شده از سوی واشنگتن این است که دولت ” مادورو”  مذاکرات با اپوزیسیون را متوقف کرده و بنابراین تحریم ها زمانی لغو خواهند شد که مذاکرات برای برگزاری” انتخابات آزاد و دموکراتیک” از سر گرفته شود. این تصمیم نتیجۀ دیدار اخیر سران بیست کشور، از جمله ایالات متحده درپایتخت کلمبیا “بوگوتا” بود که برای مذاکره و تصمیم گیری در بارۀ ونزوئلا گرد هم آمده بودند.
ریاکاری در سیاست خارجی ایالات متحدۀ آمریکا پدیدۀ تازه ای نیست ولی باز هم موجب خشم آدمی می شود. ادامۀ مذاکرات کذایی فقط و فقط مشروط به این بود که واشنگتن توافقنامه را اجرا کند، یعنی سه میلیارد دلار پول دولتِ ونزوئلا را آزاد کند و علاوه براین مهلتی برای برگزاری انتخابات مجدد تعیین نکند. مطالبۀ برگزاری انتخاباتِ زود هنگام زائد و ریا کارانه است چرا که هدف از آن فقط مخدوش نشان دادن آخرین انتخابات ریاست جمهوری و القاء این تصور به افکارعمومی است که ونزوئلا دولتی خودکامه است.
در رابطه با نظام انتخاباتی ونزوئلا باید گفت که به تأیید ناظران بین المللی از جمله مرکز” کارتر” این نظام نه تنها یکی از قابل اطمینان ترین نظام های انتخاباتی جهان است بلکه انتخابات از زمان شش ساله شدن دورۀ ریاست جمهوری در سال 1999 مستمراً و بدون وقفه برگزار شده است. از آن تاریخ مردم ونزوئلا پنج بار رؤسای جمهور را انتخاب کرده اند که طی آن ها” هوگو چاوز”  در انتخابات سال 1998 ، در انتخابات سال 2002( در همه پرسی خلع ید از او در سال 2004 نیز او برنده شد) و انتخابات های بعدی در سال های 2006 و 2012 رأی مردم را کسب کرد.
پس از مرگ هوگو چاوز در سال 2013 ، ” نیکلاس مادورو” در انتخابات زودهنگامِ ریاست جمهوری برندۀ انتخابات شد و در سال 2018 مجدداً به ریاست جمهوری رسید. دورۀ ریاست جمهوری وی ژانویۀ 2025 خاتمه خواهد یافت و همانطور که قانون مقرر کرده انتخابات آتی در دسامبر 2024( یا حتی زودتر) برگزار خواهد شد. برنامه و زمان انتخابات کاملاً مشخص است و علاوه بر این یک نهاد قانونی به نام شورای انتخابات ملی وجود دارد که در خصوص انتخابات تصمیم گیری می کند. و نهایتاً با همین نظام انتخاباتی موجود، انتخابات مجلسِ سال 2015 برگزار شد که طی آن اپوزیسیون برندۀ انتخابات و موفق به کسب مناصب متعدد در انتخابات منطقه ای شد. جعل و تزویر در انتخابات ونزوئلا وجود ندارد، اما شکست چرا.
علیرغم همۀ نکات فوق الذکر، ریا کاری غرب حد و مرزی ندارد. همزمان با مطالبۀ ” تضمین صحت انتخابات” از دولت ونزوئلا و دادن دارایی های دزدیده شدۀ این کشور به اپوزیسیون، “خوان گایدو” هم موضوع تحت تعقیب بودن خود را در واشنگتن علم کرده. ولی واقعیت این است که او علیرغم اقدامات غیر قانونی، از جمله رئیس جمهور خواندن خود، انجام کودتاهای متعددِ ناموفق و غارت دارایی های مسدود شدۀ ونزوئلا در خارج از کشور، سال ها در ونزوئلا در آزادی کامل به سر برد.
 در چپاول دارایی های شرکت “سیتگو” که زیرمجموعۀ شرکت نفت و گاز ونزوئلاست ، ” خوان گایدو” نقش مخربی ایفا کرد ولی علیرغم این از آزادی بهره مند بود و از مجازات نیز مصون ماند، امری که در دنیا بی نظیر است. او و همدستانش درپیشبرد دادرسی در ایالات متحده و دادگاه های بین المللی و واگذار شدن این شرکت به کنسرن ها دخالت مستقیم داشتند.
شرکت ” سیتگو” پیش از مصادره و انتقال مالکیت آن به اپوزیسیون ( سال 2019 ) سالیانه یک میلیارد دلار درآمد برای ونزوئلا داشت و این درآمد صرف طرحی اجتماعی برای حمایت از کودکان مبتلا به سرطان می شد. حال درآمد حاصل از این شرکت برای تحقق اهدافی در ونزوئلا صرف نخواهد شد. به حکم دادگاه قرار است که این شرکت در سال 2024 به مزایده گذاشته شود تا درآمدِ حاصل از آن صرفِ تأمینِ طلبِ شرکت هایی شود که دولت ونزوئلا به دلیل تحریم های ایالات متحده قادر به پرداخت آن نمی شود و امکانی نیز برای مذاکره و به تعویق انداختن مهلت پرداخت ندارد. بدون  اقدامات اپوزیسیون، شرکت ” سیتگو” به مرحلۀ فروش و تسویه حساب پول حاصل از آن با بدهی های شرکت های دیگر نمی رسید.
شرکت ” سیتگو” از سال 1986 مالک سه تصفیه خانۀ نفت در تگزاس، لوئیزیانا و ایلنیوس و 4 هزار پمپ بنزین زنجیره ای در آمریکاست و امکان همه جانبه ای برای معاملات سودآور نفت بین ونزوئلا و ایالات متحده فراهم آورده بود. درست در زمانی که بهای انرژی درجهان افزایش یافته، درآمد این شرکت می توانست پس از سال ها تحریم آمریکا دراحیای اقتصاد ونزوئلا نقش مهمی ایفا کند. چنانچه پروسۀ حقوقی مصادرۀ این شرکت به کاراکاس منتقل شود شاید امیدی برای نجات این شرکت به وجود آید.
وزارت دادگستری ایالات متحده برای تکمیل غارت از ونزوئلا ، دادرسی حقوقی برای مصادرۀ یک فروند هواپیمای باری بوئینگ 300- 747 متعلق به شرکت هوایی ونزوئلا ” اماتراسو” را به جریان انداخته. هواپیمای مزبور در ژوئن 2022 به طور غیر قانونی در بوئنوس آیرسِ آرژانتین توقیف شد، فقط به این دلیل که این هواپیما سابقاً متعلق به شرکت تحریم شدۀ ایرانی ” ماهان”  بود. کارکنان هواپیما بدون طرح شکایت علیه آن ها آزاد شدند ولی هواپیما کماکان در توقیف ماند. باید منتظر بود که آیا دولت آرژانتین دستور مصادرۀ ایالات متحده را اجرا خواهد کرد یا نه؟
سه دزدی در روز روشن از اموال ونزوئلا ظرف مدتی کوتاه . مثالی بارز بر ماهیت امپریالیسم که همانقدر مشمئز کننده است که تاجگذاری چارلز سوم پادشاه بریتانیا بود.
روشن است که دزدی های مشابه کماکان اتفاق خواهند افتاد و کماکان روایت های جعلی ایالات متحده  نظیر نیاز ونزوئلا به قیم برای برگزاری انتخابات ، به جای حقیقت خواهند نشست. سؤالی که فقط باقی می ماند این است : چرا ما هنوز با امپریالیستی مذاکره می کنیم که فقط دزدی و دروغگویی در قاموس اوست.

منبع:
https://amerika21.de/blog/2023/05/263944/pluenderung-venezuelas
این مقاله توسط Vilma Guzman از انگلیسی به آلمانی ترجمه شده.

ـــــــــــــــــــــــ
*شرکت ” سیتگو” زیرمجموعۀ شرکت نفت و گاز ونزوئلا PDVSA و مقر آن در ایالات متحدۀ آمریکاست. این شرکت دارای چندین تصفیه خانۀ نفت و چهارهزار پمپ بنزین در این کشور است. سال 2019 این شرکت تحتِ شرایط بسیار سؤال برانگیزی مصادره شد، استفاده از موجودی آن برای دولت ونزوئلا مسدود و سود آن به طور مستمر در اختیار اپوزیسیون ونزوئلا و رئیس جمهور خودخوانده” خوان گایدو” گذاشته شد.