به آرامی ‌اما با قدم‌های مطمئن، در تصویر کلی شاهد ظهور یک جهان متکثر هستیم که به دو نظام تجارت و گردش مالی تقسیم شده است: یکی در ادامۀ استفاده از پس‌ماندۀ نظام دلاری، و دیگری که مرکزش اتحاد میان بریکس، اتحادیۀ اوراسیا، و سازمان همکاری شانگهای خواهد بود.
با استفاده از همان استعاره اسفباری که اخیراً توسط یک رهبر عاجز اروپایی به‌کار رفت، باید گفت: «جنگل» با انتقام از «باغ» جدا می‌شود. باشد که این تکثر ادامه یابد، زیرا یک نظام پرداخت بین‌المللی جدید ــ و سپس یک ارز جدید ــ قصد دارد تا برای همیشه عصر غارت توسط غرب را خاتمه دهد.

ممکن است تغییر قطعی بازی نزدیک باشد. این تغییر، دیدار بین اردوغان و بشار اسد خواهد بود، (فرهنگ یک دهه «اسد باید برود» را به‌خاطر دارید؟)
مکان: روسیه. میانجی: ولادیمیر پوتین، شخصاً. دور از ذهن نیست که تصور کنیم این جلسه راه را هموار می‌کند تا در نهایت این باندهای مسلح کُرد که اساسا برای واشنگتن نقش ابلهان مفید را بازی می‌کنند، توسط آنکارا نابود شوند.

هند از کمک ایالات متحده استفاده کرده است، اما قرار نیست به یک رعیت استراتژیک ایالات متحده تبدیل شود. هدف آن تحقق منافع استراتژیک خود است. تکیه بیش از حد به ایالات متحده چیزی نیست که هند می‌خواهد. بنابراین، حفظ روابط پایدار با چین یکی از جنبه‌های اصلی دیپلماسی قدرت رهبری هند است. با ظهور این دو کشور، منافع آنها به‌طور فزاینده‌ای درهم تنیده خواهد شد. مدیریت روابط با چین یک پیش نیاز مهم برای هند برای تحقق رویای یک قدرت بزرگ است. چین و هند به‌عنوان دو کشور بزرگ در حال توسعه، تلاش می‌کنند تا روابط خود را به شیوه‌ای بالغ و عاقلانه حفظ کنند.

مسکو به‌خوبی می‌داند که بی‌ثباتی قزاقستان تأثیر مستقیم بر روسیه دارد. از همین رو، واکنش فوری مسکو در ژانویه، غرب را شوکه کرد. به‌همین دلیل است که مسکو و آستانه خود را شرکای استراتژیک می‌نامند و توکایف از ما به‌عنوان «همسایگانی که خود خدا عطا کرده است» صحبت می‌کند.

حزب دموکرات یک پوسته ورشکسته اخلاقی است که سال‌ها دروغ و فساد آن را از درون خالی کرده است. بسیاری نمی‌خواهند این واقعیت تلخ را بپذیرند. اما ما (سیاهان و مردمان استعمار‌زده) باید به‌طور عینی بپذیریم که با این انتخابات و یا هر انتخابات دیگر بورژوازی، هیچ چیز تغییر اساسی نخواهد کرد. ما می‌توانیم و باید در این فضاها به رقابت بپردازیم، اما به‌خوبی اگاهیم که تا زمانی که قدرت توسط دیکتاتوری استعماری/سرمایه‌داری آمریکایی ــ اروپایی حفظ شود، سیاه‌پوستان همچنان رنج خواهند برد و کل بشریت با تهدیدی وجودی مواجه خواهد بود.

کوبا سالی یک‌بار سر خود را از حصار دور حیاط خلوت آمریکا بالا می‌آورد و از جهان می‌خواهد تا زندانی بودنش را محکوم کنند. و ایالات متحده سالی یک‌بار، علیرغم تمام لفاظی‌های پُر سرو‌صدایش در مورد نظم بین‌المللی و دموکراسی، صدای مجمع عمومی‌ سازمان ملل را نادیده می‌گیرد و به گرسنگی دادن مردم کوبا ادامه می‌دهد. از سال ۱۹۹۲ تاکنون، سی بار مجمع عمومی ‌سازمان ملل متحد در رأی‌گیری‌های خود، با اکثریت قاطع تحریم‌های آمریکا علیه کوبا را محکوم کرده است.

اما آنچه این گزارش‌ها نمی‌توانند به ما بگویند، و تصاویری از کودکان قحطی‌زده آفریقایی نمی‌توانند بیان کنند، این است که بیشتر فقر آفریقا به استثمار مداوم این قاره توسط اربابان استعماری سابق ــ یا فعلی ــ مربوط می‌شود … ثروت موجود آفریقا به تنهایی می‌تواند رشد جهانی را برای سال‌های آینده تقویت کند. اما ذینفعان این ثروت باید پسران و دختران آفریقا باشند، نه جیب‌های عمیق طبقات ثروتمند غرب.

رویدادهای بین‌المللی نمادین، صحنه‌ای بوده است که تاکنون در آن غرب ارزش‌های خود را تبلیغ کرده است. اکنون کشور میزبان، قطر، فرصت تبدیل شدن جام جهانی به ویترینی برای ارزش‌های اساسی غرب، از‌جمله به اصطلاح خودرأیی و الغای خانواده را از آن دریغ کرده است. کشور خلیج فارس قطر که میزبان جام جهانی فوتبال است، به دلیل ادعای «نقض حقوق […]

«رسانه‌های مطرح» در جریان سفر اولاف شولتز به پکن، از انتقاد شدید چین نسبت به سیاست خارجی دولت آلمان چیزی متوجه نشدند. در عوض، شولتز سعی کرد حقایق را به‌گونه‌ای تغییر دهد که گویی چینی‌ها از او در مورد «تهدیدهای روسیه برای استفاده از سلاح هسته‌ای در جنگ اوکراین» حمایت کرده‌اند.

خان از حمایت گسترده در صفوف ارتش پاکستان برخوردار است و شاید این توضیح خوبی باشد که چرا دولت امنیت ملی به‌شدت نظامی ‌شده تا این حد از سرکوب بسیج مردمی ‌بی‌میل بوده است. اگر چنین دستوراتی صادر می‌شد، این خطر واقعی وجود داشت که اسلحه‌های سربازان به‌سمت دیگر برگردد و شورشی در ارتش ایجاد شود.