وضعیت سوریه وحشتناک‌تر از دوران جنگ است
حزب چپ آلمان جلسۀ بحثی در ۱۷ نوامبر در برلین برگزار خواهد کرد. این جلسه با همکاری تشکل مهاجرین سوری در آلمان به‌نام «انقلاب را بپذیر» (۱) تشکیل خواهد شد. عنوان و شعار جلسۀ مذکور این است: «از تحریم‌های سوریه درس برای روسیه و ایران بیاموزیم.» در متن این دعوت‌نامه نوشته شده: «در کشورهای غربی، جامعۀ مدنی فعال در عرصۀ صلح، مداخلۀ نظامی برای پایان دادن به جنایات جنگی و مجازات کردن مسببین آن را به دلایلی کاملاً معقولانه رد می‌کند. ما فعالین جنبش مدنی صلح اگر نخواهیم که جنایات جنگی بی‌مجازات بمانند باید فوراً به ابزار تحریم متوسل شویم. تداوم جنگ تهاجمی روسیه به اوکراین و سرکوب وحشیانۀ جنبش اعتراض مدنی توسط رژیم ایران ضرورت چنین مباحثی را ایجاب می‌کند.»
وضعیت سوریه به‌گونه‌ای است که خیریۀ کلیساها زنگ‌های خطر را به صدا درآورده‌اند. گفته می‌شود که به دلیل تحریم سوریه «وضعییت اقتصادی و اوضاع و احوال مردم از دوران جنگ هم وخیم‌تر است.» کسی که زنگ خطر را به صدا درآورده «آنیه دمیرجیان» راهبۀ سوری است که در حال سفری به دور آلمان است. در رسانه‌های بزرگ آلمان اثری از انتقادات صریح وی از تحریم‌ها علیه سوریه نیست. و موضع حزب چپ در این زمینه چیست؟ بنیادِ «روزا لوگزامبورگ»، بنیادی نزدیک به حزب چپ می‌خواهد از تحریم‌های روسیه و ایران به‌عنوان الگویی برای سوریه بیاموزد و «انقلابی فمینیستی» در این کشور به‌راه اندازد. بنابراین مایۀ خوشحالی است که حداقل خیریۀ کلیسای کاتولیک بیشتر به مردم سوریه کمک می‌کند تا این هذیان گویانی که با عَلم کردن «تداوم انقلاب مهاجرین» سردرگم شده‌اند.
راهبۀ سوری «آنیه دمیرجیان» در مصاحبۀ بیست و پنج دقیقه‌ای تلویزیونی، وضعیت اضطراری در سوریه را که نتیجۀ تحریم‌های غرب است با متانت و واقع‌بینانه توصیف می‌کند. در بخش بزرگی از سوریه، دوران جنگ شدیدی که از سال ۲۰۱۱ آغاز شد سپری شده ولی «وضعیت اقتصادی کشور و اوضاع و احوالِ روزِ مردم وخیم‌تر از دوران جنگ است.» «خواهر آنیه»، عضو جامعۀ خواهران عیسی و مریم و یکی از کارکنان خیریۀ کاتولیک‌هاست. او به‌همراه راهبه‌های دیگر مؤسسات متعددی را در سوریه و لبنان اداره می‌کند. وی اکنون برای جمع‌آوری کمک مالی در سفری به دور اروپاست تا نه‌تنها در موطن خود به مستمندان کمک کند بلکه مردم سوریه را تشویق به ماندن نماید و آن‌ها را از فرار و خطر مرگ در دریای مدیترانه محافظت کند.
«خواهر آنیه» می‌گوید: «در یازدهمین سال جنگ، در برخی از مناطق سوریه هنوز شبه‌نظامیان اسلام‌گرا مانند “دولت اسلامی” و یا “جبهة النصره” همچنان فعّال و در حال جنگ‌اند. در سایر نقاط سوریه هر چند بمبی فرو نمی‌ریزد ولی صلح و آرامشی هم در کار نیست. زندگی روزمرۀ عادی وجود ندارد چون مردم ما هر روز برای زنده ماندن مبارزه می‌کنند.»
«خواهر آنیه» در بیاناتش به وضعیت فلاکت‌بار زیر ساخت‌ها اشاره می‌کند: «بسیاری از مردم یک الی دو ساعت در روز برق دارند، تأمین آب در بسیاری از نقاط سوریه مختل شده، دستمزدها با افزایش سرسام‌آور قیمت‌ها متناسب نیست، سرپرست خانواده‌ای که در حلب زندگی می‌کند به‌طور متوسط معادل ۳۰ یورو در ماه درآمد دارد ولی اجاره‌بها بین ۴۰ تا ۵۰ یوروست، در دمشق حتی بیشتر، بین ۶۰ تا ۸۰ یورو. چطور می‌توان از پس هرینه‌ها برآمد؟»
این که مردم چگونه می‌توانند زنده بمانند و زندگی کنند برای «خواهر آنیهس قابل فهم نیست. وی می‌گوید: «بسیاری از مردم از وضعیت خسته شده‌اند، می‌خواهند فرار کنند چون دیگر نمی‌توانند زندگی کنند، مهاجرت ادامه دارد.» «خواهر آنیه» تحریم‌های ایالات متحدۀ آمریکا و اتحادیۀ اروپا را مورد انتقاد قرار می‌دهد و می‌گوید: «تحریم‌ها به مردم عادی صدمه می‌زنند و زندگی ما را دشوار می‌سازند، مردم ما از تحریم‌ها رنج می‌برند.»
وضعیت اضطراری مردم را در یابید
«خواهر آنیه» با لباس سادۀ راهبه‌ها خویشتندارانه اما با قاطعیتی آمیخته به آگاهی سیاسی در استودیو تلویزیون سخن می‌گوید: «جنگ نظامی تبدیل به جنگ اقتصادی شده، جنگی که ویرانگر است زیرا مردم چیزی برای خوردن ندارند. بعضی از خانواده‌ها فقط یک وعده در روز غذا می‌خورند، بعضی‌ها هیچ چیز برای خوردن ندارند.» او می‌گوید دارو پیدا نمی‌شود و اگر پیدا شود به قیمت گزاف است. او به نقل از ساکنین حلب می‌گوید که قرص‌های تجویز شده را هر دو روز یک بار می‌خورند تا مدت بیشتری قرص داشته باشند. او می‌گوید: «غرب باید وضعیت اضطراری انسانی در سوریه را دریابد ، من کشورهایی را که از حقوق بشر و آزادی‌های فردی دَم می‌زنند و همزمان تحریم‌های اقتصادی علیه جانِ مردم اِعمال می‌کنند درک نمی‌کنم.»
در هیچ‌یک از روزنامه‌های فرامنطقه‌ای آلمان اثری از مشاهدات عینی و صحبت‌های تأثیرگذار او نیست. در هیچ یک از کانال‌های تلویزیونی دولتی و خصوصی «خواهر آنیه» را نمی‌بینیم. این مصاحبه در کانال‌های تلویزیونی کلیساها «EWTN» ،«Bild TV» و «KTV» پخش شده و اکنون در مدیاتک «خیریۀ کلیسای کاتولیک» قابل دسترس و از طریق رسانه‌های مجازی قابل بازنشر است.
هرکس مبتلا به سرطان باشد می‌میرد
گفته‌های «خواهر آنیه» با هشدارهای سایر مقامات عالی کلیساها در سوریه هم‌پوشانی دارد. در گزارش سالانۀ «انجمن مسیحیان شرق»، کشیش «فرانسیسکو پاتون» از این شکوه دارد که توجه افکار عمومی جهان به جنگ سوریه به‌کلی از بین رفته، وی می‌گوید: «جنگ همچنان ادامه دارد و در بخش‌هایی از سوریه مانند آتش زیر خاکستر دوباره زبانه می‌کشد، وضعیت اقتصادی روز‌به‌روز وخیم‌تر می‌شود، کشوری که دارای گندم، زیتون و نفت و گاز فراوان است هیچ ندارد چون بیشتر منابعش غارت می‌شود و مردم گرسنگی می‌کشند، کشوری که تاریخی هزار ساله و فرهنگی خارق‌العاده دارد باید شاهد این باشد که امروز فرزندانش برای یک برنامۀ آموزشی عادی و اتمام تحصیلات مبارزه می‌کنند.»
راهب یسوعی اطریشی‌الاصل «گرهارد باوم گارتنر» در اجلاس سالانۀ «انجمن مسیحیان شرق» که در سپتامبر سال جاری در شهر «سالسبورگ» برگزار شد از فقر غیرقابل تصور و کشنده در شهر «حمص» سوریه می‌گوید، جایی که او دو سال است در آن زندگی می‌کند. او دربارۀ وضعیت جاری این شهر می‌گوید: «اساسی‌ترین اجناس برای ادامۀ بقا موجود نیست، برق شاید نیم‌ساعتی در روز باشد، در بعضی از روزهای زمستان روزهای متمادی برق نیست، آن هم در سرمای صفر درجه.» بنابه گفتۀ او وضعیت خدمات درمانی فاجعه‌بار است: «هرکس مبتلا به سرطان باشد می‌میرد.» تعداد بی‌شماری از مردم با کمک سازمان‌های امداد زنده‌اند. نود در صد از جوان‌ها می‌خواهند سوریه را ترک کنند و هیچ قدرتی قادر به تغییر نظر آن‌ها نیست.
خاموش در مقابله با گرسنگی و بیماری
راهب «فرقۀ مسکینان» در سوریه «ابراهیم الصباغ» مانند خواهر آنیه از درد و رنج مردم حلب آگاه است. او می‌گوید: «شصت در صد شهر هنوز مخروبه است، هشتاد و پنج در صد مردم زیر خط فقر زندگی می‌کنند، جامعۀ ما در برابر گرسنگی و بیماری خاموش است، تحریم‌های غرب بیش از همه مردم فقیر جامعه را به فلاکت بیشتری کشانده‌اند، گرسنگی بزرگترین چالشِ روزمرۀ مردم است.» او در اجلاس سالانۀ «انجمن مسیحیان شرق» خاطره‌ای نقل می‌کند: «ما وقتی در صومعه‌مان ساندویچ به بچه‌ها می‌دهیم بعضی‌ها فقط نصف آن را می‌خورند و نصف دیگر را برای خواهران و برادران خود به خانه می‌برند.»
سال پیش اعضای «فرقۀ مسکینان» به دلیل فقر شدید مردم آشپزخانه‌ای برای پخت سوپ و پخش آن به‌راه انداختند و تا به حال دویست هزار وعدۀ غذایی بین خانواده‌های فقیر، سالمند، اشخاص تنها، بیمار و معلولِ مسیحی و مسلمان پخش کرده‌اند. هزینۀ این آشپزخانه توسط «انجمن مسیحیان شرق» تأمین می‌شود. دادن خیرات فقر شدید را تخفیف می‌دهد ولی راه‌حل قطعی نیست. تحریم‌های اتحادیۀ اروپا و آمریکا باید لغو شوند.
ایالات متحدۀ آمریکا باید به غارت نفت سوریه خاتمه دهد
چین از ایالات متحدۀ آمریکا خواسته است فوراً به غارت نفت سوریه پایان دهد و ارتش آمریکا را به دلیل دزدی منابع سوریه به پاسخگویی فراخواند. همزمان با اجلاس «انجمن مسیحیان شرقس سخنگوی وزارت خارجۀ چین «وانگ ون بین» از ایالات متحده خواست به استقلال و حاکمیت ملی سوریه احترام قائل شود و تحریم‌های یک‌جانبه علیه این کشور را لغو کند. علاوه براین چین از آمریکا خواست به غارت منابع سوریه توسط ارتش آمریکا خاتمه دهد و فاعلین جرم را محاکمه کند، به مردم سوریه ضرر و زیان بپردازد و با اقداماتی مؤثر خسارات وارده به سوریه را جبران کند. بنابه گزارش وزارت نفت و مواد معدنی سوریه، تولید روزانۀ نفت سوریه در شش ماه اول سال جاری میلادی حدوداً هشتاد هزار بشکه در روز بوده و شصت و شش هزار بشکه از آن توسط ارتش آمریکا و نیروهای نظامی تحت حمایت او به فروش رفته است.
موضع حزب چپ آلمان در رابطه با تحریم‌های سوریه چیست؟
درانتخابات سال ۲۰۲۱ در برنامۀ انتخاباتی این حزب اعلام شده: «تحریم‌های اقتصادی بیشتر از همه به مردم عادی صدمه می‌زنند و باید خاتمه یابند. تحریم‌های یک‌جانبۀ ایالات متحدۀ آمریکا و اتحادیۀ اروپا نظیر تحریم‌ها علیه ایران، کوبا، سوریه ، روسیه خلاف قوانین بین‌المللی‌اند و موجب تداوم چرخۀ تنش می‌شوند.» و حزب چپ در اجلاس ماه ژوئن این حزب در شهر «ارفورت» آلمان این خواسته را طرح کرده :«به جنگ و تجهیز نظامی خاتمه دهید، از همین حالا در راستای خلع سلاح حرکت کنید، برای ایجاد نظم مبتنی بر صلح و همبستگی بین‌المللی.» و روی این نکته هم به‌خصوص تأکید شده: «ما تحریم‌هایی را که بیش از همه مردم عادی را نشانه رفته‌اند یا به فقر در کشورهای جنوب جهانی انجامیده‌اند رد می‌کنیم.»
برنامه‌ها و شعارهای حزب چپ با اقدامات عملی این حزب نه‌تنها مطابقت ندارد بلکه درست برخلاف آن‌هاست. حزب چپ، حزبی نزدیک به بنیاد «روزا لوگزامبورگ» طالب جنگ‌های اقتصادی بیشتری است، گویا برای همبستگی با مردم کشورها!! شعار حزب چپ این است: «تحریم علیه کاخ‌ها، همبستگی با کوخ‌ها».
حزب چپ آلمان جلسۀ بحثی در ۱۷ نوامبر در برلین برگزار خواهد کرد. این جلسه با همکاری تشکل مهاجرین سوری در آلمان به‌نام «انقلاب را بپذیر» (۱) تشکیل خواهد شد. عنوان و شعار جلسۀ مذکور این است: «از تحریم‌های سوریه درس برای روسیه و ایران بیاموزیم.» در متن این دعوت‌نامه نوشته شده: «در کشورهای غربی، جامعۀ مدنی فعال در عرصۀ صلح، مداخلۀ نظامی برای پایان دادن به جنایات جنگی و مجازات کردن مسببین آن را به دلایلی کاملاً معقولانه رد می‌کند. ما فعالین جنبش مدنی صلح اگر نخواهیم که جنایات جنگی بی‌مجازات بمانند باید فوراً به ابزار تحریم متوسل شویم. تداوم جنگ تهاجمی روسیه به اوکراین و سرکوب وحشیانۀ جنبش اعتراض مدنی توسط رژیم ایران ضرورت چنین مباحثی را ایجاب می‌کند.»
بر پایۀ شرایط خاص سوریه، امور ذیل باید مورد بحث قرار گیرد: «گرفتن چه درس‌هایی از تحریم‌های سوریه برای روسیه و ایران مهم‌اند و ما به‌عنوان جامعۀ مدنی فعال در عرصۀ صلح می‌خواهیم چه نقشی در طراحی و اجرای این سیاست ایفا کنیم. … ما چطور می‌توانیم اطمینان یابیم که تحریم‌ها مسببینِ جنایات جنگی را مورد هدف قرار دهند و آن‌ها را به پاسخگویی وادارند؟ ما چطور می‌توانیم ازعوارض تحریم‌ها برای مردم غیرنظامیِ کشورهای تحریم‌شده جلوگیری کنیم یا حداقل آن‌ها را تخفیف دهیم؟»
سال ۱۹۹۶ وزیر خارجۀ وقت ایالات متحده «مادلن اُلبرایت» در مصاحبه‌ای تلویزیونی در ارتباط با مرگ پانصدهزار کودک عراقی به دلیل تحریم‌ها گفت «به نتایجش می‌ارزید». این بانوی عالمِ سیاستِ آمریکا تا روز مرگ بارها سخنران مدعو و مورد استقبال اجلاس سبزها بود.
همزمان با برگزاری جلسۀ بحث در بنیاد روزا لوگزامبورگ در برلین بارۀ رژیم جدید تحریم‌ها، در شهر «هاله ــ اشتاتس آلمان انقلاب فمینیستی در سوریه تدارک دیده می‌شود. گزارش بنیاد روزا لوگزامبورگ دربارۀ «انقلاب فمینیستی مهاجرین سوریه در آلمان» نشان می‌دهد که حزب چپ آلمان از روشنگری سیاسی به هذیان‌گویی سیاسی رسیده است.
بخش مورد علاقۀ من! درگزارش انقلاب روزا لوگزامبورگ این بخش از گزارش است:
«در تئوری جامعۀ مهاجرین فمینیستی»، در مهاجرت بودن چیزی بیش از تجربۀ مهاجرت یا فقدان تابعیت است. جامعۀ مهاجرین بیشتر حاکی از وجود حالت و وضعیتی خاص است. اگر بخواهیم خلاصه بگوییم فضای جامعۀ مهاجرین، برانگیزانندۀ حرکت و عزیمت به‌سوی تغییرات بنیادی اجتماعی است. جامعۀ مهاجرین تجربۀ حرکتِ به پیش است، حرکت از وضعیت اجتماعی موجود به وضعیت اجتماعی دیگر. جامعۀ مهاجرین در آن وضعیت میانی قرار دارد، وضعیتی بین وضعیت موجود و وضعیت تغییر‌یافته در آینده. به این معنا تجربۀ فعالین جامعۀ مهاجرین سوری از سال ۲۰۱۱ از سوریه آغاز شده. اگر ما با این دید به انقلاب‌ها نگاه کنیم که انقلاب فقط جایگزینی رژیمی به‌جای رژیم نامطلوبی نیست بلکه در انقلاب‌ها بیشتر لحظات ذاتی دگرگونی را ببینیم، آنگاه انقلاب‌ها همۀ لحظات مهاجرین هستند.
* https://www.nachdenkseiten.de/?p=90193
۱ــ سازمان «انقلاب را بپذیر» در سال ۲۰۱۱ توسط «الیاس پرابو» در برلین تأسیس شد. وی در رشتۀ علوم سیاسی در لایپزیک و تورنتو تحصیل کرده. این سازمان از مهاجرین سوری مخالف بشار اسد و فعالین آلمانی تشکیل می‌شود. هدف سازمان تقویت جنبش زنان سوریه و حمایت از مقاومت مدنی در مبارزه علیه دولت سوریه است. (توضیح مترجم)