اسرائیل ــ فلسطین: اگر جای این دو عوض می‌شد، چه می‌شد؟
نویسنده: جیم فیتزجرالد ــ
مترجم: م. نوری ــ
چه می‌شد اگر جایگاه اسرائیل و فلسطین برعکس می‌شد؟ چه می‌شد اگر فلسطین کشوری قوی و ثروتمند بود و توسط قدرتمندترین کشور جهان تا دندان مسلح می‌شد؟ چه می‌شد اگر فلسطین سلاحهای مدرنی نظیر اف ـ ۱۶، تانکهای مرکاوا، خمپارهانداز، نفربرهای زرهی و سیستم دفاع موشکی پاتریوت دراختیار داشت؟ چه می‌شد اگر فلسطینیها در سرزمینهای اشغالی حریم هوایی، تمام بنادر و کلّ اقتصاد را تحت کنترل داشتند؟
و چه می‌شد اگر مردم اسرائیل فقیر و ضعیف و سرکوب شده بودند؟ چه می‌شد اگر سرزمین قوم یهود اشغال و صدها هزار نفر از خانه و زمینشان رانده می‌شدند و باید در منطقهای کوچک زندگی میکردند که مانند زندان یا اردوگاه مرگ کاملاً تحت محاصره بود؟
شما چه فکر میکنید؟ فکر میکنید مردم اسرائیل با چنین شرایطی چگونه برخورد میکردند؟ فکر میکنید در مقابل زندانبانان خود مطیع، گوش به فرمان و وظیفهشناس باقی میماندند؟ یا از خود دفاع میکردند و با همۀ ابزارهایی که دراختیار داشتند مقاومت میکردند؟
خوشبختانه برای پاسخ به این سؤالات نیازی به گمانهزنی نیست زیرا تاریخ معاصر پر از نمونههایی است که در یافتن پاسخ به ما یاری میرسانند. ما دقیقاً میدانیم اسرائیلیها در واکنش بهچنین شرایطی چه میکردند، چون بارها واکنش آنان را دیده‌ایم.
در دهههای ۱۹۳۰ ـ ۱۹۴۰ میلادی، یهودیها سازمانی تروریستی به‌نام «ایرگون» داشتند، سازمانی که حداقل ۶۰ اقدام تروریستیِ مستند، مشابه عملیات حماس، علیه هدفهای بریتانیایی و عربی انجام داد. طبیعتاً ایرگون خود را مبارز راه آزادی می‌دانست و نه یک گروه تروریستی.
در خلال جنگ جهانی دوم، تمرکز گروه ایرگون بر خاتمهدادن به اشغال فلسطین توسط بریتانیا بود. این گروه دفاتر دولتی مهاجرین، دفاتر اخذ مالیات بر درآمد، مرکز ملی پلیس بریتانیا، پایگاههای پلیس و ایستگاههای رادیو را بمباران می‌کرد. این گروه خطوط لولۀ نفت، کابلهای تلفن و پلهای راه‌آهن را تخریب میکردند و مینهای زمینی و مواد منفجره در بازارها، و بمب در هتلها کار می‌گذاشتند که در نتیجۀ آن مردان و زنان و کودکان بسیاری کشته شدند.
معروف‌‌‌ترین عملیات تروریستی ایرگون بمب‌گذاری در هتل «کینگ دیوید» در سال ۱۹۴۶ در اورشلیم بود، که طی آن ۹۰ نفر کشته و ۴۱ نفر مجروح شدند. تعدادی زن و کودک نیز در میان این قربانیان بودند.
به‌محض این‌که بریتانیاییها عزمِ ترکِ فلسطین کردند، عملیات تروریستی گروه «ایرگون» متوجه مردم عرب فلسطین شد. معروف‌‌‌ترین عملیات در این زمینه کشتار در روستای «دیریاسین» در آوریل ۱۹۴۸ بود، که منجر به کشتهشدن ۲۰۰ نفر از جمله مردان و زنان و کودکان و افراد سالخورده شد. گزارشاتی مبنی بر مثلهکردن قربانیان، تجاوز به عنف؛ و چرخاندن بازماندگان در محلات یهودی نشین قبل از اعدام شتابزدۀ همۀ آنها، در دست است.
دیریاسین روستایی آرام و عاری از خشونت با حدود ۴۰۰ نفر ساکن بود. توافقی مبنی بر عدم تعرض امضا کرده بود و به‌ضرس قاطع در هیچ عملیات خصمانهای علیه یهودیها مشارکت نداشت.
جنگجویان «هاگانا»، یکی دیگر از سازمان‌های تروریستی صهیونیستی که در حمله به دیریاسین شرکت داشتند، شهادت دادند که چگونه نیروهای ایرگون «خانهها را غارت میکردند، پول و جواهرات زندهها را ربوده و جنازهها را آتش میزدند». موارد متعددی را هم مبنی بر تجاوز به عنف و مثله کردن گزارش شد.
چندروز پس از واقعۀ کشتار در دیریاسین، معاون بازپرس کل پلیس بریتانیا در فلسطین از بازماندگان مؤنثِ واقعه بازپرسی کرد و بهاین نتیجه رسید که «بسیاری از دختران دانش‌آموز مورد تجاوز قرار گرفته و سپس سرشان بریده شده است. به زنان مسن هم تعرض شد. موردی گزارش شد که دختر جوانی به‌معنی واقعی کلمه دو شقه شده بود. کودکان بسیاری را قصابی کرده بودند. زن سالخوردهای را دیدم که میگفت ۱۰۴ ساله است و با قنداق تفنگ به جمجمهاش کوبیده بودند.»
این حکایتها برایتان آشناست؟
طنز تلخ قضیه اینجاست که دو تن از رهبران همین گروههای تروریستی که در کشتار شرکت داشتند بعدها نخست وزیر اسرائیل شدند: مناخیم بگین و اسحاق شامیر. پس از تأسیس کشور اسرائیل، مناخیم بگین حزب دست‌راستی «هیروت»(آزادی) را در سال ۱۹۴۸ پایهگذاری کرد.
پس از این‌که مناخیم بگین نخست‌وزیر اسرائیل شد، سفری را به ایالات متحدۀ آمریکا تدارک دید. وقتی فیزیکدان معروف آلبرت اینشتاین، هانا آرنت نظریهپرداز سیاسی، و دیگر شخصیتهای معروف یهودی از سفر بگین مطلع شدند، طی نامه‌ای سرگشاده به نیویورک تایمز، به پذیرش بگین از سوی مقامات آمریکایی اعتراض کردند.
در نامۀ مزبور حزب هیروت به‌عنوان «حزبی توصیف شده بود، که از نظر ساختار سازمانی، روش، فلسفۀ سیاسی، و پیام اجتماعی خود بسیار مشابه احزاب ناسیونال سوسیالیست (نازی) و فاشیستهاست.» در نامۀ مزبور همچنین از هیروت به‌عنوان سازمانی تروریستی، دست‌راستی و میهنشیفته نام برده شده بود. و در نهایت، نویسندگان نامه حزب هیروت را «آمیزهای از ملیگرایی افراطی، عرفان مذهبی و برتری نژادی» تعریف کرده بودند.
لازم به یادآوری است که اینشتاین از تشکیل کشور اسرائیل حمایت نکرد و معتقد بود این کار در تضاد با «جوهر یهودیت» است.
و جالب توجه است که حزب هیروت بعدها تبدیل به حزب «لیکود» شد که امروز در اسرائیل تحت ریاست بنیامین نتانیاهو در قدرت است. این حزب طی چهار دهۀ گذشته حزب حاکم اسرائیل بوده است.
سازمان ایرگون به حزب هیروت فرارویید و حزب هیروت به لیکود بدل شد. حزب نام خود را تغییر داد ولی بهنظر میرسد فلسفۀ آن تغییر نیافته است. امروز حزب لیکود فلسطینیها را ترور میکند و میکشد بدون این‌که مجازات شود. فقط ابعاد و شیوههای قتل و ترور بسیار وسعت یافته است.
رفتار اسرائیل درگذشته و در زمان حال نشان میدهد که اگر به‌جای فلسطین بود، درست مانند حماس، و چهبسا هولناکتر، عمل می‌کرد.
منبع: آنتی‌کریگ، ۹ نوامبر ۲۰۲۳
https://antikrieg.com/aktuell/۲۰۲۳_۱۱_۰۹_israelpalaestina.htm
این مقاله ابتدا در تاریخ ۹ نوامبر ۲۰۲۳ در Anti-War.com منتشر شده است.