اولیگارش پیروز (سلاح ورزی)
آقای رئیسی، رئیس جمهور، اولین فعالیت انتخاباتی خود را از «اطاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی» آغاز نمود. در این جلسه جزوه‌ای در اختیار ایشان گذاشته شد که بعد‌ها پایهٔ سیاست‌های اقتصادی دولت قرار گرفت. از جمله محتویات این جزوه، ادامهٔ خصوصی‌سازی و مبارزه با مطالبات صنفی و سیاسی کارگران و زحمتکشان بود که به‌اجرا در آمد و همچنان به‌شدت ادامه دارد. از دیگر موارد آن هم می‌توان از سرکوب دستمزدها که به‌شکل مخالفت با تعیین حداقل دستمزد، اجازهٔ استخدام با نصف حقوق توسط کارفرمایان، و امکان استخدام سه‌ساله با نصف حقوق نام برد. نمونهٔ دیگر آن، سخنان اقای رئیسی دایر بر موظف کردن دولتیان مبنی بر آگاهی یافتن از نظر کارفرمایان محترم در مورد طرح‌های اقتصادی است. بنابراین، انتخابات چنین ارگانی که از آن بعنوان پارلمان بخش خصوصی نام برده می‌شود، پارلمانی که امکانات عظیم و وسیع اقتصادی و رسانه‌ای دارد، امری مهم وجدی است.
انتخابات این دوره از چندین ماه بیش آغاز شد. «اطاق» ارگان‌هایی مانند «هیأت نظارت»، و «هیأت تعیین صلاحیت نمایندگان» دارد. در این دوره انواع و اقسام لیست‌ها از ائتلاف‌ها ارائه گردید. «اطاق» از معدود تشکل‌های سراسری است که از همه نوع امکانات مطبوعاتی، مالی و رسانه‌ای برخودار است. در نهایت، ۴۰ نفر به‌عنوان منتخب سراسر ایران انتخاب شدند. این تعداد با حضور ۲۰ نماینده از طرف دولت (وزارت صمت و کشاورزی) تکمیل شد. لازم به ذکر است که اکثر این نمایندگان قبلاً در «اطاق» فعال بوده‌اند و علت بالا کشیدن آنها در مناصب دولتی نیز همین است.
سرانجام این عده جناب آقای حسین سلاح‌ورزی را به ریاست اطاق انتخاب کردند که از همان ابتدا مورد مناقشه واعتراض قرار گرفت. آقای سلاح‌ورزی علاوه بر سود بردن از به‌اصطلاح خصوصی‌سازی‌ها و سوء استفاده از حداقل دو واحد در استان لرستان (کارخانهٔ چرم و پوست لرستان، و کارخانهٔ نساجی پارسیلیون لرستان) سابقهٔ همراهی با اعتراضات و اغتشاشات سال گذشته را نیز دارد. و جالب اینجاست که، در حالی که برای انتخاب یک مربی فوتبال باشگاهی او را وادار به معذرت‌خواهی و طلب بخشش می‌کنند، در مورد اقای سلاح‌ورزی چنین شرطی قایل نشده‌اند. او کماکان با قدرت و توپ پر بر این مسند تکیه زده است و حریفان را به چیزی نمی‌گیرد، و از همین رو کشمکش‌ها همچنان ادامه دارد. هواداران ایشان بسیارند و در مقابل استعلام «اطاق»، سکوت وزارت اطلاعات را مطرح و آن را به‌مثابه موافقت می‌دانند.
در برابر مخالفان، سلاح‌ورزی دوستان زیادی دارد، از جمله ۷۰ نمایندهٔ مجلس که نامه‌ای در دفاع از او نوشته‌اند؛ و نیز می‌توان به مقالات مندرج در روزنامه‌های دنیای اقتصاد، شرق (حداقل دو مطلب) و اعتماد اشاره کرد. همچنین در سطح کشور، ۳۲ «اطاق» مختلف از ریاست او دفاع و بر آن تأکید کرده‌اند. خود او نیز هرگونه کوتاه آمدن و استعفا را رد کرده است و بر برنامهٔ خود و سیاست‌های آیندهٔ «اطاق»، که چیزی جز گسترش سیاست‌های نئولیبرالی نیست، پای می‌فشارد. این مناقشه‌ای است که بین گروه‌های سنتی قدرتمند (نمایندگان بورژوازی بزرگ تجاری) و برندگان سیاست‌های نئولیبرالی (اولیگاش‌ها) در گرفته است، که به نظر می‌رسد با پیروزی گروه دوم خاتمه یابد.
اولین جلسهٔ هیأت رئیسهٔ «اطاق ایران» با هیأت نمایندگان، البته با حضور آقای سلاح‌ورزی و نطق ایشان در تاریخ ۱۸ خرداد ۱۴۰۲ برگزار شد. در این جلسه آقای محمد قاسمی، رئیس مرکز پژوهش‌های «اطاق»، که قبلاً معاون اقتصادی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی بوده است، طرحی از سیاست‌های پیش روی «اطاق» و همچنین «حوزهٔ برنامهٔ توسعهٔ هفتم» را ترسیم فرموده و در حقیت برنامهٔ کاری آیندهٔ دولت را دوباره ابلاغ کرده است.