جان شیفته دیگری از میان ما رفت
رفيق کاظم (عباس) نديم هم ما را تنها گذاشت. او مبارز پيگير راه رهايی زحمت‌کشان، يکی از اعضای ديرسال رهبری حزب توده ايران و يکی از ايرانيان فداکار و ميهن‌دوست بود، که پس از سال‌ها پنجه افکندن با بيماری، سرانجام روز ۳ دسامبر ۲۰۲۰ (۱۳ آذر‌ماه ۱۳۹۹) در غربت کوچ روی در نقاب خاک کشيد. او بيش از ۶۰ سال فعاليت سياسی و حزبی در کارنامه خود داشت. رفيق نديم، در بين رفقای حزبی به‌عنوان انسانی نمونهِ باورمندی و آرمان‌خواهی و فردی دارای صفات والای اخلاقی و انسانی و حزبی شهره بود. فردی دانش‌پژوه، پاکباز و پاکدست و ايران‌دوستی پُرشور بود.
کاظم نديم در سال ۱۳۰۵ در تهران متولد شد. او بعد از تحصيلات ابتدايی و متوسطه، به‌عنوان دانشجوی رشته برق وارد دانشکده فنی شد. در اين دوران به جنبش دانشجويی و حزب توده ايران پيوست.
بعد از پايان تحصيل دانشگاهی به‌عنوان مهندس دانش‌آموخته رشته برق در راه‌آهن و نيز در دبيرستان‌های تهران سرگرم کار شد. در اين سال‌ها مدتی به‌عنوان مسئول کميته راه‌آهن به کار سازماندهی حزبی و فعاليت‌های کارگران پرداخت. ويژگی‌های برجسته شخصيتی او، راه را برای واگذاری مسئوليت‌های بالاتر حزب برايش فراهم می‌ساخت: از سال ۱۳۲۶ تا ۱۳۳۰ به زمره فعالان کميته محلی سه تهران پيوست. باز ديری نگذشت که به شاخه اطلاعات حزب منتقل شد. در اين زمان است که به يکی از ياوران و دستياران خسرو روزبه تبديل می‌شود. بعد از کودتای ۲۸ مرداد و لو رفتن سازمان نظامی حزب توده ايران تحت پيگرد جدی قرار می‌گيرد و ناگزير به مهاجرت می‌شود. در آذر‌ماه سال ۱۳۴۵ به‌طور غيابی محاکمه و محکوم به اعدام می‌شود.
در دوران اوليه مهاجرت در کنار افراشته، شاعر طنزپرداز نامی ايران، در صوفيه زندگی می‌کرد. در صوفيه همپای تحصیل دوباره در رشته برق فشار قوی، با همه وجود درگير کار حزبی شد: مدتی مسئول حزب در صوفيه و رابط حزب توده ايران با حزب کمونيست بلغارستان بود. با به راه افتادن کار راديوی پيک ايران، اين «آوای بی‌بند توده‌ها»، در صوفيه به جمع همکاران راديو پيوست. در سال‌های بعد نيز به عضويت هيأت تحريريه راديو انتخاب شد.
عباس نديم از زمره کادر‌های حزبی بود که در سال ۱۳۳۶ در پلنوم چهارم (وسیع) کمیته مرکزی حزب توده ایران شرکت فعال داشت.
در سال ۱۳۵۰ در پی تلاش برای بازسازی کار سازمانی در ايران به کار در راديو پيک ايران پايان داد و راهی آلمان دمکراتيک شد. تا پيروزی انقلاب بهمن زير نظر زنده‌یاد نورالدين کيانوری در شعبه تشکيلات (بخش ايران) سرگرم انجام وظيفه بود و مسئوليت هسته‌های مخفی حزبی را به‌عهده داشت.
در پلنوم پانزدهم کمیته مرکزی حزب توده ایران به‌عنوان مشاور کميته مرکزی و در پلنوم هفدهم (وسیع) به‌طور غيابی به عضويت کميته مرکزی برگزيده شد.
بعد از يورش رژيم جمهوری اسلامی به حزب توده ايران و از هم پاشيدن تشکيلات حزب، او به سهم خود از هيچ تلاشی برای بازسازی سياسی و سازمانی حزب دريغ نورزيد. او تا آستانه فروريختن ديوار برلين، به‌طور پيگير با هيأت تحريريه «نامه مردم» همکاری می‌کرد. رفیق ندیم بعد از برپايی «پلنوم فروردین ماه ۱۳۶۹» کمیته مرکزی حزب توده ایران، به‌همراه خانواده به سرزمين مادری همسرش يعنی بلغارستان کوچيد. در سال‌های بعد از سقوط اردوگاه سوسیالیسم، رفيق کاظم نديم محروم از هر گونه امنيت اجتماعی در بلغارستان، شرافتمندانه زيست و با دشواری‌های زندگی و مناسبات ناعادلانه سرمايه‌داری رزميد. دستاورد تلاش فرهنگی او در اين سال‌ها، ترجمه واژه‌نامه بلغاری به فارسی و فارسی به بلغاری و چند جستار از‌جمله درباره شعر حافظ بود.
با گرامیداشت ياد اين رفيق توده‌ای شريف و مبارز پُرشور و انساندوست، درگذشت وی را به همسر فداکارش، اوچه، و پسرش داريوش تسليت می‌گويیم.