صاحب‌منصبان اوکراین رشوه گرفته‌اند؟
در جنگ اوکراین موضوع بر سر آزادی اوکراین نیست. بحث بر سر عضویت اوکراین در پیمانِ فرتوت، زنگ‌زده و دایناسورمانندی به‌نام ناتوست. دولتمردان اوکراین حاضر شده‌اند هزاران نفر از شهروندان و کشور خود را برای عضویت در ناتو قربانی کنند. سئوالی که طبیعتاً پیش می‌آید این است: آیا چیز دیگری به‌جز پرداخت رشوه به سران فاسد اوکراین موجب رضایت آنها به قربانی کردن شهروندان و کشور می‌شد؟
۱۸ ماه مه ۲۰۲۲ من در نوشته‌ای در وبلاگم این احتمال را مطرح کردم که حداقل میلیون‌ها دلار از ۴۰ میلیارد دلار بستۀ کمک مالی آمریکا به اوکراین که سنا آن را سریعاً تصویب کرد، به‌عنوان رشوه به صاحب‌منصبان اوکراین پرداخت خواهد شد. وگرنه چه دلیلی داشت که اعضای کنگره و نمایندگان وزارت دفاع مصرّانه خواهان نظارت بر نحوۀ صرف این پول در اوکراین شوند؟ علاوه براین، غیر از دادن رشوه به مسئولین اوکراین به چه نحو دیگری می‌شد مطمئن بود که آنها برای تداوم جنگ با آمریکا همراهی خواهند کرد؟ صحبت بر سر صاحب‌منصبانی است که زمام امور را شاید در فاسدترین رژیم جهان در دست دارند.
کسانی را که در این زمینه دچار تردیدند به مقالۀ دیروز وال استریت ژورنال ارجاع می‌دهم که عنوان آن بسیار گویاست: «مسئولین عاتیرتبۀ افغانستان به اقامتگاه‌های لوکس در خارج از کشور فرارکرده‌اند». در اولین پاراگراف این مقاله می‌خوانیم:«طی سال‌های پایانی جنگ در افغانستان، برخی ازصاحب‌منصبان و خانواده‌های آنها میلیون‌ها دلار صرف خرید خانه‌هایی در ایالات متّحده و سایر کشورهای جهان کردند و به محض این که از ترس تشدید خشونت و درگیری مجبوربه فرار از افغانستان شدند این خانه‌ها به محل اسقرار آنها تبدیل شد». بعد در مقاله مشخصات این خانه‌های لوکس به تفصیل توضیح داده می‌شود.
خب، می‌توان این طور تصور کرد که این صاحب‌منصبان افغانستان و همگی بوروکرات‌ها و سیاستمداران صادق، با وظیفه‌شناسی تمام بخشی از حقوق ماهیانۀ دولتی را پس‌انداز کرده و به این ترتیب تبدیل به میلیونر شده‌اند.
ولی امکان دیگری نیز هست که به‌نظر من محتمل‌تر است. بارهای هواپیماهای پُر از اسکناس دلار را به‌خاطر دارید که پنتاگون از محل مالیات‌های مردم آمریکا به افغانستان می‌فرستاد؟ به‌خاطر می‌آورید که هیچ بازرسی کنترل نمی‌کرد که این پول‌ها به چه کسانی پرداخت می‌شوند؟ من احتمال زیاد می‌دهم که این پول‌ها به‌عنوان رشوه به مسئولین افغانستان داده شده‌اند تا آنها را برای تداوم مداخلۀ نظامی آمریکا و اشغال افغانستان با خود همراه سازند.
این موضوع مرا به‌یاد طرح دیگری از سازمان سیا انداخت که سازمان سیا علی‌رغم پیروزی سالوادور آلنده در انتخابات ۱۹۷۰ شیلی، می‌خواست مانع از ریاست‌جمهوری سالوادور آلنده شود. در آن زمان رسیدگی به صحّت انتخابات به کنگرۀ شیلی محول شده بود و سازمان سیا تصمیم گرفت مخفیانه به اعضای کنگرۀ شیلی رشوه پرداخت کند تا آنها علیه آلنده رأی دهند.
همزمان سازمان سیا طرحی را راه‌اندازی کرد که بخشی از دست‌اندرکاران شیلی کودتایی را جهت جلوگیری از به قدرت رسیدن آلنده و احیاناً قتل او انجام دهند. همانطور که در کتاب اخیرم به تفصیل توضیح داده‌ام، سازمان سیا پس از امتناع رئیس ستاد ارتش شیلی، ژنرال رنه شنایدر از همکاری برای انجام کودتا، او را ربوده و خیابان‌های سانتیاگو به قتل رساند. از قضا بازتاب بسیار منفی قتل شنایدر در جامعۀ شیلی، رشوه‌های پرداخت‌شده به اعضای کنگره را برباد داد و کنگره نهایتاٌ ریاست‌جمهوری آلنده را تأئید کرد. سه سال بعد طرح تغییر رژیم موفق بود و مسئولین ارتش و سازمان اطلاعات و امنیت شیلی با حمایت کامل سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا حکومت را به‌دست گرفتند و آلنده را به‌سوی مرگ سوق دادند.
همانطور که مکرّراً نوشته‌ام در جنگ اوکراین موضوع بر سر آزادی اوکراین نیست. بحث بر سر عضویت اوکراین در پیمانِ فرتوت، زنگ‌زده و دایناسورمانندی به‌نام ناتوست. دولتمردان اوکراین حاضر شده‌اند هزاران نفر از شهروندان و کشور خود را برای عضویت در ناتو قربانی کنند. سئوالی که طبیعتاً پیش می‌آید این است: آیا چیز دیگری به‌جز پرداخت رشوه به سران فاسد اوکراین موجب رضایت آنها به قربانی کردن شهروندان و کشور می‌شد؟
* http://antikrieg.com/aktuell/2022_06_15_bestechungsgelder.htm
(این مقاله ابتدا در تاریخ ۱۴ ژوئن ۲۰۲۲ به زبان انگلیسی در Future of Freedom Foundation منتشر شده است.)