صنایع نظامی آمریکا خواهان تداوم آدمکشی است
شانزدهم ماه مه ۲۰۲۳. روزنامۀ «نیویورک تایمز» یک آگهی یک صفحه‌ای دربارۀ جنگ اوکراین منتشر کرد. متن گزارش از سوی ۱۴ کارشناس ارشد امنیتی آمریکا امضا شده بود و عنوان آن «ایالات متحدۀ آمریکا باید قدرتی برای ایجاد صلح در جهان باشد» بود. نویسندگان گزارش از پرزیدنت «بایدن» خواسته اند همۀ توان خود را برای اتمام هرچه سریع‌تر جنگ از طرق دیپلماتیک، بخصوص با توجه به خطر تشدید عملیات نظامی که ممکن است روند جنگ را از کنترل خارج کند، به‌کار گیرد.
کارشناسان امنیتی ایالات متحده خاطر نشان کرده اند:
«دلیل بلاواسطۀ جنگِ فاجعه‌بارِ اوکراین مداخلۀ نظامی روسیه در این کشور است. اما طرح‌ها و اقدامات ایالات متحدۀ آمریکا در گسترش ناتو تا مرزهای روسیه موجب تحریک و تقویت نگرانی‌های این کشور شد، امری که ۳۰ سال است رهبران روسیه بر آن تأکید داشته و نسبت به آن هشدار داده‌اند. بنابراین، عدم استفاده از دیپلماسی بود که به این جنگ انجامید. ولی اکنون، پیش از این که اوکراین کاملاً تخریب شود و بقاء بشریت به‌خطر افتد زمان دیپلماسی است.»
نویسندگان متن سؤال کرده‌اند: «چرا ایالات متحدۀ آمریکا علی‌رغم هشدارهای مکرر روسیه بر گسترش ناتو اصرار داشت؟». و پاسخ سؤال را این‌گونه داده‌اند: «دلیل مهم و اصلی در ایجاد جنگ اوکراین کسب منافع حاصل از فروش تسلیحات بود. با توجه به این که در ایالات متحدۀ آمریکا مخالفت‌هایی علیه گسترش ناتو به‌سوی مرزهای روسیه وجود داشت، گروهی از نئوکان‌ها و مدیران ارشد صنایع تولید سلاح، کمیته‌ای به‌نام «کمیتۀ گسترش ناتو» تأسیس کردند. بین سال‌های ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۸، تولیدکنندگان بزرگ تسلیحات ۵۱ میلیون دلار (با ارزش امروز دلار، برابر با ۹۴ میلیون دلار) صرف لابی‌گری و میلیون‌ها دلار دیگر صرف تبلیغاتِ انتخاباتی احزاب کردند. بنابراین، در سایۀ این دست و دل بازی‌ها بود که گسترش ناتو تبدیل به موضوعی بدیهی شد و پس از آن تولید کنندگان سلاح میلیاردها دلار تسلیحات به اعضای جدید ناتو فروختند. تاکنون به اوکراین ۳۰ میلیارد دلار تسلیحات داده شده و جمع کمک‌های مالی و تسلیحاتی به این کشور بالغ بر ۱۰۰ میلیارد دلار است. می‌توان گفت که جنگ معامله‌ای سودآور است، بخصوص برای تعداد معدودی از برگزیدگان.»
وقت آن است که نوکران آلمانی و اروپاییِ آمریکا در طرز تفکرِ خود تجدیدنظر کنند. کسی که برای اولین بار در مورد مجتمع صنعتی ـ نظامی آمریکا هشدار داد رئیس جمهور اسبق آمریکا «آیزنهاور» بود که در نطق پایانی دوران ریاست جمهوری، به عواقب فاجعه‌بار تسلط مجتمع صنعتی ـ نظامی بر سیاست‌گذاری‌های آمریکا اشاره کرد.
جنگ اوکراین و بسیاری از جنگ‌های دیگر ایالات متحده نهایتاً نتیجۀ عطش صنایع نظامی به کسب سود است. و همان‌طور که می‌دانیم صنایع نظامی ایالات متحده، هم بر کنگره و هم بر سنای آمریکا تسلط دارند و اکنون نیز بر طبل جنگ دیگری در چین. می‌کوبند. چند میلیون انسان دیگر باید کشته شوند تا جهان به‌خود آید و مجبور به تأمل شود. چه موقعی اروپایی‌ها و مسؤولین سیاسی آلمان، بخصوص سبزها، متوجه خواهند شد که چیزی بیش از خادمان صنایع نظامی آمریکا نیستند؟
روز شنبه ۲۴ ژوئن، در «رامشتاین»[۲] سخنرانی خواهم داشت و اعلام خواهم کرد که ما باید خود را از بند قیمومت ایالات متحده و صنایع نظامی آن رها کنیم تا موفق به برقراری امنیت در اروپا و ایجاد جهان صلح‌آمیزتری شویم.
ضمناً وزیر خارجۀ اسبق آمریکا «هنری کیسینجر»، که روز شنبه صدمین زادروز اوست، چند روز پیش در مصاحبه‌ای با روزنامۀ «دی سایت» با اشاره به پیش‌زمینه‌های جنگ اوکراین گفت که او از سال ۲۰۱۴ دربارۀ دعوت از اوکراین برای عضویت در ناتو تردید جدی داشته و آن را ابراز نموده است. وی گفته:
«با ارائۀ طرح عضویت اوکراین در ناتو یک سری وقایعی اتفاق افتاد که به جنگ اوکراین انجامید. وقایع مزبور توجیه‌کنندۀ جنگ اوکراین نیست ولی همان موقع من بر این اعتقاد بودم و اکنون نیز بر این اعتقادم که نباید عضویت همۀ کشورهای عضو بلوکِ شرقِ سابق در ناتو، با عضویت اوکراین در ناتو گره زده می‌شد. اوکراین بهتر بود بی‌طرف باقی بماند زیرا تفاوت فاحشی هست بین این‌که مرز بین منطقۀ امنیتی اروپا و روسیه مرز غربی اوکراین، یعنی ۳۰۰ مایل دورتر از ورشو، یا در مرز شرقی اوکراین با فاصلۀ ۳۰۰ مایلی از مسکو باشد. آن موقع من در مقالات متعددی به این موضوع اشاره کردم که اوکراین نباید اولین محل تلاقی نظامی بین غرب و روسیه، بلکه باید پلی بین این دو کشور باشد»
ـــــــــــــ
۱. اسکار لافونتن (Oskar Lafontaine) عضو سابق حزب سوسیال دموکرات آلمان، بین سال‌های ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۸ نخست وزیر ایالت «زاورلند» آلمان و در انتخابات سال ۱۹۹۰ نامزد این حزب برای تصدی سِمتِ صدراعظمی بود. پس از انتخاب هم‌حزبی وی «گرهارد شرودر» به صدراعظمی آلمان (۱۹۹۸) او در اعتراض به سیاست‌های «گرهارد شرودر» از حزب سوسیال دموکرات استعفا داد و حزب دیگری را پایه‌گذاری کرد که بعدها به حزب «چپ آلمان» تغییر نام داد. در مارس ۲۰۲۲، پس از آغاز عملیات ویژۀ نظامی روسیه در اوکراین، او در انتقاد به مواضع حزب چپ از این حزب نیز کناره‌گیری نمود. (منبع: ویکی پدیا).
۲. «رامشتاین» بزرگترین پایگاه هوایی ایالات متحدۀ آمریکا در آلمان و اروپا و مرکز فرماندهی نیروهای نظامی ناتو در اروپا و آفریقاست.
منبع: «NachDenkSeiten»، سی مه ۲۰۲۳
https://www.nachdenkseiten.de/?p=98530