نخستین کنگره حزب توده ایران به تاریخ ۱۰ مرداد ۱۳۲۳ برگزار شد.
گروهی از زنان نیز به این کنگره آمدند تا شادباش بگویند.
عده انگشت‌شماری زن، با ناباوری، شرمگین و سر در جبین، رو به اجتماع مردان آوردند. کوشیدند به مفهوم دعوت حزب پی ببرند و آن فراخوان را با محک تجربه بیازمایند.
آن‌ها به این نتیجه رسیده بودند که با استقبال از فراخوان حزب، راه رسیدن به حقوق خود را برگزیده‌اند.
زنی در میان اعضای کنگره نبود.

امروز، وضعیت در امتداد و پیرامون فدراسیون روسیه شبیه همان وضعیت سال ۱۹۱۷ است. و برای فنلاند و در رابطه با منطقه بالتیک (Ostsee). و در رابطه با لهستان، که به‌دنبال احیای اشتراک منافع است. و در مورد اوکراین که غرب با نیروهای پنجاه کشور کمک می‌کند تا روسیه را شکست دهد. و در رابطه با مولداوی (بسّارابیا). در عین‌حال، تنش در روابط بین جمهوری‌های قفقاز و آسیای مرکزی که بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بودند، و در خود این جمهوری‌ها نیز تشدید می‌شود.
دلایل چیست؟ مقصر کیست؟ اغلب گفته می‌شود که این نتیجه سیاست بلشویک‌ها در زمینه دولت‌سازی و روابط ملی است. اما هرگز نمی‌گویند که این نتیجه تخریب اتحاد جماهیر شوروی است.
شما می‌توانید هر چیزی می‌خواهید بگویید. تاریخ را می‌توان بازنویسی کرد، اما نمی‌توان آن را تغییر داد. لنین و بلشویک‌ها اتحاد جماهیر شوروی را ایجاد کردند و بر ویرانی‌ها، تجاوزات و محاصره غرب غلبه کردند. این برای امروز و برای امروز ما چه معنایی دارد؟

گفتمان عمومی ‌با اولویت دادن به دوگانگی کاذب خیر و شرّ منجر به گفت‌وگوهای سطحی در مورد سیاه‌ستیزی و یهودستیزی شده است تا کارکرد امپریالیسم ایالات متحده را که کوچکترین اهمیتی برای آفریقایی یا یهودی قائل نیست، و همه درد و تلاشش برای گسترش ناتوست، نادیده بگیرد. چگونه می‌توان در حین این که به حزبی رأی میدهیم که همچنان نازی‌هایی را مسلح می‌کند که نقش مهمی ‌در خیزش جهانی فاشیسم ایفا کرده‌اند، تلاش کرد تا بحث‌های جدی در مورد یهودستیزی داشته باشد؟ آیا از مردم انتظار می‌رود که رأی ایالات متحده (و اوکراین) علیه  قطعنامه مجمع عمومی ‌سازمان ملل در محکومیت نازیسم، نئونازیسم و ​​همه اشکال نژادپرستی را نادیده بگیرند؟

به دعوت برخی از رفقای سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)، رفیق افشین رازانی (بهمن آزاد) ــ عضو تحریریه سایت «۱۰ مهر» ــ در جمع محدودی از رفقای فدایی در مورد علل و پیامدهای برچیده شدن حاکمیت سوسیالیستی در اتحاد شوروی صحبت کرد و به نقد از درک‌های نادرستی که در مورد این عقبگرد تاریخی در جنبش چپ ریشه گرفته است، پرداخت. ویدئوی این گفت‌وگو را در زیر مشاهده می‌کنید.

… کودتای ۲۸ مرداد برخلاف مشهور فقط به دست یک مشت اوباش که صبح آن روز به میدان آمده باشند، انجام نگرفت. دستگاه دولتی و به ویژه پلیس و ارتش از قبل در دست کودتاچیان بود. حکومت نظامی به کودتاچیان امکان داد که از شب پیش تمام شهر (چه تهران و چه شهرستان ها) را اشغال کنند. جو ضد توده‌ای […]

امروز، کوبا یکی از سخت‌ترین دوره‌های خود را از سال ۱۹۵۹ می‌گذراند. وضعیت اقتصادی آن شکننده است که با تشدید محاصره نسل‌کشی توسط ترامپ/بایدن چندین برابر شده است. بنابراین، سیستم اقتصادی بار دیگر در حال آزمایش است، زیرا رئیس‌جمهور میگل دیاز کانل، پارلمان کوبا، حزب کمونیست کوبا و سازمان‌های توده‌ای اقدامات جسورانه اقتصادی جدیدی را ارائه می‌کنند. به محض اینکه این تصمیمات جدید در هفته گذشته پس از بحث و مناظره پارلمان کوبا علنی شد، دشمنان انقلاب، «چپ»، «راست» و «مرکز» برای حمله به فرهنگ سوسیالیستی کوبا دست به‌کار شدند.

دهه‌ها سیاست نئولیبرالی برای یک موج رو به افزایش نئوفاشیستی شرایطی را ایجاد کرده است که به‌نظر بسیار متفاوت از فاشیسم قرن بیستم است.

به‌دنبال آغاز عملیات ویژهٔ روسیه در اوکراین، مفهوم «امپریالیسم»، که از زمان فروپاشی اردوگاه سوسیالیسم برای بسیاری احزاب و سازمان‌های چپ در محاق قرار گرفته بود، بار دیگر به سوژهٔ بحثی حاد در میان آنها بدل شده است. این بحث حاد از دو جنبهٔ مهم در جریان است: نخست، بحث بر سر امپریالیستی بودن ماهیت جنگ در اوکراین؛ و دوم، متجاوز شناختن روسیه در رابطه با آن کشور. و جالب این‌که، هر دو این مدعیات با تکیه بر قرائت جزمی و مکتبی از تعریف لنین از این مفهوم، که در کتاب «امپریالیسم بالاترین مرحلهٔ سرمایه‌داری» او آمده است، توجیه می‌شوند.