سرمقاله

همان‌طور که در نقد نظرات رفیق توانگر وعده داده بودیم، این نوشتار را به بررسی شعار «جبهه ضدِ دیکتاتوری» که از سوی رفقا توانگر، جوانرود و همچنین بخشی از رفقای توده‌ای ـ به‌ویژه در داخل کشور ـ مطرح شده است، اختصاص می‌دهیم.

پیش از آنکه به بحث مشخص پیرامون شعار «جبهه ضدِ دیکتاتوری» بپردازیم، لازم می‌دانیم تا پایه‌های نظری گفت‌و‌گوی خویش را، به اختصار توضیح دهیم. همچنین کوشش می‌کنیم تا توضیحات‌مان را در چارچوب روند تاریخی انقلاب بهمن ۱۳۵۷ ارایه دهیم.

برخورد حزب به متن پیشنهادی مجلس خبرگان و گنجانده شدن اصل «ولایت فقیه» در قانون اساسی، نه‌تنها سریع بلکه بسیار قاطع بود. تنها چند روز پس از انتشار متن پیشنهادی دوم، حزب طی یک نامه سرگشاده، که در تاریخ ۳ آذر ۱۳۵۸ منتشر شد، گنجاندن اصل «ولایت فقیه» در قانون اساسی را ناقض «حق حاکمیت مردم» خواند و خواستار تدوین «متمم قانون اساسی» به‌منظور تثبیت و تضمین «حاکمیت خلق» گردید.


 

«وظایف مبرم» حزب در آستانه پیروزی انقلاب بهمن ۱۳۵۷

بحث پیرامون چگونگی سیاست‌ورزی توده‌ای پس از برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۹۶ همچنان ادامه دارد و از‌جمله نوشتارهایی به قلم رفقا «توانگر» (۱) و «جوانرود» (۲) در تارنگاشت «مهر» انتشار یافته است.
هیأت تحریریه مهر نیز با استقبال از انجام بحث و تبادل‌نظر بین رفقای توده‌ای به بیان نظرات خود پیرامون تحلیل‌های این ۲ رفیق می‌پردازد.

این مبحث را با بازخوانی نوشتار رفیق «توانگر» با عنوان «نیروهای چپ و درس‌های انتخابات» آغاز می‌کنیم.

مبارزه با این یورش همه‌جانبه بورژوازی بزرگ به ‌حقوق بنیادین اقتصادی و اجتماعی توده‌های مردم، امروز اساسی‌ترین محور مبارزه طبقاتی با حاکمیت را تشکیل می‌دهد.

در ادامه نوشتار «بحثی درباره سیاست‌ورزی توده‌ای»، پیش از آنکه دیدگاه‌های خود را در رابطه با مشی‌های سیاسی گوناگون توده‌ای‌ها بیان کنیم، لازم می‌دانیم که مبانی تئوریک نظرات خویش را مطرح نماییم. گرچه این مبانی برای رفقای توده‌ای شناخته شده است، اما از آنجا که برداشت و درک ما از این مقولات، معیار سنجش و نقد‌مان در بحث مورد‌نظر است، اولویت طرح این مسایل ضروری به‌نظر می‌رسد ... بدین ترتیب ملاحظه می‌شود که در بین توده‌ای‌ها، در رابطه با سرنوشت نهایی انقلاب بهمن ۱۳۵۷، سه مشی سیاسی متفاوت مشاهده می‌شود.