چگونه آمریکا به‌تنهائی با خواست جهانی برای به‌رسمیت شناخته شدن فلسطین به‌مثابه یک کشور مستقل مخالفت و مقابله می‌کند
در روز پنج شنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۳، وانگ یی، وزیر امور خارجهٔ چین، خواستار آتش‌بس فوری در غزه شد و حمایت کشور چین از فلسطین را برای رأی‌گیری در شورای امنیت دربارهٔ عضویت کامل این کشور در سازمان ملل، که احتمالاً توسط متحد اسرائیل، آمریکا وتو خواهد شد، اعلام کرد.
قطعنامهٔ شورای امنیت سازمان ملل قبل از انتقال درخواست به مجمع عمومی سازمان ملل که ۱۹۳ عضو دارد و باید موافقت دوسوم اکثریت را بدست آورد، حداقل به ۹ رأی موافق و بدون وتوی پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد ـــ چین، روسیه، فرانسه، بریتانیا و ایالات متحده ـــ نیاز دارد.
به گزارش الجزیره، از ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل، ۱۳۹ کشور، از جمله کشورهای اروپایی مانند سوئد، مجارستان، ایسلند، صربستان، بلغارستان، اسلواکی، اوکراین، لهستان، و رومانی، کشور فلسطین را به‌رسمیت شناخته‌اند.
اگرچه بعید است که تشکیلات خودگردان فلسطین به عضویت کامل سازمان ملل درآید، که به‌معنای به‌رسمیت شناختن کشوری است مستقل، تحلیلگران اما بر این باورند که رأی سازمان ملل موضوع تشکیل کشور فلسطین را دوباره به صحنهٔ سازمان ملل باز می‌گرداند و فشاری است از سوی جامعهٔ بین‌المللی که منجر به اجماع بیشتر در این زمینه می‌شود و از اهمیت مثبتی برخوردار است.
در همان روز پنج‌شنبه ۳۰ فروردین ماه، ۹۳ کشور در مجمع عمومی سازمان ملل متحد پیشنهاد الجزایر برای عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل متحد را تأیید و با آن موافقت کردند. مسأله به شورای امنیت برده شد و در شورای امنیت، از ۱۵ کشور عضو، ۱۲ کشور با آن موافقت کامل داشتند، دو کشور، سوئیس و بریتانیا رأی ممتنع دادند، و ایالات متحده، علی‌رغم پشتیبانی همه این کشورها، افکار عمومی جهان، و خواست چندین و چند سالهٔ ملت فلسطین برای پیوستن به سازمان ملل، به‌خاطر پشتیبانی از دولت اشغالگر متحد خود اسرائیل، آن را وتو کرد.
از آغاز عملیات نسل‌کشی اسرائیل در خاک غزه، این پنجمین بار است که آمریکا از جاری شدن خواست جهانی برای متوقف کردن کشتار بی‌رحمانه زنان و کودکان و مردان فلسطینی، این نسل‌کشی بی‌مانند در تاریخ، و برسمیت شناختن فلسطین بعنوان یک کشور مستقل جلوگیری می‌کند.
چنین خبری البته برای جامعه جهانی تکان‌دهنده و دردناک است و مردم جهان از خود خواهند پرسید که این کشور به اصطلاح دموکراتیک، که مدعی «حقوق بشر» هم هست، تا کی در انظار نگران میلیون‌ها نفر از مردم جهان به این حمایت بی‌پایهٔ خود از خیانت و جنایت ادامه خواهد داد.
ایالات متحده، به‌دنبال این خیانت بزرگ به جامعهٔ جهانی و مردم بی‌پناه فلسطین، بلافاصله دست به اقدامی دیگر زد و به‌دست اسرائیل چند ریزپرنده را برای خرابکاری و بهره‌برداری تبلیغاتی به سمت ایران، شهر اصفهان، فرستاد. هرچند ظاهراً این ریزگردها همگی توسط دفاع هوایی ایران سرنگون شدند و هیچ‌گونه خسارتی به‌بار نیامد، امّا اسرائیل و آمریکا طبق عادت معمول با کوچک‌نمائی کاربزرگ ایران و بزرگ‌نمایی کار کوچک اسرائیل، همهٔ توان رسانه‌ای خود را به‌کار گرفتند، و با تبدیل این مسأله به خبر اول تمامی رسانه‌های اصلی برای چند شبانه‌روز، کوشیدند وتوی آمریکا در رد عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل را در سایه قرار دهند.
صرفنظر از نتیجهٔ این رأی‌گیری در شورای امنیت سازمان ملل، و از آنجا که بسیاری از کشورهای جهان از قبل کشور فلسطین را به‌رسمیت شناخته اند، این رأی ضمن این‌که منجر به انزوای هرچه بیشتر اسرائیل و آمریکا می‌شود، فشار اخلاقی و سیاسی بسیار بزرگی را نیز بر آنان وارد می‌سازد.
از آنجا که اسرائیل با ارتکاب نسل‌کشی و فجایعی که در فلسطین رقم زده است هرچه بیشتر مورد تنفر مردم جهان قرار گرفته و روز به روز منزوی‌تر می‌شود، حمایت ایالات متحده از آن ضربهٔ بسیار بزرگ انسانی و اخلاقی بر کشوری است که خود را مدافع «دمکراسی» و «حقوق بشر» می‌داند و داعیهٔ رهبری جهان را هم دارد.
با انزوای هرچه بیشتر اسرائیل و شکست اخلاقی آمریکا، جامعهٔ بین‌المللی می‌تواند و باید با تداوم مبارزه عادلانهٔ خود علیه آپارتاید و نسل‌کشی رژیم صیهونیست اسرائیل و حمایت دولت ایالات متحده از آن، آنان را وادار به قبول هرچه سریع‌تر آتش‌بس و پذیرش استقلال کشور فلسطین کند.