درست چند ساعت بعد از اعلام کودتا، رسانه‌های وابسته رژیم عربستان و امارات عربی، پوشش خبری خود را با حمایت از کودتا، و حملۀ بی‌امان به النهضه به‌عنوان «بقایای تروریست‌های اخوانی» آغاز کردند. وزارت امور خارجۀ ایالات متحده برخورد محتاطانه‌ای در مقابل کودتا در پیش گرفت و اعلام کرد که با متخصصین علوم سیاسی و قانون‌دانان در حال بررسی این موضوع است که اقدام سعید را می‌توان کودتا ارزیابی کرد یا خیر. اما مسئولان رسمی ایالات متحده در عکس‌العمل به تهدیدات علیه رژیم‌های وابسته به خود، در محکوم کردن کودتا، لحظه‌ای تردید به خود راه نمی‌دهند.

یکی از چالش‌های فراروی محققان اقتصاد سیاسی امپریالیسم، تبیین اشکال مسلط اِعمال سلطۀ سرمایه، در دوران نئولیبرال است. در طول یک قرنی که از رازگشایی تحول سرمایه‌داری رقابتی، به مرحلۀ امپریالیسم، توسط لنین می‌گذرد، اَشکال استثمار کشورهای پیرامونی و تحت سلطه، تغییرات زیادی کرده‌اند؛ بدون آن‌که محتوای غارت امپریالیستی تغییر کند. انتقال ثروت به‌شکل منابع طبیعی، کالاهای ساخته و یا نیم‌ساخته، از کشورهای فرودست به ممالک فرادست، یک جریان دائم از زمان پیدایش استعمار بوده است. انعطاف سرمایه برای انطباق خود در شرایط پسا‌استعماری و تشکیل کشورهای «آزاد» و حفظ توانایی کسب حداکثر سود، محتوای بررسی اقتصاددانان مارکسیست را تشکیل می‌دهد.

بی‌شک خروج آمریکا از افغانستان، پیامد شکست در یک نبرد طولانی است و نه شکست در یک جنگ اساسی. این شکست را نمی‌توان به فرار آمریکا از سایگون تشبیه کرد، زیرا آمریکا چند سالی پس از آن، با قدرتی مهیب‌تر به جان بشریت افتاد و ده‌ها فاجعه خونبار آفرید. امروز اما در آن قدرت جهنمی کاستی و گسست پیش آمده و از انرژی کافی برای تکرار آن فجایع برخوردار نیست. مخارج نظامی آمریکا با احتساب هزینه‌های جنگ عراق و افغانستان از آنچه که ضروری روابط متقابل دولت آمریکا با مردم و با انحصارات صنعتی ــ نظامی است، فراتر رفته و در حالی که بهره‌وری اقتصادی امپریالیسم رو به نشیب دارد، اگر این مخارج ادامه یابد، ناگزیر از هزینه‌های رقابت و مقابله با دولت‌هایی نظیر چین و روسیه کاسته خواهد شد و مقاصد آمریکا و متحدانش در این عرصه‌ها دچار نقصان‌های جدی شده و با سرعت به ضعف و سستی در ارکان هژمونی امپریالیسم می‌رسد.

میکیس تئودوراکیس، آهنگساز قهرمان طبقه کارگر یونان و جهان، در پنجم اکتبر ۲۰۲۰، در نامه‌ای خطاب به دیمتریس کوتسامباس، دبیر اول حزب کمونیست یونان، نوشت: «من دشوارترین، پرشورترین و درخشان‌ترین سال‌های زندگی خود را، زیر درفش پر افتخار این حزب، سپری کرده‌ام و اکنون هم می‌خواهم به عنوان یک کمونیست جهان را ترک کنم.»

ابطال‌پذیری به مثابه دربان باشگاه علم است؛ اما دربانیِ خودخوانده و کارنابلد که نمی‌تواند به درستی وظیفۀ ادعایی‌اش را به انجام برساند. اما ابطال‌پذیری نه فقط به‌عنوان ضابطه‌ای که قرار است مُمَّیز میان علم و غیر علم باشد، بلکه سنگ بنای روش‌شناسیِ پوپر- موسوم به حدس‌ها و ابطال‌ها- و نیز دستگاه شناخت‌شناسانۀ اوست؛ دستگاهی که در هدفِ غایی‌‌اش قرار است تا یکی از مهم‌ترین دستگاه‌های نظری در حوزۀ علم جامعه، یعنی مارکسیسم، را بی‌اعتبار کند اما به علت تکیه‌اش بر بنیان سست و لرزان «ابطال‌گرایی» قادر نمی‌شود برای دستیابی به هدفش در نقد مارکسیسم، از مرحلۀ قصد فراتر رود.

پشتیبانی امپریالیسم آمریکا و متحدین جهانی‌اش از این رژیم به‌شدت ارتجاعی مستبد [حکومت طالبان] تا ۱۱ سپتامبر، به جهانیان نشان داد که ادعاهای حقوق بشری و دمکراسی‌گستری آنها چقدر بی‌بنیان است و قبای رهبری «نظم نوین جهانی» بر اندام ناموزن امپریالیسم جهانی چقدر ناهموار.

شاید بتوان سیاست آمریکا در قبال افغانستان را تدارک زمینه‌های اغتشاش در آسیای میانه در ضدیت با روسیه و چین، استفاده از بنیادگرایی اسلامی ‌به‌مثابه افزار سیاسی در مقیاس کل منطقهٔ‌ آسیای جنوب غربی و آسیای میانه و ایجاد پایگاه عملیاتی برای چنین منظوری خلاصه کرد.

پذیرش یک واقعیت نامطلوب و تلاش برای کم‌خطر و نهایتاً بی‌خطر کردن آن، با سیاست تطهیر برای تلطیف افکار عمومی درباره سیاهکاری‌های طالبان، دو دیپلماسی در دو سوی متضاد است که یکی در خدمت ایجاد ثبات و آرامش درون مرزها و دیگری در نقطه مقابل، در خدمت تقویت نیروهای افراطی برای ویرانی است. سیاستی که می‌تواند به گسترش انفجارها و حملات تروریستی، و ورود هرچه بیشتر مواد مخدر، و تقویت نیروهای افراطی با انگیزه‌های گروهی و شخصی بیانجامد.

ساده‌ترین ترفند سیاسی غرب برای شیطان‌نمایی حماس در میان سایر گروه‌های فلسطینی، ترسیم آن به‌عنوان گروهی خشک‌اندیش، با مذهب افراطی است که برای رسیدن به اهداف خود و با نفرت دیوانه‌وار به یهودیان، حاضر به انجام هرگونه کشتار و ویرانی است. 

در دادگاه نمادین برلین این واقعیت مورد تأکید قرار گرفت که در حال حاضر به‌سختی می‌توان حاکمیت اقتصادی ــ سیاسی ــ بورکراتیک بلک راک و شرکایش را از راه قانونی مهار کرد.
در ایالات متحده آمریکا، اروپا، آسیا، آفریقا و استرالیا، هیچ کنترل موثری از سوی دولت‌ها بر بازارهای مالی اعمال نمی‌شود. پول بر دنیای سیاست حکومت می‌کند.
قدرت کنترل‌نشده غول‌های مالی را می‌باید از طریق مبارزات توده‌ای در سطح بین‌المللی مهار کرد.

علی پورصفر (کامران) ـــ همین‌جاست که باید به وزیر خارجه محترم ایران هشدار داد که هموطن گرامی، تعابیری را که شما در گفت‌وگو با یکی از همین نویسندگان بی‌مایه درباره روسیه به‌کار بردید، مناسب تاریخ روابط متقابل ملت‌های ایران و روسیه و سپس شوروی و اکنون نیز باز روسیه نیست و می‌تواند نشانه گرفتاری در همان دامگاهی باشد که بسیاری […]

شامل ۳۲ مطلب در بخش‌های: گفتارهایی درباره ایران، هنر و ادبیات، از رنج و رزم زنان، مبارزه با نئولیبرالیسم در جهان، سه گفتار کوتاه درباره چین، چند بررسی، چشم‌انداز جهان، و یادمان