غزه: موج دوم نسل‌کشی
نویسنده: دکتر عَقِل طَقَز* ــ
پس از چند روز آتش‌بس، اسرائیل بار دیگر عملیات کشتار و تخریب عامدانۀ غزه را آغاز کرد. البته این اقدام در پی سفر اخیر آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجهٔ آمریکا، به منطقه بود که به کسانی که هنوز تردید داشتند نشان داد ایالات متحده بی‌تردید شریک در جرمِ نسل‌کشیِ نیروهای اشغالگر اسرائیل علیه مردم بی‌گناه نوار غزه است؛ البته با زرادخانه‌ای از مدرن‌‌‌ترین تسلیحات، فناوری نظامی، و اطلاعاتی آمریکا.
موج دوم این حمله خونبارتر از موجی است که قبلاً علیه مردم غزه، به‌ویژه در شمال نوار غزه، به‌راه افتاده بود.اما هدف یکسان است: کشتن هرچه بیشتر فلسطینی‌ها و محصور کردن آنها در جنوب این سرزمین. در حالی که اسرائیلی‌هاد «اطمینان» می‌دهند که مناطق جنوب امن هستند، در کنار افزایش فشار بر کشور مصر برای باز کردن مرزها، همچنان آن منطقه را به‌شدت بمباران، و حتی به کسانی که در حال گریز هستند، حمله می‌کنند. اسرائیل همچنان اصرار دارد که فلسطینی‌ها خانه‌های خود را ترک کنند و در بهترین حالت به اردوگاه‌های موقت متراکم در جنوب غزه پناه برند، جایی که آب آشامیدنی، غذا و امکانات اولیه بسیار کم است ـــ و ساکنان آن هنوز با بمباران بی‌امان نیروهای اشغالگر اسرائیل مواجهند.
اینک، اسرائیل در مورد ایجاد یک منطقهٔ «حائل» یا «امن» در شمال نوار غزه صحبت می‌کند، که در صورت موفقیت می‌تواند در کرانهٔ باختری اشغالی نیز، که همچنان هدف دائمی و خارج از نظارتِ تجاوزات مسلحانه و وحشیانهٔ شهرک‌نشینان تا دندان مسلح غیرقانونی که آشکارا توسط قدرت اشغالگر اسرائیل حمایت می‌شوند، تکرار شود. این امر منجر به دستگیری و قتل خودسرانهٔ تعداد زیادی از غیرنظامیان بی‌گناه فلسطینی، تشدید محاصره، که اکنون تمام اراضی اشغالی را در بر می‌گیرد، تخریب مشاغل و معیشت، و تخریب منازل در سراسر کرانهٔ باختری اشغالی و همچنین مناطق اشغالی اورشلیم شرقی شده است.
البته این موج خونین و شدت خشونت کنونی تا حد زیادی بازتابی از ناامیدی و خشم شدید اسرائیل و حامیان آن در واشنگتن است، که پس از ۵۰ روز حملات بی‌امان، نتوانسته‌اند به هیچ‌یک از اهدافی که در ابتدا و در آغاز مبارزهٔ خود، قبل از شروع به نسل‌کشی، اعلام کرده بودند، البته بدون اشاره به خسارات عظیمی که نیروهای اشغالگر و ماشین جنگی ظاهراً خطاناپذیر اسرائیل متحمل شده‌اند ـــ و اسرائیل، غرب، و رسانه‌های جریان اصلی دربارۀ آن سکوت می‌کنند ـــ دست یابند.
سکوت جرم است!
از سوی دیگر، موضع شگفت‌آور جامعه بین‌المللی، به‌ویژه در شورای امنیت سازمان ملل، را می‌بینیم که همچنان در تصویب قطعنامه یا مطالبه‌ای که منجر به آتش‌بس و پایان دادن به این تجاوز جنایت‌آمیز شود، کوتاهی کرده است. این امر نه‌تنها نقض آشکار قوانین، هنجارها و پروتکل‌های بین‌المللی است، بلکه صلح و ثبات کل منطقه و جهان را به‌طور جدی به‌خطر می‌اندازد.
البته، ما دچار این توهم نیستیم که اسرائیلِ مورد حمایت آمریکا، ناتو، اتحادیهٔ اروپا و دیگران، به هر قطعنامه یا اقدامی که به هرنحوی تصویب شود احترام بگذارد یا حتی اجرا کند ـــ همانطور که در ۷۵ سال گذشته، و از زمان تأسیس سازمان ملل متحد و یا اعلامیه جهانی حقوق بشر چنین نکرده است.
در عین حال، «جامعهٔ بین‌المللی»، به‌ویژه در غرب، نباید بر این گمان باشد که متعهد به معیارهای اخلاقی و نظمی مبتنی بر قواعد در حدی اعلی است؛ زیرا در جنایاتی که در برابر چشم جهانیان علیه مردم فلسطین انجام می‌شود به‌طور وسیع شریک است. در واقع، این خطر فزاینده وجود دارد که اعتبار و صلاحیت [سازمان ملل] عمداً و به‌طور غیرقابل جبرانی تضعیف، و به‌جای آن یکجانبه‌گرایی و بی‌مسؤولیتی به دستور روز تبدیل شود.
مطمئناً از دید هیچ ناظر با تجربه‌ای مواضع اکثر سازمان‌های بین‌المللیِ تحت سلطهٔ ایالات متحده، که نشان‌دهنده استانداردهای دوگانه‌ای در مورد غزه و اوکراین است، پنهان نمانده است. و اخیراً نیز شاهد مضحکه‌ای پس از سخنان آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد، که صرفاً به‌دلیل ابراز نگرانی از تحولات غزه و تأکید بر رعایت قوانین بین‌المللی صورت گرفت، بودیم که طی آن اسرائیل مواضع او را محکوم کرد و خواستار استعفای وی شد.
شراکت دیگر در این جنایت، مواضع و نگرش‌های رسمی چندین دولت عربی است که از پاسخگویی به خواسته‌های مردم کشورهای تحت حاکمیت خود برای حمایت و کمک‌رسانی به مردم فلسطین در قالب آب، غذا، دارو و سوخت و غیره خودداری می‌کنند؛ و در واقع، حتی تا آنجایی پیش می‌روند که مردم خود را از ابراز همبستگی با مردم فلسطین باز می‌دارند و مردم فلسطین را در انتظار سرنوشت خود در ساعات و روزهای آینده تنها می‌گذارند. فشار آمریکا بر این دولت‌ها نیز عامل مهمی در این زمینه است.
اسراییل و ایالات متحده، به‌دلیل جنایات خود علیه بشریت، به درستی در تاریخ معاصر جهان مشهور هستند ـــ ایالات متحده از زمان حملات هسته‌ای خود به هیروشیما و ناکازاکی در سال ۱۹۴۵، به‌خاطر کشتار در ویتنام، افغانستان، عراق، سومالی، لبنان و سوریه؛ و اسرائیل از زمان کشتار دیر یاسین در سال ۱۹۴۸، و به‌خاطر کشتار در قبیه، کفر قاسم، صبرا و شتیلا، جنین، قنا و اکنون در غزه. واضح است که برای واشنگتن و تل‌آویو، جانهای از دست رفته در نتیجهٔ این جنایات نه‌تنها نگران‌کننده نیست، بلکه هیچ اهمیتی ندارد.
کشورهای ناتو و اتحادیهٔ اروپا مشکل این جنایات بی‌رحمانه را از طریق حمایت بی قید و شرط خود از اسرائیل، با تأکید بر حق اسرائیل برای «دفاع از خود» از نظر سیاسی منحرف، و از نظر اقتصادی با حمایت مادی از طریق میلیاردها دلار کمک و تسلیحات مدرن، مغشوش می‌سازند. این در حالی صورت می‌گیرد که در این کشورها میلیون‌ها نفر به خیابان‌ها ریخته‌اند و خواستار پایان فوری نسل‌کشی در فلسطین هستند.
و اینک؟
ما همچنان معتقدیم که شورای امنیت سازمان ملل متحد، قدرت‌های بزرگ (به‌ویژه جمهوری خلق چین و فدراسیون روسیه)، و همچنین برخی از دولت‌های عربی (مانند مصر و عربستان سعودی) می‌توانند و باید به تعهدات خود برای پایان دادن به این قتل‌عام جنایتکارانه که علیه مردم فلسطین صورت می‌گیرد و تلاش برای برگزاری فوری یک کنفرانس بین‌المللی با حضور همهٔ طرف‌های درگیر در جنگ، به‌منظور یافتن راه حل سیاسی الزام‌آور و جامع برای مسأله فلسطین بر اساس اجرای قطعنامه‌های سازمان ملل متحد ـــ و نه مذاکرهٔ مجدد دو مورد آنها ـــ اقدام کنند و برای پایان دادن به اشغال جنایتکارانهٔ اراضی فلسطین و ایجاد یک کشور کاملاً مستقل فلسطینی با پایتختی بیت‌المقدس شرقی بر اساس مرزهای ۴ ژوئن ۱۹۶۷، و بر اساس قطعنامۀ شمارۀ ۱۹۴ سازمان ملل متحد، که حق بازگشت همهٔ آوارگان فلسطینی و آزادی تمامی زندانیان سیاسی فلسطینی از زندانهای اسرائیل را مقرر کرده است، تلاش ورزند.
باید مجدداً تأکید کرد که ادامهٔ شرایط کنونی، صلح و ثبات را نه‌تنها در کل منطقهٔ خاورمیانه بلکه فراتر از آن نیز تهدید می‌کند. اغراق‌آمیز نیست اگر بگوییم که گسترش جنگ می‌تواند نه‌تنها به یک فاجعهٔ خانمان‌سوز عظیم، بلکه به یک جنگ جهانی دیگر منجر شود.
ما از کمپین اصولی همبستگی بین‌المللی با مردم فلسطین و اِعمال فشاری که بر ایالات متحده برای مهار اسرائیل و توقف این نسل‌کشی صورت می‌گیرد به‌گرمی استقبال می‌کنیم و آن را مورد ستایش قرار می‌دهیم. در واقع، ما خواهان ادامه و تشدید این کمپین همبستگی و فشار هستیم.
_______
* دکتر عَقِل طَقَز دبیر کمیتهٔ صلح و همبستگی فلسطین، هماهنگ‌کنندهٔ شعبهٔ روابط بین‌الملل حزب خلق فلسطین، و عضو دبیرخانهٔ شورای جهانی صلح است.
منبع: «Liberation» (لندن)، ۱۰ دسامبر ۲۰۲۳