۸ مارس و ضرورت پایان بخشیدن به ستم علیه زنان
هشتم ماه مارس، روز جهانی زن، امسال در حالی برگزار می‌شود که علاوه بر خشونت‌های بزرگ و کوچک در جای‌جای این کره خاکی، که همواره قربانیان آن زنان و کودکانند، به یُمن سیاست‌های جنگ‌طلبانهٔ ایالات متحده و نایب و متحد صیهونیست آن در خاورمیانه، بیش از شش ماه است که رژیم آپارتاید و اشغالگر اسرائیل شبانه روز بر سر مردم رنجدیدهٔ فلسطین در نوار غزه از زمین و آسمان گلوله‌های خوشه‌ای و بمب‌های یک تُنی فرو می‌ریزد. در این مدت قریب ۳۱ هزار نفر از افراد غیرنظامی، که بیش از دو سوم آنها را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند، کشته شده و بیش از ۶۰ هزار نفر معلول و زخمی شده‌اند. خانه‌های مردم، مدارس، بیمارستان‌ها و تمامی زیرساخت‌های اجتماعی و اقتصادی ویران شده و در این سرمای زمستان، بیش از یک و نیم میلیون انسان بی‌گناه، از جمله زنان و کودکان، بی‌پناه و گرسنه، سرگردان و آواره شده‌اند. ولی حتی این‌ها هنوز کافی نیست. نازی‌های صیهونیست هر روزنه‌ای را برای کمک به این مردم بسته‌اند تا یا از گرسنگی بمیرند و یا جلای وطن کنند.
ما، به‌ویژه در چنین روز بزرگی، روز جهانی زن، که باید در آن بیش از پیش به جایگاه و منزلت زن ارج بگذاریم، نمی‌توانیم بی‌طرف بمانیم و چشم و گوش بر این جنایت هولناک نسل‌کشی، که دیوان دادگستری هم آن را مورد تأیید قرار داده است، ببندیم. به‌گفتهٔ کیتلین جانستون، «یا ما آگاهانه در کنار این مردم بی‌گناهیم که وحشیانه و بدون دلیل قتل‌عام شوند، یا در کنار حکومت جنایتکار اسرائیل. بی‌تفاوت ماندن نسبت به این‌همه جنایات و یا بی‌طرفی در اینجا به‌معنی قرار داشتن در کنار ظالم است. بی‌طرفی همواره ستمگران قدرتمند خشنود می‌کند.»
۸ مارس برای این نیست که آن را فدای منافع بازار و تشریفاتی کنیم و بدون توجه به سیر تاریخی مبارزات زنان برای کسب آزادی‌های مشروع، با تبریک به مادر، همسر، خواهر و دختر و یا با دادن شاخه‌گلی و یا هدیه‌ای دیگر، آن را تمام‌شده حساب کنیم. ۸ مارس به‌عنوان روزی در سال برای بزرگداشت زن، در همان روز پایان نمی یابد. تداوم این روز آن درد و رنج و ستمی را به ما یادآوری می‌کند که هنوز و هر روز در اینجا و آنجا در گوشه و کنار میهن ما و دیگر جوامع بشری بر زنان می‌رود؛ تداوم این روز در ما برای یادآوری اسثثمار وحشیانه‌ای است که از جسم و جان زن به عمل می‌آید؛ برای یادآوری آن تحقیر و بی‌حرمتی است که برخی جوامع در حق زنان روا می‌دارند؛ برای یادآوری سوء‌استفاده از زن در خانه و بیرون از خانه است.
روزی نیست که در خبرها و یا گزارش‌ها حمله به زنان و یا مورد و ضرب و شتم قرار دادن و حتی کشته شدنشان را نشنویم. زنان در اکثر کشورها با تبعیض جنسیتی مواجه‌اند و مورد آزار و تجاوز قرار می‌گیرند. مردان می‌توانند و باید در رعایت حرمت و استیفای حقوق زنان نقش بسیار مهمی ایفا کنند.
جامعهٔ ما ایران نیز هنوز در حال جوشش برای شدن است. حتی در این فاز هم یک ایرانی نمی‌خواهد ونمی‌تواند ببیند که در زمینه‌های اقتصادی ـ اجتماعی از کشورهای دیگر عقب افتاده است. خواست احقاق حقوق زنان نه‌تنها نمی‌تواند در اصل منفی باشد، بلکه از بسیاری جهات انگیزه‌ای مفید و به‌نفع پیشرفت و سازندگی کشور هم هست.
متأسفانه در میهن ما هنوز هم هستند کسانی که بسیاری از حقوق طبیعی زنان را، چه در زمینه‌های اقتصادی و چه در زمینه‌های اجتماعی، محدود کرده و می‌کنند. حتی در مواردی برخلاف موضع‌گیری‌های رهبر جمهوری اسلامی و هشدارهای وی مبنی بر مدارا و تعامل با جامعه عمل می‌شود. مثال روشن در این زمینه حجاب است. همین این یک نمونه کافی است تا دریابیم که نادیده گرفتن خواست بخش بزرگی از جامعه در رابطه با آزادی حجاب و یا پوشش در موقعیت‌های حساس چه هزینه‌های گزافی برای جامعه داشته و دارد، عدم پاسخگوئی به جامعه در این رابطه و اصرار بر تداوم همان شیوه‌های ناکارآمد، از یک طرف به ناراضی‌تراشی دامن زده است و از طرف دیگر منجر به تضعیف امنیت مل می‌شود.
همین انتخابات چند روز پیش را در نظر بگیریم. آیا اگر حکومت همین چند وقت پیش که مسأله حجاب و حجاب‌بانان داغ شده بود خود وارد صحنه‌می‌شد و با درایت و صعۀ صدر مسأله حجاب و پوشش زنان را حل‌می‌کرد، آیا باز هم همین اندازه از مردم به صندوق‌های رأی پشت می‌کردند؟
امید آنست که حتی به‌مناسبت هشتم ماه مارس روز جهانی زن هم که شده صاحبان قدرت و قلم بکوشند تا در این برههٔ حساس، مسایل اجتماعی، و به‌ویژه حقوق زن در جامعه را از زوایای دیگری همچون مدارا و تعامل و در راستای منافع و امنیت ملی مورد بازنگری قرار دهند و نشاط و آشتی را به جامعه بازگردانند.