جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا، معتقد است که جهان بر سر دوراهی قرار گرفته و در چند سال آینده سرنوشت آن برای چندین نسل آینده تعیین خواهد شد. پیش‌بینی او در بحبوحهٔ بن‌بست واشنگتن با روسیه بر سر اوکراین و تیره شدن روابط کشورش با چین صورت می‌گیرد. بایدن، پیش از دیدار با گابریل بوریچ، رئیس‌جمهور شیلی، در اول نوامبر، […]

نویسنده: ادگار گول ــ مترجم: م. نوری ــ در جامعۀ مدنی ایالات متحدۀ آمریکا، انتقاد از محاصرۀ کوبا رو به‌افزایش است و صداهایی که خواستار خاتمه دادن به بیش از ۶۰ سال محاصرۀ اقتصادی، تجاری و مالی کوبا، و همچنین عادی‌سازی روابط بین دو کشور همسایه هستند رساتر شده است. شبکۀ همبستگی ایالات متحدۀ آمریکا، «کنفرانس بین‌المللی برای عادی‌سازی روابط […]

این‌که در جامعه‌ای به‌شدت بیمار از کسی تقدیر شود معیاری برای سلامت آن جامعه نیست. ولی چون جامعۀ ما واقعاً و عمیقاً بیمار است، یگانه راه سریع برای رسیدن به ثروت و اعتبار، خبیث و بدذات بودن است، خبیث و بدذات درست مانند «الیوت آبرامز».

نیکاراگوئه از ایالات متحدۀ آمریکا خواست حکم دیوان عالی بین‌المللی را اجرا و بابت «جنگ کُنترا» به این کشور غرامت پرداخت کند.

در ۱۹ ژانویه امسال ثبت شده بود که محدودیت افزایش بدهی و استقراض دولت آمریکا منتفی شده است. آمریکا مدت‌هاست که با بدهی سر می‌کند. بدهی‌های شرکت‌ها و بانک‌ها، شهروندان و دولت در حال افزایش است.

پکن، تهران، و اسلام‌آباد می‌دانند که بدون حل معضل تروریسم در افغانستان همسایه، هدف مشترکشان، «توسعهٔ مسالمت‌آمیز» و گسترش مسیرهای تجاری آسیایی دست نیافتنی خواهد بود.

همه‌روزه شاهد دگرگونی‎های بسیار امیدوار کننده‎ای در آمریکای لاتین هستیم. در کشورهای مختلف جنبش‎های عظیم اجتماعی با رهبری نیرو‎های چپ‎گرا شکل گرفته و برخی از آنها هم به‌قدرت رسیده‌اند.

هفتۀ پیش زمانی که افکار عمومی جهان درگیر مسائل دیگری بود یکی از بزرگ ترین دزدی هایی که در دوران معاصر از کشوری صورت گرفته به وقوع پیوست.

شهر ایکویتوس، مرکز بخش لورتو در پرو، ۵۰۰۰۰۰ نفر جمعیت دارد. این بزرگترین شهر جهان است که در قلب آمازون قرار دارد و فقط از طریق هوا یا رودخانه قابل دسترسی است. ما می‌توانیم کل منطقه وسیع آمازون را بهشت ​​بنامیم. این منبع حیات است، با تنوع زیستی بی‌پایان، جنگل‌ها، جنگل‌های درهم تنیده، بیابان، غنای بی‌شماری از جانوران، گیاهان، گیاهان دارویی […]

بسیاری از مردم، حتی کسانی که از علم اقتصاد دور می باشند، با اصطلاح “تسهیل کمّی” (۱) آشنا هستند. این اصطلاح از آمریکا آمده است Quantitative easing – QE و به معنای فعالیت بانک مرکزی آمریکا برای پمپاژ پول به اقتصاد از طریق کار بی‌وقفه «ماشین چاپ» است. در روزگار خوب قدیم، چنین فعالیتی مجرمانه طبقه‌بندی می‌شد، اما در شرایط کنونی، چنین فعالیتی با تعبیر “تسهیل کمّی” استتار شده است. اثرات “تسهیل کمّی” QE فوری نیست، اما می تواند بسیار مخرب باشد. می توان سیاست تسهیل کمّی QE را با درمان یک بیمار شدیداً بدحال با دارو مقایسه کرد. برای مدتی، ممکن است درد بیمار تسکین یابد، این احساس کاذب وجود دارد که بیمار در حال بهبودی است. اما پس از آن به یک‌باره حال بیمار وخیم می‌شود طوری که حتی دوزهای بسیار بالای دارو نیز دیگر کمکی نمی‌کند. در 99 مورد از 100 مورد، چنین “درمانی” به مرگ ختم می‌شود.

دلیل اصلی اینکه فدرال رزرو نمی‌تواند نرخ‌ بهره را تا نزدیک به سطح بازار آزاد افزایش دهد، تأثیری است که این امر بر توانایی دولت فدرال برای مدیریت بدهی‌هایش می‌گذارد. بر اساس گزارش دفتر بودجه کنگره (CBO)، در حال حاضر نرخ بهره بدهی ملی در مسیری قرار دارد که تا سال ۲۰۵۲، ۴۰ درصد از بودجه فدرال را مصرف می‌کند و تا سال ۲۰۲۹ از هزینه‌های دفاعی پیشی می‌گیرد. یک افزایش کوچک نرخ بهره می‌تواند میلیاردها دلار به پرداخت‌های بهره سالانه بدهی فدرال اضافه کند و میزان بودجه فدرال را که صرفاً به خدمات بدهی اختصاص داده می‌شود، افزایش دهد.