در سالجاری به‌طور قطع مبارزهٔ صنفی ــ طبقاتی کارگران از طریق سازمان دادن اعتصاب‌ها، تظاهرات، تجمع‌ها و سایر اشکال مبارزهٔ مطالباتی، برای دستیابی به حداقل مزد عادلانه، از ابعاد گسترده‌ای برخوردار خواهد شد.
ادامهٔ مطلبدر کنار همهٔ شرایط دشواری که بر زندگی و کار کارگران کشورمان، اعم از زن یا مرد، حاکم است، بر کارگران زن ظلم‌های مضاعفی تحمیل می‌شود. زنان کارگر نسبت به کارگران مرد، کمتر حقوق می‌گیرند، در انتخاب شغل محدودیت دارند، نرخ بیکاری در میان آنان بیشتر است و از امنیت شغلی کمتری هم برخوردارند.
ادامهٔ مطلبپایتخت اقتصادی ایران، پایتخت انرژی کشور، عناوینی است که برای شهرستان عسلویه به‌کار می‌رود. تا اواخر دههٔ ۷۰، عسلویه روستایی با چند صد خانوار بود و امروز شهری با ده‌ها پالایشگاه گاز، پتروشیمی و نیروگاه برق و ده‌ها هزار کارگر شاغل است. از ذره ذره خاک عسلویه زر و ثروت می‌جوشد و این شهر بهشت سرمایه‌داران است. اما برای کارگران، عسلویه جهنمی است از کار در شرایط سخت، فقر، رنج، بلایای اجتماعی، بی‌حقوقی و.…
ادامهٔ مطلب۳۳ سال است که ماده ۴۱ قانون کار اجرا نمی‌شود. برخلاف بند یک این ماده سال‌هاست حداقل مزد، حتی بر اساس نرخ تورمی که مراجع دولتی اعلام کرده‌اند، افزایش نیافته است.
ادامهٔ مطلبمقاولهنامهٔ مربوط به «تعیین حداقل دستمزد»، با توجه ویژه به کشورهای در حال رشد (تاریخ لازم‌الاجرا شدن: ۲۹ آوریل ۱۹۷۲ [۹ اردیبهشت ۱۳۵۱] تصویب شده در ۵۴مین جلسهٔ «کنفرانس بین‌المللی کار» در ژنو (سوئیس)، ۲۲ ژوئن ۱۹۷۰ [۱ تیر ۱۳۴۹] مقدمه کنفرانس عمومی سازمان بین‌المللی کار، که به دعوت هیئت مدیرهٔ «دفتر بین‌المللی کار» در ژنو پنجاه و چهارمین جلسهٔ […]
ادامهٔ مطلبپنج زن در مسیر سردخانه‌‌ای در بروجن فقط به‌خاطر سرما و گاز پیک‌نیکی جان خود را از دست می‌دهند و همه چیز در چند سطر خبر کوتاه و بازداشت یک راننده ــ یک کارگر بینوای دیگر ــ خلاصه می‌شود؛ این زن‌ها با حقوق ناچیز و خطرهای بسیار ساخته‌اند تا فرزندان بی‌پناه‌شان «نان» داشته باشند، این زن‌ها نه تشکل دارند و نه صدایی برای دادخواهی؛ همشهریان عزادار می‌پرسند حالا جای خالی این جان‌های عزیز چطور پُر می‌شود و مقصران احتمالی چگونه قرار است مجازات شوند.
ادامهٔ مطلبگردهمایی ۲۶ آذر آغازیست بر دادخواهی همه حقوقی که باید می‌گرفتیم و تاکنون از دستیابی از آن بازمانده‌ایم، و این آغاز راهست، تا دیگر هیچ دولتمردی بر آن نباشد که از حتی یک حق کوچک برای خانواده نفت چشم‌پوشی کند، ما با تمام توان در برابر ستمگران خواهیم ایستاد….
بنابراین از تاریخ ۲۶ آذر ۱۴۰۱ به مدت یک هفته چنانچه موارد یاد شده به‌صورت کامل انجام نگیرد، به‌گونه‌ای که موارد مالی در کارت حقوق مشاهده نگردد و در سایر موارد نشست‌نامه وزارتی ارایه نگردد، سومین گام از اعتراضات مدنی و صنفی را در پی خواهد داشت.
از همین ابتدا خبرها نگران‌کننده است؛ از یک‌سو ماموریت رئیس‌جمهور به تیمی از مدیران در هیأت دولت برای اینکه معیارهایی برای افزایش حقوق سال آینده براساس «بهره‌وری و کیفیت کار» پیدا کنند و از سوی دیگر، اظهارات رئیس بانک مرکزی در یک برنامه تلویزیونی که مدعی شده سال بعد افزایش دستمزد برای کارگران در کار نیست….
وقتی اجناس نامرغوب به قیمت نجومی به مردم به فروش می‌رسد، چطور به‌دنبال مزد براساس بهره‌وری هستند؛ وقتی کالای نامرغوب به چندین برابر قیمت واقعی به فروش می‌رسد، اینجا مردم باید مطالبه کنند و شاکی باشند نه دولت؛ علی‌القاعده مردم باید بهره‌وری تولید را بخواهند نه اینکه دولت مطالبه‌گری کند!
اعداد نشان می‌دهد خرید خانه برای کارگران به رویا تبدیل شده است در حالی‌که از آن هم بدتر، حتی کارگران اجاره‌نشین هم دیگر نمی‌توانند از پس اجاره خانه خود بربیایند. گزارش بانک مرکزی نشان می‌دهد که شاخص کرایه مسکن اجاری در شهر تهران و در کل مناطق شهری در آبان ماه ۳۹/۸ و ۴۵ درصد نسبت به ماه مشابه سال گذشته افزایش داشته است. رشد ماهانه شاخص اجاره مسکن در آبان ماه در شهر تهران و کل مناطق شهری هم به ترتیب معادل ۴/۱ و ۵ درصد بوده و همین افزایش بالای اجاره‌بهای مسکن کارگران، بسیاری از حقوق‌بگیران ناتوان از پرداخت اجاره‌بها را به حاشیه و اطراف تهران کشانده است.
ادامهٔ مطلبشورای گفت‌وگو که زیرمجموعه اتاق بازرگانی‌ست، با برگزاری جلسات منظم، اهدافی از قبیل اصلاح آیین‌نامه مشاغل سخت و زیان‌آور، بالا بردن سن بازنشستگی به ۶۵ سال، حذف حداقل دستمزد و منطقه‌ای کردن آن، حذف ۸ ساعت کار روزانه و مهم‌تر از همه نابودی سازمان تأمین اجتماعی و خصوصی‌سازی کامل درمان کارگران را دنبال می‌کند. این شورا جلسات منظم و سازمان‌یافته خود را از مردادماه سال جاری آغاز کرده و بدون وقفه به دست‌درازی ادامه داده است.
ادامهٔ مطلبتنها مرجع تصمیم‌ساز در مورد دستمزد کارگران، «شورایعالی کار» است … ماده ۱۶۸ قانون کار به صراحت، برگزاری حداقل ماهی یکبار جلسات شورایعالی کار را «تکلیف» کرده است؛ اکنون چند ماه است که این جلسات برگزار نشده؛ اما در بحبوحه این قانون‌گریزیِ آشکار، «شورای گفت‌وگوی دولت و بخش خصوصی» مداخله در دستمزد را کلید زده است و این جای تعجب بسیار دارد!
ادامهٔ مطلبدکتر حسین راغفر، اقتصاددان و استاد دانشگاه الزهراست که در گفت‌وگو با «آرمان ملی» به مهم‌ترین دلایل اعتراضات اخیر در کشور پرداخته است. راغفر مهم‌ترین دلیل اعتراضات اخیر را عدم پاسخگویی به مطالبات صنفی و تبدیل آن به اعتراضات سیاسی می‌داند و معتقد است: «کاهش ارزش پول ملی در سه دهه گذشته به‌مراتب بیشتر از کاهش ارزش پول ملی در کشورهای جنگ‌زده مانند سوریه، عراق و یمن بوده است.
ادامهٔ مطلبدر عرض سه چهار روز، دلار چند هزار تومان گران شد؛ اینها آسیب مستقیم به جامعه مزدبگیر وارد می‌کند و مع‌الاسف هیچ کدام از سیاست‌گذاران به فکر بحران‌های جامعه دستمزدبگیر به‌خصوص طبقه کارگر شاغل و بازنشسته نیستند؛ این دست سیاست‌ها اساس و بنیان خانواده‌های کارگری را تهدید می‌کند. باید بپذیریم یک جامعه‌ی دوقطبی که طبقات متوسطِ آن از میان رفته و به یک درصدی‌ها و ۹۹ درصدی‌ها قابل تقسیم است، جامعه‌ای بیمار است.
ادامهٔ مطلببه این بهانه که افزایش دستمزد باعث افزایش نرخ تورم می‌شود دستمزدها را افزایش نمی‌دهند! وقتی نرخ ارز و قیمت فولاد و قیمت خانه و … ده برابر می‌شود تورم‌زا نیست، اما اگر حقوق کارگران بالا برود، نرخ تورم هم بالا می‌رود! این استدلال خیلی جالب است! می‌گویند هیچ چیز در این کشور جز حقوق و دستمزدها تورم‌زا نیست و جالب این است که سال‌ها این را در گوش مردم خوانده‌اند.
ادامهٔ مطلبهفت ماه از ابتدای سال گذشته و هنوز یک جلسه رسمی شورایعالی کار برای بررسی راهکارهای ترمیم مزد و بهبود قدرت خرید کارگران برگزار نمی‌شود؛ اما در کمتر از یک ماه لوایحی را که بخواهند تصویب می‌کنند و در کمتر از یک روز، در یک قیام و قعود چند ثانیه‌ای، سقف حقوق نجومی‌بگیران را برمی‌دارند؛ آیا این نمایندگان مجلس فکر نمی‌کنند که بیش از ۴۰ میلیون نفر از جمعیت کشور که متعلق به طبقه کارگر هستند با حقوق‌های زیر خط فقر چطور باید زندگی کنند؛ چطور باید اجاره خانه بدهند وقتی متوسط دریافتی‌شان ۸ میلیون تومان هم نیست؛ فرزندان کارگران چطور باید مدرسه بروند و آموزش ببینند و اگر کسی در خانه یک کارگر کم درآمد مریض شد، چه کسی خرج دوا و درمان او را می‌دهد، مگر قرار نبود کاری بکنند که یک خانواده‌ای که بیمار دارد، جز رنج بیمارداری هیچ رنج دیگری نداشته باشد؟
ادامهٔ مطلب