اما عامل اصلی توجه، تنظیم مجدد قطب‌نمای ایران از غرب به شرق است. پس از بیش از دو هزار سال نگاه به غرب، ایران بالاخره دریافته است که آینده‌اش در شرق است. بدیهی است که خصومت آمریکا و غرب، همراه با مجموعه‌ای از تحریم‌های سخت‌گیرانه بی‌پایان، و عدم احتمال بازگشت به توافق هسته‌ای، نه‌تنها ترازوی ایران را از غرب دور کرده است، بلکه آن را به‌شدت به‌سمت شرق سوق داده است، جایی که ایران شرایط بسیار بهتر، روشن‌تر و آینده متقابلاً سودمند‌تری را می‌بیند.

افزایش قیمت مواد غذایی در ماه‌های خرداد و تیر (پس از حذف ارز ترجیحی) برای دهک پایین درآمدی ۳۷ درصد و برای دهک بالای درآمدی ۲۹ درصد است. با توجه به این که سهم غذا در سبد هزینه دهک پایین درآمدی ۴۳/۳ درصد و در دهک بالای درآمدی ۱۷/۲ درصد است، روشن است که با حذف ارز ترجیحی چه فشار هزینه‌ای به خانوار‌های کم درآمد وارد آمده است … در شرایطی که به دلیل جنگ اوکراین قیمت کالا‌های اساسی به اوج قیمتی خود رسیده بود، دولت با انجام یک اشتباه در حالی که کشور دارای ذخایر مناسب کالا‌های اساسی بود، با حذف ارز ترجیح عملاً خود ایجاد‌کننده یک گرانی در کشور شد.

در اسناد رسمی ‌پُرشماری که وجود دارد، بدون استثنا در هر حیطه‌ای که واگذاری انجام شده، مجوزهایی تحت عنوان ایجاد جذابیت برای بخش خصوصی در جهت افزایش قیمت در دستور کار قرار گرفته است. در فاجعه‌سازترین زمینه خصوصی‌سازی طی سه دهه گذشته یعنی خصوصی‌سازی بانک‌ها، شورای پول و اعتبار رسماً گفته است که به بانک‌های خصوصی اجازه داده می‌شود که […]

در برنامه اول یعنی سال ۱۳۶۹ مصاحبه‌ای منتشرشده دارم و گفتم برنامه تعدیل با شرایط ایران سازگاری ندارد. … امروز سی و چند سال از آن مصاحبه گذشته است و ما با شرایطی روبه‌رو هستیم که نرخ تورم سالیانه در تمام این سال‌ها بالای ۲۰ درصد است. نرخ بیکاری بلندمدت ۱۲/۵ درصد است. نرخ رشد اقتصادی دهه گذشته چهاردهم درصد است. نرخ تشکیل سرمایه ثابت ناخالص در تمام دهه گذشته منفی بوده است. ضریب جینی چهار دهم است و کشور رسماً اعلام می‌کند اگر به همه مردم یارانه ندهد مشکلات معیشتی وجود خواهد داشت. اینها به‌واسطه اجرای آن سیاست‌ها اتفاق افتاده است و نمی‌توان گفت به آن ربطی ندارد. بنابراین حتی اگر تحریم نبودیم بازهم سیاست‌های نئولیبرالیستی برای ایران مناسب نبود. البته می‌توان آمار‌هایی ارائه کرد که به‌واسطه تحریم، مشکلاتی از قسمت‌هایی از اقتصاد تشدید شده است ولی در سال‌هایی که در تحریم شدید نبودیم هم شاخص‌ها پایین بوده است.

در پاسخ به اظهارات اخیر رئیس‌جمهور که خواستار شناسایی پشت پرده گرانی‌ها شده بود، باید بگویم: رمز اصلی گرانی‌ها شوک‌های بزرگ نرخ ارز است که در سند بودجه پیش‌بینی کرده‌اید و عامل دیگر گشاده‌دستی‌تان در برابر بانک‌های خصوصی است. حتی کشورهای پیشرفته صنعتی بعد از جنگ برای بازسازی اقتصاد خود نتوانستند آزمندی بانک‌های خصوصی را کنترل کنند لذا آنها را ملی کردند. در کشورهای در حال توسعه نیز مستنداتی وجود دارد که در کشورهای شرق آسیا وقتی کره در ۱۹۶۰ خواست به‌سمت توسعه برود، بانک‌های خصوصی را ملی کرد. اگر شما فکر می‌کنید با بانک‌های خصوصی اقتصاد روی خوش می‌بیند در اشتباه هستید.

در این دولت هم این ائتلاف [از اتاق بازرگانی تا بنگاه‌های خصولتی، بانک‌های خصوصی و تمام تیم رسانه‌ای آن] تقویت شده است؛ منظورم این نیست که در دولت روحانی نبود. اتاق بازرگانی همواره برای خود می‌رود و می‌آید و مزین به لقب بی‌مسمای «پارلمان بخش خصوصی» می‌شود، اما در این دولت تقریبا عمده مدیران اقتصادی از مدیران اسبق نهادهای خصولتی و رانتی هستند.

حسین راغفر در این گفت‌وگو از طرح خود که مخالفان زیادی هم دارد، سخن به میان می‌آورد که در آن به اصلاح نظام مالیاتی و بانکی، پایین آوردن قیمت دلار تا ۱۰ هزار تومان، مبارزه با فساد، بازبینی جدی در بودجه ۱۴۰۰، تقویت شدید ارزش پول ملی، سهمیه‌بندی کالاهای اساسی در برخی از نقاط حساس کشور و… تأکید شده و معتقد است این طرح در صورتی می‌تواند به مرحله اجرا برسد که یک عزم سیاسی و حاکمیتی پشت آن باشد چراکه کشور در یک شرایط اضطراری است که هنوز مسئولان آن را درک نکرده‌اند و زمانی که مردم به میدان می‌آیند، متوجه می‌شوند که اتفاقی رخ افتاده است.

باید این اخطار را به دولت سیزدهم داد که اگر ارز ۴۲۰۰‌تومانی را حذف کند و بخواهد ارز را با قیمت‌های بالا نگه دارد تردیدی نداشته باشند که به یک سال عمر دولت سیزدهم نخواهد رسید که پدیده‌های نامیمونی احتمالاً با ابعادی بزرگتر از آنچه در ناآرامی‌های اخیر شاهد بودیم در کشور رخ خواهد داد.

بانک مرکزی گزارشی منتشر کرد که در آن می‌گوید طی سه دهه‌ی گذشته یعنی از زمانی که برنامه‌ی تعدیل ساختاری در دستور کار قرار گرفت طرحی که مجلس داد دقیقاً ایدئولوژی تعدیل ساختاری را دنبال می‌کند، بیش از ۹۰ درصد تسهیلات منحصراً به  ثروتمندترین دهک در ایران رسیده که سهم اینها از نظر جمعیتی ۶ درصد است. از سوی دیگر حدود ۵۰ درصد خانوارهای ایرانی طی این سه دهه حتی یکبار هم نتوانستند از تسهیلات بانکی استفاده کنند.